Δείξε μου το ζώδιο σου, να σου πω ποιος είσαι

Στις αρχές του αιώνα μας (τι ωραία που ακούγεται αυτό!) κυκλοφόρησε η ελληνική έκδοση του Sceptic, «ένα μηνιαίο περιοδικό για τον κριτικό λόγο και την ορθή σκέψη».

Όμως στον τόπο όπου γεννήθηκε η λογική –ναι, ναι, όταν οι άλλοι τρώγανε βελανίδια- δεν υπήρχε χώρος για περιοδικά τέτοιου τύπου.

Τι να την κάνουν οι νεοέλληνες την ορθή σκέψη και τον κριτικό λόγο, αφού τα ξέρουν όλα;

Ειδικά εκείνη την εποχή (π.Κ. - προ Κρίσης) που όλοι ζούσαν τη μακαριότητα των περιοδικών λάιφ στάιλ και των νίτρο-ημίγυμνων εξώφυλλων, ενώ τα σπάγανε στα μπουζούκια με δανεικά.

Πόσα τεύχη θα πουλούσε το 2000 ένα περιοδικό σαν το Unfollow ή το Hot Doc;

Το ελληνικό Sceptic άντεξε τρεις μόλις μήνες.

Ο Γελωτοποιός πρέπει να ήταν ένας από τους ελάχιστους Έλληνες που περίμεναν επί ματαίω το τέταρτο τεύχος. Ίσως γιατί είναι σκορπιός και όπως ξέρετε οι σκορπιοί...

Σε κάποιο τεύχος από αυτά τα τρία υπήρχε ένα άρθρο για τα ζώδια. Δυστυχώς δεν έχω πλέον αυτά τα πολύτιμα (συλλεκτικά ίσως) περιοδικά, αφού κάπου τα έδωσα ή τα έχασα σε κάποια μετακόμιση.

Έτσι δεν μπορώ να μιλήσω (γράψω) ονόματα και ακριβή στοιχεία, αλλά θα προσπαθήσω να σας μεταδώσω όπως θυμάμαι ένα «πείραμα» σχετικό με την πίστη των ανθρώπων στα ζώδια.

Εμπνευστής του πειράματος ήταν ένας... κύριος (δε θυμάμαι καν αν είχε κάποιο σχετικό πτυχίο), ο οποίος είχε ως χόμπι το «ξεσκέπασμα» των τσαρλατάνων, μάγων, θαυματοποιών, μέντιουμ κλπ.

Ας τον λέμε Αριστοτέλη.

Ο Αριστοτέλης προκαλούσε όλους τους διάσημους ψυχιστές (βλ. Γιούρι Γκέλερ) να πραγματοποιήσουν ένα από τα «θαύματα» τους μπροστά του.

Για κάποιο περίεργο λόγο όταν ο Αριστοτέλης ήταν παρών κανένα κουτάλι δε λύγιζε με τη σκέψη, κανένα πνεύμα δεν ερχόταν από το υπερπέραν και κανένας άγγελος δεν έδινε πληροφορίες για τους αποθανόντες.

Οι ψυχιστές δικαιολογούσαν αυτήν την αποτυχία υποστηρίζοντας ότι η «αρνητική ενέργεια» του σκεπτικιστή εμπόδιζε τα πνεύματα τα φανερωθούν και τα θαύματα να συμβούν (λες και οι άγγελοι έλεγαν: «Α, δεν πάω, είναι εκεί και ένας κακός άνθρωπος που δεν πιστεύει στις νεράιδες».)

Ο Αριστοτέλης έκανε και ένα απλό πείραμα για τα ζώδια. Έβαλε μια αγγελία στις εφημερίδες όπου έλεγε ότι θα έστελνε δωρεάν έναν αστρολογικό χάρτη σε όποιον του έδινε την ημερομηνία γέννησης του.

Πολλοί ανταποκρίθηκαν.

Εκείνος ξεσήκωσε από τα περιοδικά αστρολογίας τα χαρακτηριστικά κάθε ζωδίου. Όμως τα ανακάτεψε λιγάκι και έστειλε τις προβλέψεις του επόμενου χρόνου για τα λιοντάρια στους υδροχόους, για τους δίδυμους στους ταύρους κοκ.

Λίγο καιρό μετά έφτασαν οι πρώτες αντιδράσεις.

«Κύριε Αριστοτέλη», του έλεγαν, «είστε καταπληκτικός! Πέσατε σε όλα μέσα 100%. Πρώτη φορά αστρολόγος με καταλαβαίνει τόσο καλά.»

Ο Αριστοτέλης το τράβηξε λίγο περισσότερο, για να βεβαιωθεί ότι συνδιαλεγόταν με ηλίθιους. Έστειλε ένα καινούριο χάρτη προσωπικότητας, με λάθος ζώδιο ξανά λέγοντας:

«Κυρία Τάδε, με συγχωρείτε πολύ, αλλά σας έστειλα λάθος χάρτη. Αυτός είναι ο σωστός.»

Οι αντιδράσεις των αστρολογημένων ήταν οι προβλεπόμενες.

«Έχετε δίκιο, κύριε Αριστοτέλη», του έλεγαν. «Πράγματι η προηγούμενη ανάλυση είχε κάποιες ανακρίβειες και αστοχίες. Αυτή που μου στείλατε τώρα είναι απόλυτα σωστή.»

Η μωρόπιστη ευπείθεια των αστρολογημένων δεν πρέπει να ερμηνευτεί βάση της εθνικότητας τους (ήταν Αμερικάνοι). Αν ίσχυε κάτι τέτοιο τότε δεν θα υπήρχαν καθημερινές ζωδιακές προβλέψεις στις εφημερίδες όλης της υφηλίου ούτε θα είχαν γίνει οι αστρολόγοι σταρ της τηλεόρασης.

Η «μυθολογία» της αστρολογίας είναι μια παγκόσμια μυθολογία, πιθανότατα πιο ισχυρή στην καθημερινότητα μας και από τη μυθολογία των θρησκειών.

Ένα δεκάχρονο παιδί μπορεί να μην ξέρει ποιος είναι ο όγδοος πλανήτης του ηλιακού συστήματος (εσείς ξέρετε;), αλλά σίγουρα θα ξέρει τι ζώδιο είναι (καθώς και τι ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο).

Είμαι σίγουρος ότι αν κάνουμε μια δημοσκόπηση το 90% των ερωτηθέντων θα παραδεχτεί ότι υπάρχουν κάποια κοινά σημεία ανάμεσα στους ανθρώπους που ανήκουν στο ίδιο ζώδιο.

Οι πιο «σκεπτικιστές» θα απορρίψουν τις καθημερινές προβλέψεις, αλλά δε θα αρνηθούν ότι... τα λιοντάρια έχουν ηγετικές ικανότητες.

(Quiz: Ποιος σύγχρονος Έλληνας πολιτικός είναι λιοντάρι;)

Οι επικείμενοι γονείς ενδιαφέρονται πρωτίστως για το φύλο του μωρού και δευτερευόντως για το ζώδιο (εντάξει, πρώτα απ’ όλα ενδιαφέρονται να είναι καλά το παιδί και η μητέρα).

Πόσοι γονείς δεν εύχονται –μεταξύ σοβαρού και αστείου- να γεννηθεί το παιδί τους δύο μέρες αργότερα για να μην βρίσκεται στο ζώδιο του ταύρου; (Γιατί έχουν γνωρίσει πολλούς ταύρους και είναι πολύ πεισματάρηδες άνθρωποι, ειδικά οι άντρες.)

Και στο μπαρ, όταν γνωρίζεις κάποιον δε θα απογοητευτείς αν μάθεις ότι είναι δίδυμος; (Αφού και η προηγούμενη σχέση σου ήταν με έναν δίδυμο και δεν πήγε καθόλου καλά).

Η μυθολογία των ζωδίων δεν επηρεάζει μόνο τις σχέσεις μας με τους άλλους, αλλά και την ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας.

«Μου βγήκε το κριαρίσιο», λέει ο κριός που έχασε την ψυχραιμία του.

«Είμαι νερό, τι να κάνω;» λέει ο καρκίνος που παρασύρεται από τα συναισθήματα του.

«Είμαι σέξι», λέει ο σκορπιός και αποδεικνύει τη σεξουαλικότητα του κλείνοντας το μάτι σε κάθε θαμώνα του μπαρ.

Όταν όμως ο κριός παρασύρεται από τα συναισθήματα του και κλαίει μόλις πεθαίνει η μητέρα του Μπάμπι ξεχνάει το ζώδιο του.

Και όταν ο σκορπιός χάνει την ψυχραιμία του, μάλλον επειδή κανένας δε δίνει σημασία στη σεξουαλικότητα του, δεν ασχολείται με τον αστρολογικό κύκλο.

Θυμόμαστε και συγκρατούμε μόνο αυτά που συμφωνούν με την κοσμοθεωρία μας (και αυτή είναι μια ιδιότητα του εγκεφάλου που δεν έχει να κάνει μόνο με τα ζώδια).

Αν συναντήσουμε εννιά δειλά λιοντάρια –όπως εκείνο που συνάντησε η Ντόροθυ του Οζ- τα ξεχνάμε αυτοστιγμή.

Στο δέκατο, που έχει αυτοπεποίθηση και βασιλικό παράστημα και θέλει να έχει αυλή, ανάβει το λαμπάκι των ζωδίων και λέμε: «Είδες; Και μετά μου λες ότι δεν ισχύουν τα ζώδια.»

Επιπλέον ο «ειδικός» στα ζώδια μπορεί να δικαιολογήσει κάθε ανωμαλία με τη χρήση των «λοιπών παραμέτρων».

Και δεν αναφερόμαστε στην οικονομική κατάσταση, στην εθνικότητα, στη μόρφωση, την ψυχολογική επικαιρότητα ή όποιον άλλο παράγοντα επηρεάζει την προσωπικότητα ενός ανθρώπου. Αλλά στις άπειρες ζωδιακές παραμέτρους.

Συναντάει ο ερασιτέχνης αστρολόγος ένα λιοντάρι που κάθεται μόνο στην άκρη του δωματίου και δε συμμετέχει στη γενική θυμηδία του πάρτι.

«Τι ζώδιο είσαι; Άσε να μαντέψω... Σκορπιός... Όχι; Περίμενε, τώρα θα το πετύχω... Αιγόκερως! Όχι; Τότε τι... Τοξότης; Αποκλείεται, οι τοξότες είναι η ψυχή των πάρτι. Κάτι περίεργο θα έχεις... Τον ωροσκόπο σου τον ξέρεις; Όχι; Τι ώρα γεννήθηκες;»

Η αστρολόγος βγάζει το «Εγχειρίδιο Αστρολογίας» του Λεφάκη που πάντα κουβαλάει μαζί της και κάνει τις μετρήσεις της.

«Ωροσκόπος: Τοξότης... Σελήνη: Τοξότης... Αφροδίτη: Τοξότης... Δίας: Τοξότης... Πολύ καλό αυτό έχεις τον πλανήτη σου στο ζώδιο σου, αυτό δυναμώνει την επιρροή του... Ερμής: Τοξότης...»

Ο Τοξότης ακούει με κατεβασμένο το κεφάλι ενώ σκέφτεται πως θα φύγει.

«Κρόνος: Τοξότης... Κι αυτό πολύ καλό... Ποσειδώνας... Α, νάτο! Το βρήκαμε και έλεγα δεν μπορεί, αυτός δεν είναι καθαρός Τοξότης... Έχεις το Ποσειδώνα στο Δίδυμο. Κι αυτό κάνει τρίγωνο με τον Υδροχόο, κατάλαβες; Το τρίγωνο εξουδετερώνεται γιατί τώρα ο Ερμής είναι σε ανάστροφη πορεία και μάλλον θα νιώθεις πεσμένος... Νιώθεις πεσμένος; Έτσι νιώθεις, ε;»

Ο Τοξότης πετάγεται όρθιος λέγοντας:  «Παράτα με, κοπέλα μου, έχουμε τα προβλήματα μας, έχουμε κι εσένα.»

Καθώς φεύγει, ο οικοδεσπότης πλησιάζει την αστρολόγο και τι ρωτάει τι έγινε.

«Τοξότες», λέει αυτή. «Έτσι απρόβλεπτοι και ευερέθιστοι είναι πάντα. Ζώδιο του αέρα, βλέπεις... Εσύ τι ζώδιο είσαι;»

Και τελειώνοντας αυτό το ορθολογικό κείμενο ας πούμε τώρα για να ξέρετε και να μην αναρωτιέστε: Ο Γελωτοποιός είναι σκορπιός, με ωροσκόπο στον καρκίνο, Αφροδίτη στον καρκίνο και γενικά έχει πολλούς καρκίνους, πέρα από καρκίνο του πνεύμονα, αν και όπως καπνίζει...

(Αυτό είναι χιούμορ σκορπιού, αφού οι σκορπιοί έχουν πάντα στο μυαλό τους το θάνατο.)

 

sanejoker