Μάνα είναι μόνο μία

Αίσθηση δημιούργησε χτες μια κυρία, μητέρα αστυνομικού, που στεκόταν έξω από τα δικαστήρια της Κοζάνης –στα οποία είχα οδηγηθεί οι τέσσερις συλληφθέντες αναρχικοί- με ένα χαρτί που έγραφε «Και οι αστυνομικοί έχουν μάνες». Οι συγκεντρωθέντες αναρχικοί –που κι αυτοί έχουν μάνες- την αποδοκίμασαν.
Είναι κάπως αστείο πως αυτοί που αποδοκίμασαν τη μητέρα του αναρχικού -που δήλωσε πως είναι περήφανη για τον γιο της-, επιδοκίμασαν τη μητέρα του αστυνομικού.
Βέβαια, από την άλλη, οι περισσότεροι από αυτούς που επιδοκίμασαν τη μητέρα του αναρχικού αποδοκίμασαν τη μητέρα του αστυνομικού.
«Και οι αστυνομικοί έχουν μάνες».

Και ο Χίτλερ είχε μάνα.
Και ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης είχε μάνα.
Και ο Νίκος Σαργκάνης. Αφού του φωνάζανε οι οπαδοί «Γαμιέται στο λιμάνι η μάνα του Σαργκάνη».
Και ο συχωρεμένος ο Γιάννης Κυράστας είχε μάνα. Το ξέρω επειδή του φωνάζανε από την εξέδρα «Γαμιέται για μια πάστα η μάνα του Κυράστα».
Κι εγώ έχω μάνα. Κι εσύ που με διαβάζεις τώρα.
Γενικά –κι αυτό σημειώστε το γιατί αποτελεί μια παγκόσμια αποκλειστικότητα- όλοι έχουμε μάνες.
Μάνα δεν είχαν μόνο ο Αδάμ και η Εύα. Ούτε αφαλό είχαν αυτοί οι δυο.
Όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι έχουμε μάνα.
Όλοι αυτοί οι καριόληδες που βλέπετε εκεί έξω έχουν μάνα.
Κι όλες αυτές οι καριόλες εκεί έξω είναι μάνες. Χώρια που έχουν κι αυτές μάνες.
Βέβαια, στην Ελλάδα, η μάνα είναι θεσμός. Πατρίς, Θρησκεία, Μάνα.
Φυσικά, καμιά μάνα δεν θέλει το παιδί της να γίνει μπάτσος. Εκτός αν είναι γκάου.
Αλλά το βλέπει πως είναι ζαβό, πως δεν μπορεί να δέσει ούτε τα κορδόνια του μόνο του και –αντί να το στείλει στο ίδρυμα- το στέλνει στην Αστυνομία. «Μπάτσος να γίνεις, γιε μου».
Παίζει, βέβαια, ρόλο και η ανεργία. Με τόσους πτυχιούχους άνεργους, τώρα πια πάνε στην Αστυνομία και οι απουσιολόγοι της τάξης.
Ο μπάτσος θα πάρει ένα σίγουρο μισθό και –μόλις δικτυωθεί- θα έχει και τα τυχερά του από εμπόριο ναρκωτικών, σωματεμπορία, λαθρεμπόριο, προστασία νυχτερινών κέντρων, μπράβος του κάθε Λαυρεντιάδη και άλλα πολλά.
Η μητέρα του αστυνομικού στην Κοζάνη δήλωσε πως είναι αριστερή, πως έχει κάνει αγώνες και πως έχει φάει ξύλο από τα ΜΑΤ.
Βέβαια, πάνω απ’ όλα είναι Μάνα. Καρλ Μαρξ-Ελληνίδα Μάνα σημειώσατε 2.
Δεν ξέρω αν ο γιος της είναι ένας από τους αστυνομικούς που βασάνισαν τους τέσσερις αναρχικούς. Ελπίζω όχι. Πάντως, ποτέ δεν είναι αργά να του πει πως το να είσαι αστυνομικός είναι ντροπή και πρέπει να βρει μια τίμια δουλειά.
Η μητέρα του κάθε αστυνομικού πρέπει να ξέρει πως το παιδί της δεν είναι πρόσκοπος. Το παιδί της κάνει μια δουλειά στην οποία κουβαλάει όπλο. Και τα όπλα σκοτώνουν.
Επίσης, όταν φέρεις όπλο, δίνεις το «δικαίωμα» και στον άλλον να έχει όπλο. Κι αν είναι πιο ικανός, θα σε φάει.
Έτσι είναι αυτά. Στο καθεστώς ολιγαρχίας, κρατικής τρομοκρατίας και μαφιοκρατίας που ζούμε, οι μπάτσοι είναι τα σκυλιά των αφεντικών.
Αν οι αστυνομικοί ήταν άοπλοι, θα ήμασταν όλοι στο πλευρό τους. Δεν είναι, όμως.
Επίσης, οι μανάδες των αστυνομικών -αλλά και όλες οι μανάδες και οι πατεράδες- πρέπει να καταλάβουν κάποτε πως η οικογένεια δεν είναι συμμορία. Δηλαδή, επειδή το δικό σου το παιδί έγινε μπάτσος, δεν σημαίνει πως έχει δίκιο σε όλα. Και είναι υπεύθυνο για τις επιλογές του.
Η κάθε μάνα μπάτσου πρέπει να έχει ακούσει το τραγούδι του Παύλου Σιδηρόπουλου «Άντε και καλή τύχη μάγκες» σε στίχους του Αλέκου Αράπη για τη ληστεία της τράπεζας:

Στο μπάτσο βλέπεις πέρασε μονάχα η κοροϊδία,
να έχει την ψευδαίσθηση πως είναι εξουσία
και τώρα η χήρα του με δύο ορφανά,
με τρεις κι εξήντα σύνταξη, τη μοίρα βλαστημά
και μια άγνωστη αιτία.

Κι επειδή δεν μου κάνει καρδιά να πικράνω καμιά μανούλα, ας τελειώσω με ένα ποίημα:

Μάνα κράζει το παιδάκι,
Μάνα ο νιος και Μάνα ο γέρος,
Μάνα ακούς σε κάθε μέρος,
Α! τι όνομα γλυκό!

pitsirikos