Απόντες

Δεν ήταν δα και το άκρον άωτο της διαπραγματευτικής επιτυχίας για την Ελλάδα όσα έγιναν στη Σύνοδο Κορυφής. Η χώρα που δοκιμάζεται περισσότερο απ’ όλες στην Ευρώπη από τις πολιτικές λιτότητας απλούστατα εξαφανίστηκε από τη σύνοδο. Πού είναι τα προεκλογικά μπερεκέτια, όταν όλοι οι Ευρωπαίοι παράγοντες τραβούσαν μια δήλωση για μας - προσέξτε τι θα ψηφίσετε. Πού είναι τα πρωτοσέλιδα (Greece και πάλι Greece) με τα οποία καθημερινά μας τιμούσαν; Πού είναι τα πλάνα της Ακρόπολης και του Σαμαρά από εκατοντάδες κανάλια ανά τον κόσμο;

Λες και απουσιάζαμε. Μήπως απουσιάζαμε όμως; Διότι σε όλο αυτό το πανηγύρι που στήθηκε τόσες μέρες, στις δημόσιες αντιπαραθέσεις που στα βάθη τους κρύβονται συγκρούσεις συμφερόντων, στον «πόλεμο Βορρά-Νότου», τι έκανε η σεπτή ευρωπαϊκή μας κυβέρνηση; Ποια φράση ή λέξη έστω στην επιστολή του Σαμαρά αναφέρεται στο μεγάλο ζήτημα της κρίσης και της ανάγκης η Ευρώπη να την αντιμετωπίσει επιτέλους εντελώς διαφορετικά απ’ ό,τι σήμερα; Με ποια γραμμή ακριβώς πήγε η ελληνική αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες, όταν όλες οι χώρες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συντάσσονταν με τη μία ή την άλλη άποψη; Στηρίξαμε, κι αν ναι πώς, την Ισπανία και την Ιταλία στη διεκδίκησή τους;

Προφανώς το πρόβλημα δεν είναι η ασθένεια του Σαμαρά. Ούτε είναι δυνατό να δεχτεί κανείς ότι η ελληνική κυβέρνηση παραμένει χωρίς σχέδιο επειδή αποτελείται από ανίκανους και βλάκες. Η απουσία και η εξαφάνισή μας από τη σύνοδο είναι απλούστατα αποτέλεσμα μιας αντίληψης και μιας στρατηγικής, που αναδύονται από την επιστολή Σαμαρά: Είμαστε καλά παιδιά, θα γίνουμε καλύτερα, δεσμευόμαστε από το Μνημόνιο, θα επιταχύνουμε την εφαρμογή του, παρακαλώ βοηθήστε μας. Κι αυτό τη στιγμή που Ισπανία και Ιταλία προχωρούσαν όχι μόνο σε συγκρότηση συμμαχιών, αλλά και σε κανονικό εκβιασμό της Μέρκελ και των συμμάχων της - ή μας σώζετε χωρίς να μας κάνετε Ελλάδα, ή τα τινάζουμε στον αέρα. Κάπως έτσι.

Κάπως έτσι μας έκαναν πάλι στην άκρη - ακόμα και η Ιρλανδία μνημονεύεται στην απόφαση, ενώ η Ελλάδα όχι. Και κάπως έτσι παίρνουν μια ευρωπαϊκή απάντηση όσοι καταγγέλλουν τόσο καιρό τον εξτρεμιστή Τσίπρα. Για να θλιβόμαστε τώρα εμείς ευρωπαϊκά, ενώ οι Ιταλοί πανηγυρίζουν τους δύο σούπερ Μάριο - τον Μόντι και τον Μπαλοτέλι…

Καρτερός Θανάσης