Είναι να απορείς. Λίγες μέρες πριν τις εκλογές άκουσα από γυναίκα μαθημένη στα louis και στα gucci, αλλά χωρίς πλέον δεύτερο βρακί να βάλει, για το πόσο καλή δουλειά κάνει ο Σαμαράς που τον καημένο τον χαντακώνουν οι παρέες του. Λες και είναι 15χρονος. Μ αυτά τα μυαλά αυτή η γυναίκα πήγε κατόπιν να ψηφίσει.
Μέσα σε όλες αυτές τις αναλύσεις που κάνουμε όλοι μας (αφού έχουμε γνώση και γνώμη επί παντός επιστητού) και αφορούν την οικονομία, την κοινωνία, την πολιτική, τις διεθνείς σχέσεις μπλα μπλα μπλα μπλα, ξεχνάμε να κοιτάξουμε τη ζωή μας.
Δεν ξέρω από πλεονάσματα και διεθνείς συσχετισμούς. Δεν ξέρω ευρώ, δραχμές η πέσος. Ξέρω όμως σαφώς πως από τότε που ξεκίνησε αυτό το πανηγύρι ο μισός ενεργός πληθυσμός είναι άνεργος, ένα τεράστιο ποσοστό είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας, παραπάνω από 4000 άνθρωποι αυτοκτόνησαν ως απόρροια της ψυχολογικής πίεσης και του τρόμου που μας ασκείται, ποινικοποιήθηκε η αντίδραση και λοιδορήθηκε κάθε απόπειρα αγώνα.
Εν ολίγοις, η χώρα στα χέρια των κυβερνώντων τους οποίους ακόμη δεν έχουμε θελήσει να αλλάξουμε, ζει μια φάση ανθρωπιστικής κρίσης (με βάση τα νούμερα των ανθρωπιστικών οργανώσεων όπως οι γιατροί του κόσμου) η οποία μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει σε κανένα σημείο σημάδια αλλαγής παρά μόνο χειροτέρευσης, δημιουργηθείσα από διεφθαρμένους πολιτικούς με τη βοήθεια αντισυνταγματικών νόμων και με βροντερή την απουσία δικαιοσύνης.
Δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να αλλοιώσει αυτή την πραγματικότητα όσο και να θεωρητικολογούμε πάνω σ αυτό.
Δεν στηρίζονται αυτές οι κυβερνήσεις από τους "βολεμένους". Δεν υπάρχουν βολεμένοι. Εκτός από έναν πολύ μικρό πυρήνα αυλικών οι οποίοι μετά βίας φτιάχνουν ομάδα ποδοσφαίρου. Οι πολίτες της χώρας αυτή την στιγμή είναι δύο λογιών, είτε μιλάμε για δημόσιο, είτε για ιδιωτικό τομέα. Αυτοί που έχασαν τη δουλεία τους κι αυτοί που δουλεύουν πλέον με τις μισές απολαβές και με το καθημερινό άγχος ότι αύριο δε θα έχουν πια δουλειά.
Λοιπόν αυτοί δεν είναι βολεμένοι. Είναι τρομοκρατημένοι.
Ένας λαός χωρίς παιδεία με παντελή έλλειψη κριτικής ικανότητας είναι εύκολη λεία στα χέρια κάποιου που με τη βοήθεια των ΜΜΕ θα φτιάξει στα μάτια τους έναν κόσμο όπως ακριβώς τον θέλει.
Βαρέθηκα να ακούω για πλεονάσματα και αγορές, για spreads και CDS, πράγματα που ουσιαστικά στ' αυτιά μου μπορεί να είναι πια οικεία, αλλά παραμένουν κινέζικα.
Ακούω το ένστικτό μου που συνεχώς φωνάζει πως κάτι βρωμάει και ζέχνει. Έχω την κριτική ικανότητα και το κυριότερο το θάρρος να καταλαβαίνω πότε κάποιος με κοροϊδεύει. Κοιτάζω γύρω μου, κοιτάζω το πορτοφόλι μου, κοιτάζω τα όνειρά μου. Όλα φωνάζουν πως στραβά αρμενίζουμε.
Είμαστε ανίκανοι να επιλέξουμε για τη ζωή μας. Θέλουμε να επιλέξει κάποιος άλλος για μας κι ας μας πάει στο γκρεμό. Αρκεί να μην είναι δικιά μας η ευθύνη.
Η αλήθεια είναι παντού τριγύρω μας. Μάτια και μυαλά ανοιχτά πριν το αδύνατο γίνει αδιανόητο.
Pablito
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου