ΝΑΡΚΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ «ΡΑΜΦΙΣΜΑΤΑ»

Γράφει ο Μιχάλης Τζανάκης

Μια μεγάλη δεξαμενή ιχθυοτροφείου π.χ τσιπούρας, που συνωστίζεται σαστισμένη τρώγοντας την τροφή που της πετάνε, προκειμένου να φτάσει στο ιδανικό βάρος της αλίευσης της. Ένα τέτοιο προϊόν ιχθυοκαλλιέργειας τείνει να εξελιχθεί η ελληνική κοινωνία- μη χρησιμοποιούμε, την εξευτελισμένη πια, λέξη «λαός»- η οποία νευρικά πηγαινοέρχεται στη δεξαμενή της, τρώγοντας την τροφή που της πετούν οι «ιχθυοκαλλιεργητές» της.

Για το ρόλο της τηλεόρασης έχουν ειπωθεί πάρα πολλά. Το απόλυτο ναρκωτικό συνειδήσεων, πνευμάτων, ηθών. Βαστάζοι επιστρατευμένοι χρόνια τώρα κρατούν απόλυτα στεγανές τις δεξαμενές, μήπως και ξεφύγουν κάποια «ψάρια» και κολυμπήσουν πια στα καθαρά νερά του πελάγους. Το ποιοι ελέγχουν τη στεγανότητα το ξέρουμε αρκετό καιρό πριν. Δύσοσμοι υπάλληλοι μεγάλων αφεντικών, γιουσουφάκια εργοδοτών που έχουν πλήρως τον έλεγχο της ιχθυοκαλλιέργειας τους.

Επειδή είναι κοπιώδες να είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι βαστάζοι, πρέπει να συνδράμουν κι άλλοι, ακόμα κι αν πρόκειται για ανθρώπους φτασμένους και γνωστούς, που έχουν γράψει και δέκα βιβλία που λέει ο λόγος. Θλιβερό θέαμα των «πνευματικών ανθρώπων» σ ένα ρόλο απολογητή της βαρβαρότητας και καταγγέλοντος τον υποτιθέμενο λαϊκισμό.

Συχνές είναι τελευταία οι τηλεοπτικές εμφανίσεις του Στυλιανού Ράμφου, που με τον ηχηρό προσδιορισμό του «φιλοσόφου», παραδίδει δωρεάν μαθήματα «φιλοσοφίας»- μάλλον για σοφίσματα πρόκειται- σε «έγκριτους» δημοσιογράφους. Έτσι πρόσφατα μετά τη δημοσιογραφική επιτυχία του Μπογδάνου με τον Μιχαλολιάκο, σειρά πήρε ο πάλαι ποτέ μαρξιστής και εσχάτως νεορθόδοξος φιλο-φιλόσοφος- όπως ο ίδιος αρέσκεται να αυτοαποκαλείται-κι έδωσε οδηγίες στο «ενυδρείο»- συγγνώμη στην ελληνική κοινωνία ήθελα να πω.

Αφού κατήγγειλε μετά βδελυγμίας τον αντιευρωπαϊκό λαϊκισμό του Τσίπρα, του Καμμένου και του Μιχαλολιάκου εξισώνοντας και τους τρεις-αυτό επιτάσσει η «γραμμή»-επαίνεσε μετά επιτάσεως την «θαυμαστή πειθαρχία» του ελληνικού λαού. Αμιγώς φιλοσοφική η θέση του δε βρίσκετε; Έτσι μετά τους προμπακουνικούς Αριστοτέλη και Πλάτωνα, έρχεται ο νεωτερίζων «φιλόσοφος» να εξάρει τους νεοέλληνες καρπαζοεισπράκτορες ραγιάδες ως «πειθαρχημένους» στο «κράτος δικαίου» των αρχιμαφιόζων της Μεταπολίτευσης. Αβάντι «φιλόσοφε», φέρε και λίγο σανό στα «ζωντανά» σου να σ αγαπάνε πιο πολύ…

Όπως και να το κάνεις, είναι άλλο να παίρνεις γραμμή από τον Άδωνι, κι άλλο να δέχεσαι τα σαλιάρικα «φιλοσοφικά ραμφίσματα», που διατυπώνονται βρε αδερφέ, και με αποπνέουσα την ευρωπαϊκή αύρα της διανόησης, ενός πρώην μαρξιστή.

Δεν ξέρω πως, αλλά παρακολουθώντας τον φιλοσοφικό απολογητή, που μάλλον δεν έχει ακούσει για τη βαρβαρότητα των χιλιάδων αυτοκτονιών , των εκατομμυρίων ανέργων, του πολιτικού βόρβορου, αλλά αρκείται να καταγγέλει τούτη την πραγματικότητα ως λαϊκισμό, σκέφτηκα λοιπόν νοερά αντί του δημοσιογραφικού σάλιαγκα, να συνομιλεί με τον «φιλόσοφο» ο Δεξιός Μ. Χατζηδάκις κι ο Μαρξιστής Β. Ραφαηλίδης.

«Πάσα Φιλοσοφία και πάσης φύσεως ιδεολογία, χωριζομένης αρετής, πανουργία ου σοφία λογίζεται», παραφράζοντας το αρχαιοελληνικό απόφθεγμα. Εν τέλει κύριε «φιλόσοφε», ο άνθρωπος, ο οποιοσδήποτε άνθρωπος, στη δική σας «φιλοσοφία» έχει θέση και ρόλο, σας ενδιαφέρει; Εμπίπτει στο πεδίο του προβληματισμού σας ή δεν έχει άλλη χωρητικότητα, ο ευρύχωρος νους σας, πλην της ανάδειξης της πειθαρχίας του ελληνικού λαού και της καταγγελίας του «λαϊκισμού»; Να φανταστώ ότι δε θα προτείνατε, ούτε θα επαινούσατε, την «λογική πειθαρχία» των Ελλήνων σε άλλες ανώμαλες περιόδους του παρελθόντος; Εκτός κι αν η περίοδος που ζούμε δεν είναι ανώμαλη και βάρβαρη…

Ο τρόπος που το σύστημα προσπαθεί να «συρταρώσει» την κοινή λογική και την οργή της κοινωνίας, θυμίζει πέστροφα- για να μείνουμε στις υδάτινες αλληγορίες-που κολυμπά αντίθετα απ το ρεύμα του ποταμού.

Κρίμα, πραγματικά για ανθρώπους της ηλικίας, της μόρφωσης και της πορείας του Σ. Ράμφου, να παριστάνει την «πέστροφα», εν μέσω «καρχαριών». Η τροφή πάντως,στην ιχθυοκαλλιέργεια, γίνεται ολοένα και πιο «δύσπεπτη», ολοένα και πιο «τοξική»…

ΥΓ. αν άκουγε τις «φιλοσοφικές» απόψεις του Ράμφου η συγχωρεμένη η γιαγιά μου θα τις σχολίαζε με μια πιο απλή φράση: «ΚΡΙΜΑ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ»