Φτάσαμε με ένα μικρό φέρρυ μπότ. Δεν θυμάμαι καν αν χωρούσε αμάξια. Με τα χρόνια αυτό που μου έμεινε είναι πως στην Αμμουλιανή φτάσαμε με ένα φέρυ μποτ που δε χωρούσε αμάξια. Τι σημασία έχει αν όντως έγινε έτσι. Θυμάμαι να προσπαθώ να κρατήσω στα χέρια μου το νερό. Να καταλάβω πως γίνεται να είναι τόσο διάφανο, τόσο καθαρό. Με τα χρόνια αυτό που μου έμεινε είναι πως η Αμμουλιανή είναι ο παράδεισος. Είναι ένα μη υπαρκτό μέρος που κάποτε νόμισα ότι πήγα. Κάτι σαν τους φανταστικούς φίλους. Ίσως εγώ να δημιούργησα ένα δικό μου φανταστικό μέρος.
Αγ. Προκόπης, Νάξος 2001 ή 2.
Εκεί στην άκρη της δεν έχει ούτε ξαπλώστρες, ούτε μπιτσόμπαρα. Κατεβαίναμε με τα πόδια από κάτι δωμάτια με θέα τη θάλασσα. Με το που πλησιάζαμε την παραλία παίρναμε τις σαγιονάρες στα χέρια για να βυθίσουμε τα πόδια μας σε αυτή την άμμο. Για αυτήν την άμμο θα έπρεπε να γραφτούν ποιήματα, βιβλία, τόμοι ολόκληροι. Μπορεί και να έχουν γραφτεί. Σίγουρα έχουν γραφτεί. Ένα ατελείωτο σιμιγδάλι που σε κάθε τίναγμα γλίστραγε από τα πόδια σου χωρίς καν να χρησιμοποιήσεις τα χέρια. Σε αυτές τις διακοπές είχα πάθει μόλυνση από ένα κουνούπι και έπαιρνα κάτι αντισταμινικά που με νυστάζανε. Δεν ξέρω αν φταίγανε αυτά αλλά θυμάμαι να κάνω τους καλύτερους ύπνους της ζωής μου σε αυτή την άμμο. Τώρα που το ξανασκέφτομαι νομίζω έφταιγε η άμμος. Κάπου διάβασα πως η άμμος του Αγ. Προκόπη στη Νάξο έχει τη μαγική ιδιότητα να ρουφάει τις σκέψεις και να σε στέλνει σε βαθύ ύπνο.
Ιταλίδα, Κουφονήσι, 2010
Καθόμουν μπροστά από τη θάλασσα και προσπαθούσα να την κάνω να μου πάρει όλη τη θλίψη. Επαναλάμβανα από μέσα μου ένα mantra. Δεν έπιανε ούτε αυτό. Επέμενα. Ήμουν σίγουρη πως η θάλασσα έχει αυτή τη δυνατότητα. Δοκιμασμένη τεχνική. Για χρόνια συναντιόμουν με τη Χ., έμπαινα στο βυσσινί Τογιότα Καρίνα του μπαμπά της και πηγαίναμε στη θάλασσα. Αν τα βάσανα ήταν πολλά σταματούσαμε μόλις την βλέπαμε, δηλαδή στο Φάληρο. Κατεβαίναμε από το αυτοκίνητο, καθόμασταν όσο το δυνατότερο κοντά της και την κοιτάζαμε. Δεν μιλούσαμε. Δεν λέγαμε κουβέντα. Κάποια ώρα αργότερα, ίσως και κάποια δάκρυα μετά, κοιταζόμασταν και λέγαμε «Πάμε;» και ξαναμπαίναμε στο αυτοκίνητο. Αυτή τη φορά η συνταγή δεν έπιανε. Δε ξέρω αν έφταιγαν τα προβλήματα που με τα χρόνια είχαν συσσωρευτεί ή που έλειπε η Χ. Παρακάλεσα την θάλασσα να με βοηθήσει. Πάντα είχε μέσα μου τη θέση ενός θεού. Δεν έγινε τίποτα.
Φυρρή Άμμος 1994 ή 2014
«Λες κάποτε να μην υπάρχουν όλες αυτές οι παραλίες;» με ρώτησε κοιτάζοντας τη Φυρρή Άμμο από ψηλά. Φέτος το καλοκαίρι κυκλοφορούσε μια φήμη στο νησί πως ο χειμώνας έκρυψε το μεγαλύτερο μέρος της παραλίας και η παραλία είχε καταστραφεί. Κοιτάζοντας την από ψηλά αναρωτήθηκα για λίγα δευτερόλεπτα τι θα γινόταν αν σε ένα χειμώνα το κύμα τις «έτρωγε» όλες. «Δεν γίνεται ρε» του απάντησα. Δεν θα το έκανε ποτέ αυτό ο χειμώνας. Κακός, κακός αλλά δεν είναι και άνθρωπος. Μόνο ο δεύτερος θα αποφάσιζε να καταστρέψει μια παραλία σαν την Φυρρή Άμμο.
Αθήνα 2019 ή 24
Στη Φυρρή Άμμο έχει χρόνια τώρα «σηκωθεί» ένα συγκρότημα με γκόλφ- γήπεδα μπάσκετ, τέννις, ποδοσφαίρου, χάντμπολ, μπίτς βόλεϊ- κλασσικό βόλεϊ- μπάντμιντον και κρίκετ. Οι κόκκινες πέτρες δεν υπάρχουν πια, το όνομα το διατήρησαν για ιστορικούς λόγους. Στη θέση τους πια υπάρχουν πολυτελή μπανγκαλόουζ με αυλή και μίνιμαλ έπιπλα κήπου.
Η Αμμουλιανή είναι απλησίαστη. Τα μεταλλεία της Eldorado ολοκληρώθηκαν μετά τη φυλάκιση σχεδόν όλων των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής και πια το νερό είναι πράσινο σαν βάλτος. Χρόνια τώρα δεν φτάνεις στο νησί. Τα φέρυ μπότ τα πήγαν στην Νάξο.
Στον Αγ. Προκόπη στη Νάξο δεν πας πια για μπάνιο. Έγινε όλη ένα τεράστιο μπιτσόμπαρο για περίπου μια δεκαετία και μετά το πούλησαν σε έναν μεγαλοεργολάβο και αυτός το έκανε το μεγαλύτερο νεκροταφείο πλοίων σε όλη την Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Το νερό είναι μολυσμένο, δεν πλησιάζει κανείς παρά μόνο αυτοί που δουλεύουν. Δεν έχει πια άμμο κάτω, μόνο τσιμέντο. Παντού τσιμέντο και πλοία φαντάσματα, μισοβυθισμένα κουφάρια.
Το Κουφονήσι δεν υπάρχει πια. Από το πολύ βάρος βυθίστηκε πριν από χρόνια. Ήταν το νησί με τα περισσότερα ενοικιαζόμενα δωμάτια ανά τετραγωνικό μέτρο. Προσπάθησαν να το κρατήσουν όρθιο με κάτι γιγάντιους υποθαλάσσιους στύλους αλλά δεν τα κατάφεραν.
Δεν κάνουμε πια μπάνιο στη θάλασσα. Πρόσφατα διάβασα πως πλέον θα τιμωρείται όποιος πλησιάζει τις λίγες παραλίες που απέμειναν. Εκτός από το κολύμπι απαγορεύεται να δείχνεις δημόσια πως ξεκουράζεσαι ή είσαι ευτυχισμένος. Απαγορεύεται κάθε είδους ξεγνοιασιά και το διάβασμα στην παραλία. Δεν θυμάμαι πια αν ποτέ κολύμπησα στη Φυρρή Άμμο ή την Αμμουλιανή. Πάνε και τόσα χρόνια. Μπορεί και να μην υπήρξαν ποτέ.
mpananas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου