Όχι περιστασιακά, αλλά κατάστηθα να καρφώνεις την αλήθεια σου. Έτσι να πορεύεσαι, ακέραιος, κρατώντας στο ‘να χέρι την ψυχή και στο άλλο την γενναιότητά σου.
Σε κάθε περίπτωση, οι αξίες, τα πιστεύω και το ήθος μας, αποτελούν αδιαίρετα κομμάτια του εαυτού μας. Είμαστε αυτό που είμαστε και ο,τι είμαστε, αντικατοπτρίζεται στις πράξεις και την συμπεριφορά μας. Δεν υπάρχουν δεύτερες ζωές και δεύτερες ευκαιρίες σου λέω, είναι μύθος. Απλά, γράφεις μια καινούργια ιστορία και ξαναμοιράζεις τους ρόλους. Μα… Το ταλέντο, του όποιου, μετράει μόνο σε ενεστώτα χρόνο ανεξάρτητα από τα πρόσωπα. Το τι θα… Δεν το ξέρεις. Εκτός αν θέλεις να χάσεις χρόνο, σε μία προσπάθεια εκμάθησης και ανάπτυξης "μαντικών ικανοτήτων". Πάντα υπάρχει η ελεύθερη βούληση…
Όμως, κανείς δεν γεννιέται με ακέραιο χαρακτήρα. Δεν είναι δεδομένο. Μαθαίνεται και αποκτιέται μέσα από την αυτοπειθαρχία, την πίστη, την προσήλωση και την επιμονή σε χαρακτήρα, σε ιδέες, σε ένα λόγω τιμής.
Το ακέραιο δεν συμβαδίζει με το ημίμετρο. Δεν καταδέχεται συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Ο ακέραιος άνθρωπος ασφαλίζει αμετάκλητα την αγκαλιά του.
Δεν τσιμπάει δειλά. Δεν κλέβει ψίχουλα με τρεμάμενο χέρι… Απολαμβάνει.
Με περίσσια ευψυχία διεκδικεί, κατακτά και απολαμβάνει ό,τι δίκαια του πρέπει στην ζωή.
Ακεραιότης φίλε μου… Είναι το πετραδάκι του εαυτού σου, να στέκει βράχος στις φουρτούνες του μυαλού. Και γι’ αυτό να ορκίζεσαι κάθε λεπτό, στην ιαχή της ψυχής σου.
Να σολάρεις στις άλεγκτες στιγμές και η δύναμή σου να είναι οι προσδοκίες σου, που πάντα θα σε ξεπερνάνε για να σε κάνουνε καλύτερο. Τα όνειρά σου. Όλα τα σημαντικά μα και εκείνα τα ασήμαντα, τα μικρά, που όταν τα μοιράζεσαι γίνονται σήμαντρα που, θες δεν θες, τα προσέχεις.
Μα να έχεις τον νου σου, φρόντιζε να ξεριζώνεις τον ζητιάνο από μέσα σου. Μην γίνεσαι επαίτης της προσοχής και της αγάπης. Η ακεραιότητα δεν υπογράφει συμβόλαια ανεξάντλητου δοσίματος, ο ακέραιος άνθρωπος περιμένει, αλλά δεν υπομένει. Είναι πίστη. Ακριβώς αυτό. Όμοια δηλαδή με την ακέραιη αγάπη. Πίστη. Όπως πιστεύεις στον Θεό, που δεν τον έχεις δει, δεν τον έχεις πιάσει, αλλά πιστεύεις σε Αυτόν. Όχι από ανάγκη, αλλά από εσωτερική δύναμη, όχι από φόβο, αλλά από γενναιότητα. Από θαύμα.
Κάθε φορά που ξεφεύγεις να "προσηλυτίζεις" τον εαυτό σου στην προσοχή της αγάπης… Στην πίστη (σου). Σε εσένα τον ίδιο.
Καθόρισε την πολλαπλότητά σου με αλήθεια, ουσία και προοπτική.
Να είσαι Άτμητος και να σχεδιάζεις σε κάθε γη που πατάς μια άγρια γραμμή. Την δική σου. Το χνάρι σου. Εκείνο… Της Ακεραιότητάς σου. Τότε ό,τι φθαρτό, εξουδετερώνεται, ό,τι άπιαστο, γίνεται δυνατόν. Το σημαντικότερο… Μπορείς να καταφέρεις την κατ’ ουσίαν πληρότητά σου και να γευθείς την «εν ηδονή ζωή» α-ντουμπλάριστα, σταράτα και Ακέραια.
Άννα Μιχαηλίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου