Διδάγματα από ένα φύλλο χαρτί (2)

Τα προβλήματα είναι σαν ένα φύλλο χαρτί.


Η Ρούλα καθόταν στο σαλονάκι αναμονής κρατώντας ένα φύλλο χαρτί στα χέρια της και περιμένοντας να έρθει η σειρά της. Ο ψυχολόγος της, κ. Ντριφό, της είχε ζητήσει για το επόμενο ραντεβού τους να γράψει σε μία λευκή κόλλα χαρτί περιληπτικά όλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζε, τα πράγματα που τη θύμωναν και τη στενοχωρούσαν και γενικότερα όλα όσα την απασχολούσαν και της δημιουργούσαν τις συνεχόμενες αϋπνίες. Πίστευε πως θα τα συζητούσαν για να τα λύσουν κι έτσι τα ξαναδιάβασε μια τελευταία φορά μέχρι που την φώναξε η γραμματέας του γιατρού.

Μόλις μπήκε στο γραφείο του κ. Ντριφό, ετοιμάστηκε να κάτσει στη γνώριμη ξαπλωτή πολυθρόνα, αλλά ο ψυχολόγος τη σταμάτησε.


- Καλησπέρα Ρούλα! Θα ήθελα να σταθούμε για λίγο όρθιοι σήμερα. Έκανες αυτό που σου ζήτησα;

- Ναι, γιατρέ, έχω το χαρτί εδώ. Νομίζω πως πρέπει πρώτα να μιλήσουμε για τη δουλ..

- Δώσε μου σε παρακαλώ το χαρτί με τα προβλήματα και τις ανησυχίες σου, τη διέκοψε ο γιατρός. Λοιπόν, μάθημα πρώτο.

Πήρε το χαρτί κρατώντας το από τις δύο άκρες και το έβαλε μπροστά και κοντά στο πρόσωπο της Ρούλας.

- Τι βλέπεις; Τη ρώτησε.

- Βλέπω το χαρτί και αυτά που έχω γράψει πάνω του.

- Μπορείς να δεις κάτι άλλο; Μπορείς να δεις εμένα; Το υπόλοιπο δωμάτιο; Πλησιάζοντας λίγο ακόμα το χαρτί στο πρόσωπό της.

- Όχι, βλέπω μόνο το χαρτί. Νομίζω πως έχω αρχίσει να αλληθωρίζω και λίγο είπε αφήνοντας ένα υστερικό γελάκι.

Κρατώντας ακόμα το χαρτί στο ίδιο ύψος, ο γιατρός άρχισε να οπισθοχωρεί αργά αργά, φτάνοντας τελικά στην άκρη του γραφείου, αρκετά πιο μακριά από εκεί που στεκόταν η Ρούλα.

- Τώρα τι βλέπεις; Ρώτησε ξανά.

- Τα πάντα, απάντησε η Ρούλα, τα έπιπλα, το παράθυρο, εσάς…

- Μπορείς να δεις τι γράφει στο χαρτί;

- Όχι, τα γράμματα μοιάζουν με ψείρες.

- Μάθημα δεύτερο!

Ο γιατρός έδωσε το χαρτί στην ασθενή του και της είπε να το κρατήσει μπροστά στο πρόσωπό της όπως το κρατούσε νωρίτερα κι αυτός. Η ερώτηση επαναλήφθηκε μία ακόμα φορά με την απάντηση να είναι η ίδια με την πρώτη φορά. Στη συνέχεια έπιασε τα χέρια της και τα γύρισε ελαφρά προς τα εμπρός. Σταμάτησε, όταν η επιφάνεια του χαρτιού που ήταν μπροστά στα μάτια της «κοίταζε» πλέον προς το πάτωμα ανοίγοντας τελείως το οπτικό πεδίο μπροστά στα μάτια της.

- Μάθημα τρίτο!

Ο γιατρός ξαναπήρε το χαρτί και πλησίασε προς το παράθυρο τοποθετώντας το χαρτί πάνω στο τζάμι. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και το λαμπερό φως έκανε το χαρτί να φαίνεται σχεδόν διάφανο.

- Μήπως βλέπεις τώρα τι γράφει πάνω στο χαρτί; Ρώτησε ξανά.

- Όχι.. απάντησε η Ρούλα που μάταια προσπαθούσε να διακρίνει κάτι.

………………………………………………………………………………

Τα προβλήματα γιγαντώνονται όταν τους το επιτρέπουμε. Μας καταλαμβάνουν με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να δούμε, να σκεφτούμε ή να κάνουμε οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτά. Κάποιες φορές το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να αποστασιοποιηθούμε από αυτά, να αλλάξουμε την οπτική μας ή να τα βγάλουμε στο φως, στην επιφάνεια.

SakTsak 

Διαβάστε επίσης: τα Διδάγματα από ένα φύλλο χαρτί (1)