Μια ακόμα Εργατική Πρωτομαγιά

Η τελευταία τετραετία για τα εργασιακά ήταν καταστροφή. Η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου, οι βουλευτικές εκλογές και η πολιτική του Μνημονίου έφεραν τους εργαζομένους σε δεινή θέση. Σαν αποτέλεσμα η "αορίστου σύμβασις" έγινε εξάμηνη (μετά από απόλυση), το οκτάωρο έγινε τετράωρο, το επίδομα παιδιού κόπηκε και το επίδομα γάμου είναι υπό συζήτηση αν θα καταργηθεί και αυτό ή όχι. Σε καλό δρόμο, λοιπόν, τα εργασιακά..

Κατά τα άλλα, θα περιμένουμε και φέτος να γιορτάσουμε την Εργατική Πρωτομαγιά, εργατική γιορτή η οποία καθιερώθηκε το 1889 κατά το Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στο Παρίσι. Θα τιμήσουμε έτσι τους πρωτεργάτες του Σικάγο (1886), οι οποίοι διεκδίκησαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, και θα οραματιστούμε ένα καλύτερο εργασιακό, οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο για το μέλλον.


Όλα αυτά σήμερα φαντάζουν ουτοπικά, όταν δεσπόζει ο κοινωνικός ρατσισμός στον εργασιακό χώρο, όταν εκατοντάδες βιογραφικά περιμένουν στο γραφείο του Διευθυντή, όταν η υπερωρία θεωρείται πλέον δεδομένη, όταν εκατοντάδες εργαζόμενοι δουλεύουν ανασφάλιστοι. Όταν το μέλλον μοιάζει τόσο αβέβαιο.

Στην Ελλάδα ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς έλαβε χώρα το 1893 με συμμετοχή ως επί το πλείστον του Σοσιαλιστικού Κινήματος. Στις μέρες μας, πιο πολύ μας ανησυχεί το αν θα έχουμε μια επιπλέον ημέρα αργίας. Ξεχνάμε πως φέτος ειδικά το μήνυμα της Εργατικής Πρωτομαγιάς είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, με το 1,5 εκατομμύριο ανέργων stand by, τους μισθούς και τις συντάξεις σε κατρακύλισμα και τις απαιτήσεις της τρόικας να κάνουν κύκλους με την εκταμίευση της επόμενης δόσης κάθε φορά.

Οι ταμπέλες αριστερός-δεξιός, σοσιαλιστής-φιλελεύθερος πλέον θεωρούνται ξεπερασμένες. Αλλωστε, το φλέγον ζήτημα της ανεργίας μας αφορά όλους. Κάποιους ήδη σήμερα, κάποιους αύριο.

Επενδύσεις στην Ελλάδα σαφώς θα γίνουν. Τα καινούρια μας αφεντικά όμως θα απαιτήσουν να δουλεύουμε για τον πενιχρό μισθό των 200 ευρώ και αν μας αρέσει. Και τότε θα είναι 1886 all over again.

Viky Georgiou