Θαναβολές

«Ίσως ψάχναμε τόσο καιρό σε λάθος μέρη. Ίσως η απάντηση κρυβόταν σε ανοικτή θέα, καμουφλαρισμένη με ασφάλεια πίσω από την προφάνειά της. Ίσως δηλαδή το μυστήριο του θανάτου έχει τη λύση του στην απαρχή του όλου σκηνικού, στο μυστήριο της ζωής. Κι αφού ζωή προκύπτει με έναν εντελώς συγκεκριμένο τρόπο, ίσως δεν είναι τόσο τραβηγμένο να σκεφτούμε πως και τα όρια της ζωής που προκύπτουν με αυτόν τον εντελώς συγκεκριμένο τρόπο, κάθε άλλο παρά δεδομένα είναι, αλλά σχετίζονται αιτιωδώς με τα όρια της σεξουαλικής πράξης. Ίσως δηλαδή οι άνθρωποι δεν κάνουμε τον έρωτα που θα μπορούσαμε να κάνουμε.
Ίσως ο έρωτας που κάνουμε είναι λίγος, φοβισμένος, ανεπαρκής, ίσως τρομάζει μπροστά στα ίδια του τα δυνητικά άκρα και κάνει πίσω πολύ πριν καν τα προσεγγίσει. Ίσως δεν γαμάμε αρκετά δυνατά, ίσως δεν χύνουμε αρκετά βαθιά, ίσως ως αποτέλεσμα του μετριασμένου μας γαμησιού να προκύπτει ζωή όχι αρκετά ισχυρή, ζωή αδύναμη, ζωή με ημερομηνία λήξης, ζωή με ορίζοντα θανάτου. Ίσως λοιπόν μόνο η ίδια η πράξη που γεννά ζωή να είναι αυτή που μπορεί να καταργήσει τον θάνατο. Ίσως αυτή να μπορεί να πραγματώσει ό,τι ούτε οι Θεοί δεν τόλμησαν να υποσχεθούν, αφού κι εκείνοι δεν αμφισβητούν την ύπαρξη του θάνατου, αλλά ασχολούνται μόνο με το επέκεινα. Ίσως δεν είμαστε εξ ορισμού θνητοί, ίσως είμαστε θνητοί μόνο ως καρποί ανεπαρκούς έρωτα. Ίσως αν καταφέρουμε κάποτε να γαμηθούμε όσο δοσμένα γίνεται να γεννήσουμε ζωή αιώνια».

old-boy