Οι γελοιογραφίες της ημέρας!

Ένας μήνας υπομονή και σαράντα χρόνια επιμονή

Επειδή πολλά γράφονται για την νέα κυβέρνηση -και για το αν θα πρέπει να κάνουν οι Έλληνες υπομονή-, θα καταφύγω σε ένα από τους «θεσμούς»: στον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.

Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ -αναφερόμενος στους Έλληνες που πιστεύουν πως δεν ευθύνονται για το προβλήματά της χώρας τους- είπε σε συνέντευξή του τα κάτωθι:

«Δεν ήταν όμως οι Ολλανδοί ή οι Γερμανοί που ψήφιζαν για πάνω από 40 χρόνια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Η ευθύνη είναι και στις πλάτες των Ελλήνων πολιτών και δεν μπορούν να την αγνοήσουν».

Κερατσίνι dream *

 

«Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μίσος. Απ’ αυτό γεννιούνται οι ιδέες.»
Jean Genet

Ζόρικη η ζωή στην Ιχθυόσκαλα, κουβάλημα και ξενύχτι. Φέρανε άλλους δυο πτυχιούχους χθες βράδυ, πρωτάρηδες. Πληθαίνουμε. Με κλειστά σχεδόν τα βλέφαρα απ’ τη νύστα, με κόκκινα ακροδάχτυλα απ’ τον πάγο, ακούω τους παλιούς να ψυθιρίζουν. «Πάνε τα παλιά καλά λεφτά, αλλάξαν οι καιροί!». Φτάνει κι άλλη τράτα απ’ τα Κουφονήσια. Φωνές και κακό! Τρέχουμε να δέσει, να ξεφορτώσει, ρίχνομαι κι εγώ με φούριες και σπουδή στο χαμαλίκι. Φτιάχνω γομάρι με φελιζόλ κασέλες. Πάγος κι άλλος πάγος, δώσ’ του πάγος, σε λίγο φτάνουν οι χονδρέμπορες.

Νέος παπούλιας, παλιός σόιμπλε

(Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στην κυριακάτικη εφημερίδα ΤΟ ΧΩΝΙ)

Είχαμε παρασοβαρέψει με τον σύριζα πέρασα από την αριστερά και κάθισα στον Πάκη. Επιτέλους άρχισαν τα ανέκδοτα. 

Όπως αυτό που είπε ο Αλέξης ότι ο Πάκης ενώνει και εμπνέει. Αν έλεγε ότι κινείται και με αστραπιαία ταχύτητα για να υπερασπιστεί αυτόν που κινδυνεύει θα ήταν το ανέκδοτο του αιώνα.

Η κυβέρνηση ματαιώνει το Μνημόνιο του ποδοσφαίρου

Αναβάλλονται οι ποδοσφαιρικοί αγώνες της επόμενης Κυριακής, χωρίς η κυβέρνηση να χρειαστεί να πάρει άδεια από τους «θεσμούς». Η αναβολή των ποδοσφαιρικών αγώνων αποτελεί την πρώτη περιφανή νίκη της κυβέρνησης κατά της Μέρκελ και του Σόιμπλε.

Ο υφυπουργός Αθλητισμού, Σταύρος Κοντονής, μίλησε για ζοφερό κλίμα στο ποδόσφαιρο, που έρχεται σε αντίθεση με το υπέροχο κλίμα που επικρατεί σε όλους τους υπόλοιπους τομείς στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.

Γυάλινη σφαίρα

Έγραφα στο προηγούμενο ποστ για τη σύγκρουση της φαντασίωσης με την πραγματικότητα. Απόψε ας μιλήσουμε για μια άλλη φαντασίωση: τη φαντασίωση ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν να συνεχιστεί το έργο της προηγούμενης πενταετίας με την παρούσα κυβέρνηση ή έστω με διαφορετικής σύνθεσης κυβέρνηση από την παρούσα βουλή. Δεν μπορώ να προβλέψω τί ακριβώς θα συμβεί τους επόμενους μήνες, μπορώ όμως να προβλέψω ότι αυτό, ναι, είναι απολύτως αδύνατον να συμβεί. Δεν μπορώ επίσης να προβλέψω αν το έργο που θα ακολουθήσει θα είναι πολύ καλύτερο ή πολύ χειρότερο.

Και τώρα οι δυό μας!..

     Τέλειωσαν και οι πρώτες διαπραγματεύσεις, πέσανε και οι υπογραφές, χύθηκαν και τόνοι μελάνης στα τυπογραφεία,
     ..χρησιμοποιήθηκε και λίγη φαιά ουσία ένθεν κακείθεν για τους απαραίτητους σχολιασμούς,
     ..αλλά το σπουδαιότερο τείνει να παραβλεφθεί: μείναμε πιά οι δυό μας (τρόπος του λέγειν. Οι τέσσερείς μας!) ενώπιος ενωπίω. Εμείς και οι ''θεσμοί''! (όποιος ξαναπεί τρόϊκα, πιπέρι στο στόμα!)

     Και τέσσερεις μήνες! Έξω κάτι Πάσχα, κάτι εθνικές γιορτές, κάτι πρωτομαγιές, κάτι τριήμερα του αγίου Πνεύματος, τρείς μήνες!
     Τρείς μήνες για να αναδιοργανωθεί ένα μπάχαλο κράτος, να πάρουν μπρος οι μηχανισμοί, να ψηφιστούν νόμοι στην Βουλή, να βγουν τα αντίστοιχα διατάγματα και ερμηνευτικές εγκύκλιοι,
     ..και να αρχίσουν να συρρέουν χρήματα (!) στα κρατικά ταμεία, ικανά να θρέψουν κράτος και πολίτες, αλλά και να περισσέψουν ώστε να πληρωθούν οι υποχρεώσεις προς τους ''θεσμούς'', ύψους 15,9 δις ευρώ μέχρι το τέλος του Ιουνίου!

Είμαι ένα τίποτα, άρα υπάρχω

«Το τίποτα είναι αυτό που σε θέτει σε εγρήγορση».  Κάπου το άκουσα πολύ πρόσφατα και μου έκανε εντύπωση. Επιτέλους, είπα, ανακάλυψα τις κατάλληλες λέξεις, που αυτές και μόνο αυτές είναι ικανές να περιγράψουν τις στιγμές εκείνες που νιώθω ότι μπορώ να κάνω κάτι δημιουργικό.

«Δημιουργία είναι να έχεις ένα άδειο τραπέζι μπροστά σου και από 'κει που δεν είχε τίποτα, μέσα σε λίγη ώρα να είναι γεμάτο με πιάτα, μεγάλα, μικρά, γεύσεις πολλές και διάφορες.»

Για την αίσθηση που με περιλούζει σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, βαστώ ακόμη και αισιοδοξώ. Δεν είναι μαγικό πως από μια λέξη τόσο κενή, γεμάτη άρνηση, μπορεί κάποιος να φτιάξει κάτι πολύ όμορφο και θετικό;

Οι γελοιογραφίες της ημέρας!

Αγαπητέ κ. Πρωθυπουργέ

Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ
Αγαπητέ Αλέξη

Δεν ανήκω στους κακόπιστους. Φιλύποπτος -λόγω και ηλικίας ίσως- μπορεί. Ανυποψίαστος ποτέ. Στο δίλημμα αισιόδοξος ή απαισιόδοξος, απαντώ συνήθως, καλά πληροφορημένος αισιόδοξος και αφήνω πάντοτε το χρόνο ή τη ζωή που θα ‘λεγε κι ο Χαρίλαος να αποδείξει αν και κατά πόσο οι ελπίδες κι οι προσδοκίες δικαιώνονται ή αν μένουν φρούδες και ανεκπλήρωτες.
Ο πήχυς, μπήκε ψηλά και σε μια περίπτωση διάψευσης, η πτώση γίνεται πιο επώδυνη. Πτώση που αφορά στη συλλογική απογοήτευση και στην επαναδιατύπωση μιας επικίνδυνης γενίκευσης: «Δε βαριέσαι, όλοι ίδιοι είναι».

Δάκρυσα, όταν μετά την ορκωμοσία σου ως πρωθυπουργού, πήγες στο θυσιαστήριο της Καισαριανής για να αποτίσεις φόρο τιμής στους 200 κομουνιστές- θύματα της Ναζιστικής θηριωδίας.
Συμμερίστηκα τη συγκίνησή σου στην τελευταία αποστροφή του λόγου σου, στην παρουσίαση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησής σου, παρά το ότι τις βρήκα στο σύνολό τους μικρότερες των προσδοκιών μου.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος μιλάει, ο εισαγγελέας ακούει;

Μετά τη συνάντησή του με τον απερχόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, ο Ευάγγελος Βενιζέλος δήλωσε πως οι ¨θεσμοί» αναγκάζουν την νέα ελληνική κυβέρνηση να γράψει με τα χέρια της το μνημόνιο.

Δηλαδή, ο Ευάγγελος Βενιζέλος θεωρεί πως ήταν ωραία όταν η Τρόικα έγραφε το Μνημόνιο και το έστελνε στον Σαμαρά και στον Βενιζέλο για να το υπογράψουν.

Αναρωτιέμαι αν άκουσε κάποιος εισαγγελέας τις δηλώσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου.

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΦΕΥΓΟΥΜΕ Ή ΟΠΩΣ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ;

(Προειδοποίηση προς πιθανούς αναγνώστες: Είναι μεγάλο το κείμενο)

Από ό,τι ακούω και διαβάζω στα πλαίσια της κριτικής στον ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει η απαίτηση μέσα σε ένα μήνα που βρίσκεται στην κυβέρνηση να είχε ήδη: διαλύσει τα ΜΑΤ, κλείσει τις Αμυγδαλέζες, δημιουργήσει τις υποδομές και τις συνθήκες υποδοχής με αξιοπρέπεια για όσους επιστρέψουν από αυτές τις κολάσεις, προχωρήσει στο διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους, εξετάσει όλες τις υποθέσεις για τις ευθύνες μνημονίων, εξετάσει όλες τις υποθέσεις σκανδάλων, ψηφίσει ολόκληρο το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, βγει από το ευρώ, δημιουργήσει δραχμή και πάρα πολλά άλλα.

Ελευθεροτυπία VS Τρομοτυπία, Συμφεροτυπία

Μαζί με όσα έχουν ξεθωριάσει στο πέρασμα του χρόνου είναι και η έννοια της ελευθεροτυπίας που αποτελεί στυλοβάτη της δημοκρατίας. Μιας δημοκρατίας που λαβώνουμε καθημερινά γιατί είμαστε ημιμαθείς και συχνά ξερόλες. Η ημιμάθεια είναι χείριστη της αμάθειας.

Σε αυτή τη χώρα όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα. Το «μαζί τα φάγαμε» του κ. Πάγκαλου σε μια τρίτη ανάγνωση και με μερικές παραμέτρους ίσως να αποτελεί την πιο ειλικρινή φράση που ακούσαμε από υπουργό του ΠΑΣΟΚ την τελευταία πενταετία.

Οι γελοιογραφίες της ημέρας!

Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί

Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί γεννήθηκε μια νύχτα με βροχή. Είχε μεγάλα μάτια, διάφανα, και μακριά μαλλιά. Ο γιατρός είπε στη λεχώνα ότι είχε γεννήσει ένα ξωτικό. Εκείνη το “ξερε.

Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί κοιμόταν μ” ανοιχτά μάτια τη μέρα και ξυπνούσε τα βράδια, για να κλάψει. Ο γάτος της οικογένειας, ένας αργόσχολος σιαμέζος, καθόταν στο προσκεφάλι του, για να διώχνει τ” άσχημα όνειρα και τ” ανόσια πνεύματα.

Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί άργησε να μιλήσει και δυσκολεύτηκε να μάθει να περπατά. Προτιμούσε να κοιμάται, αγκαλιά με τον γάτο. Κι όταν ξυπνούσε περνούσε ώρες πολλές κοιτώντας τις σκιές στο ταβάνι ή έφτιαχνε αλλόκοτα πλάσματα από πλαστελίνη. Τους έδινε κι ονόματα, λέξεις μπερδεμένες που ακούγονταν σαν Κουένυα και Σίνταριν και Φαλάνια και Σύρινθαλ.

Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί πήγε σχολείο, αλλά έγραφε τα γράμματα ανάποδα. Την ώρα του μαθήματος ζωγράφιζε αγγέλους στο τετράδιο του και στο διάλειμμα έμενε να παρατηρεί πώς οι σφήκες έτρωγαν τ” αχλάδια που πέφταν απ” το δέντρο. Οι δάσκαλοι δεν τον μάλωναν, γιατί ήταν ήσυχος κι είχε μεγάλα μάτια. Τ” άλλα παιδιά τον άφηναν στην ησυχία του, γιατί καταλάβαιναν ότι δεν είναι εκεί.

Το σοκ του να έχεις πάλι κυβέρνηση

Παρακολουθώντας τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας μετά τις εκλογές, θεωρώ πως η χώρα είναι σε καλό δρόμο. Είναι στο δρόμο της κανονικότητας και της δημοκρατίας.

Υπάρχει η εντύπωση σε πολλούς πολίτες πως σήμερα υπάρχει μια αναταραχή στη χώρα μας.

Όχι, δεν υπάρχει καμία αναταραχή. Απλά, είχαμε ξεχάσει πως είναι να υπάρχει στη χώρα μια κυβέρνηση.

Αυτό είναι που δίνει την εντύπωση της αναταραχής: το κανονικό σοκάρει αυτούς που είχαν ξεχάσει πώς είναι το κανονικό.

Άλλο δυσφορία, κι άλλο έλλειψη μνήμης!..

     Άσχετα απ' το ποιοί και πόσοι είναι ευχαριστημένοι ή απογοητευμένοι από την συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές-τοκογλύφους,
     ..οφείλουμε να ομολογήσουμε πως δεν έχει καμία σχέση με τα e-mail του ΒεληΓκίκα, και οπωσδήποτε με τις ''διαπραγματεύσεις'' της προηγούμενης δωσιλογικής κυβέρνησης.

     Έστω και ένα 5% να έχουμε κερδίσει ως ελάφρυνση του βίου των πολιτών, αρκεί για να κληθούν στην δικαιοσύνη να δώσουν λόγο για τα πολλαπλά τους και επαναλαμβανόμενα εγκλήματα εναντίον της χώρας, οι Ψευταράδες και Σία.
     Η απόδοση δικαιοσύνης προς αυτή την κατεύθυνση όχι μόνον δεν είναι ζήτημα επουσιώδες, παρά αποτελεί τον καταλύτη που θα επηρρεάσει την κοινωνική ηρεμία,
     ..και προθυμία για την συνέχιση μιάς λιτότητας λογικής και εποικοδομητικής πιά, για την ανάταξη της οικονομίας.

Πίσω από το κόκκινο κραγιόν της Άννας

Στην είσοδο της πολυεθνικής πίσω από τον μεγάλο γκισέ κάθεται πάντα η Άννα (τα τελευταία 3 χρόνια) και πάντα φορά ένα κόκκινο κραγιόν που σου φτιάχνει τη διάθεση κάθε φορά που τη βλέπεις.
Το λατρεύω το κόκκινο κραγιόν και λατρεύω και την Άννα που το φοράει, ειδικά τις γκρίζες μέρες του χειμώνα γιατί δίνει χρώμα στη γκρίζα διάθεση.

Πρόσφατα συνάντησα την Άννα σε μια καφετέρια με φίλες της και φορούσε κι εκεί το κόκκινο κραγιόν της. Δεν κρατήθηκα την πλησίασα για να την χαιρετίσω και την ρώτησα «Άννα σου αρέσει πολύ το κόκκινο κραγιόν;»
Εκείνη μου χαμογέλασε όπως πάντα και ξεκίνησε να μου λέει μια ιστορία που νομίζω πως πρέπει να μοιραστώ μαζί σας.

Οι γελοιογραφίες του τριημέρου!

 

Κάν' το όπως ο Βαρουφάκης

Φίλε ψηφοφόρε του ΣΥΡΙΖΑ,

όπως ο Βαρουφάκης λέει πως αν δεν υπάρχει ανοιχτό το ενδεχόμενο της ρήξης δεν υπάρχει διαπραγμάτευση, έτσι κι εσύ αν δεν αφήσεις ανοιχτό το ενδεχόμενο της ρήξης με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει δημοκρατία.

Γιατί η αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει θεμέλιο τη λαϊκή κυριαρχία και όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού, όπως λέει και το Σύνταγμα.

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι μια διελκυστίνδα μεταξύ λαού και κυβέρνησης. Αν δεν ασκείς κριτική στους εκπροσώπους που εξέλεξες δεν λειτουργεί η δημοκρατία. Αν γίνεις οπαδός και υπερασπίζεσαι την εξουσία ανεξάρτητα τι εξαγγέλλει ή νομοθετεί, τότε είσαι απλώς ένας γλείφτης που αναμένει το μερίδιό του γι αυτή του την εξυπηρέτηση, ή αν δεν έχεις να κερδίσεις κάτι, είσαι απλώς ένας ακόμα χρήσιμος ηλίθιος.

Κάν' το, λοιπόν, όπως ο Βαρουφάκης: