Νανού και Νανουρίσματα

Μ’ ένα έξυπνο κατά τ’ άλλα μάρκετινγκ τρικ, τελευταία γίνεται ένας ψιλοντόρος για τα Nanou ντόνατς. Ο κόσμος σχηματίζει ουρές έξω απ΄ τα διάφορα πρατήρια για δύο λόγους:
α) Επειδή τα πρατήρια ανοίγουν μόνο για 2,5 ώρες κάθε βράδυ και
β) Γιατί είναι πολύ φθηνά (κάτι που μετράει πολύ σ’ αυτή την εποχή της φτώχειας...).
Έτσι από στόμα σε στόμα –όπως άλλωστε ήταν κι ο στόχος- το νέο εξαπλώνεται και μεγάλες ουρές υπομονής σχηματίζονται σε σχήμα ΄΄Γ΄΄, σαν κάτι το σημαντικό να συμβαίνει.
Κι έτσι λειτουργεί άψογα, αυτό που ονομάζεται «Η ψυχολογία της μάζας».
Όμως το θέμα μας δεν είναι ο Μπερνέζ και τα ντόνατς -τα οποία παρεμπιπτόντως είναι μια χαρά- αλλά η αντιληπτικότητα πολλών ανθρώπων, η οποία απουσιάζει.
Αναφέρω τα εξής καθημερινά (ελληνικά) και γραφικά παραδείγματα:

α) Λόγω του προαναφερθέντος ψιλοντόρου με τα ντόνατς, πολύς κόσμος ενδιαφέρεται για franchising (Δικαιόχρηση ελληνιστί).
Όμως εκδηλώνει αυτό το ενδιαφέρον -και την απελπισία του ενίοτε λόγω εποχής- απευθυνόμενος σε άσχετες πηγές.
 Δηλαδή, ζητά πληροφορίες σχολιάζοντας στο youtube ή π.χ. σε γαστρονομικά σάιτ αξιολόγησης φαγητών…
Μα ποιος περιμένει να τους απαντήσει; Απλά κάποιος άσχετος; Γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν απευθύνονται απευθείας στον υπεύθυνο της επιχείρησης;
β) Κατ’ επέκταση, αναλογικά και γραφικότερα, όποτε έχει τύχει να δω ξώφαλτσα και αποσπασματικά στην τηλεόραση(;) την εκπομπή «οικογενειακές ιστορίες» , παρατηρώ ότι, οι ηθοποιοί ή μη που συμμετέχουν, δεν αντιλαμβάνονται ότι συμμετέχουν σε μια τηλεοπτική παρωδία, αντιθέτως παίρνουν το ρόλο τους πολύ στα σοβαρά και αγωνιούν να αναδείξουν το ΄΄ταλέντο΄΄ τους.
γ) Τρίτο και πιο σοβαρό παράδειγμα, από πολλούς στον περίγυρο, ακόμη και κοντινούς μου ανθρώπους, οι οποίοι επιλέγουν για να ενημερωθούν, το ΜΕΓΚΑ και το ΣΚΑΪ… Κι ενώ απορώ και προσπαθώ να τους επισημάνω ότι δεν βλέπουν «κανονικές» ειδήσεις, αλλά ψέματα καραμπινάτα, οι ίδιοι συνεχίζουν να βλέπουν τα ίδια. Έχουν συνηθίσει πια…
Έτσι έχω καταλάβει ξεκάθαρα πλέον –και όχι μόνο με αφορμή τα ντόνατς και τα παραπάνω γραφικά εν μέρει παραδείγματα- πώς και γιατί βγαίνουν τόσα χρόνια και παντού, οι κυβερνήσεις προσώπων-εντολοδόχων, οι οποίες είναι φανερά άχρηστες στο ρόλο τους –τελευταία μάλιστα εκτός από άχρηστες, μιλάμε και για κυβερνήσεις παράλογων, εγκληματικών αποφάσεων: Λόγω της έλλειψης αντιληπτικότητας μεγάλου μέρους του κόσμου.
Πολλοί αρκούνται σε νανουρίσματα. Πολλοί απ’ τους πολλούς ούτε καν σε ολόκληρο νανούρισμα…τους αρκεί και το 1/3 για να κοιμηθούν.
Οπότε, εμείς οι υπόλοιποι δεν πάμε με τους πολλούς. Δεν πάμε με τη «μάζα».
Περιμένουμε πολλά και πάμε με τους λίγους. Πάμε με τους αντιληπτικούς.
Μ’ αυτούς που δεν στέκονται σε ουρές, επειδή είδαν κάποιους άλλους να στέκονται ήδη.
Μ’ αυτούς που μπορούν να διακρίνουν το σοβαρό απ’ το σοβαροφανές.
Μ’ αυτούς που μπορούν να ξεχωρίσουν την κωμωδία απ’ την παρωδία.
Μ’ αυτούς που μπορούν να διαβάσουν ανάμεσα στις ψεύτικες λεπτές γραμμές των δελτίων ειδήσεων (που στην τελική, ούτε καν λεπτές δεν είναι…χοντροκομμένες και απαίσιες είναι).
Μ’ αυτούς που δεν γλαρώνουν στα νανουρίσματα, αλλά μένουν μονίμως ξάγρυπνοι κι ανήσυχοι.
Στους υπόλοιπους Όνειρα Γλυκά!

Υ.Γ. Με αφορμή το παραπάνω 3ο παράδειγμα, μια πολύ απλή συμβουλή για να βλέπεις –όταν και αν έχεις όρεξη- Δελτία Ειδήσεων: Ό,τι ακούς να σου λένε, σκέφτεσαι τ’ αντίθετο. Τόσο απλά!

Ανδρέας Τ.