Η ΕΛΛΑΔΑ ΦΤΩΧΗ ΧΩΡΑ. ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΙΣΧΡΟ ΨΕΜΑ?

Βουνά, πεδιάδες, ποτάμια, 2.500 χιλιάδες νησιά, δηλαδή  κτηνοτροφία, γεωργία, ιχθυοκαλλιέργειες, ναυτιλία, συν ορυκτός πλούτος, δηλαδή θα μπορούσε να έχει από τη μια άκρη ως την άλλη καλλιέργειες όλων των ειδών, κτηνοτροφία με μεγάλα εργοστάσια γαλακτοκομικών, αλλαντικών, κονσερβοποίες, ορυχεία και εργοστάσια παραγωγής πρώτων υλών, καπνά, μεγάλη παραγωγή εκτός των άλλων ειδικά εσπεριδοειδών, λαδιού, καρπών, βότανα, ιδιαίτερα φροντισμένες καλλιέργειες αποκλειστικών προϊόντων όπως κρόκος, αυγοτάραχο, μαστίχα, ακόμα και τρούφα. Το ίδιο και η εκμετάλλευση της θάλασσας, Προϊόντα ιχθυοκαλλιέργειας και ναυτιλίας. Μιλάμε επίσης για φυσικη αέραιο και υδρογονάνθρακες. Συν άπειρους ανεκμετάλλευτους αρχαιολογικούς θησαυρούς, πολιτιστική κληρονομιά, φυσικές ομορφιές και για χειμερινό και καλοκαιρινό τουρισμό. Μουσεία, θέατρα, εκθέσεις , εκδηλώσεις διεθνούς κύρους. Θα μπορούσε να έχει πρότυπα Πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα, σχολές καλών τεχνών.

Δηλαδή ότι σπείρεις φυτρώνει. Όπου ρίξεις πετονιά ψαρεύεις. Όπου σκάψεις βρίσκεις και κάτι. Σε γη, ουρανό και θάλασσα. Από βουνά γεμάτα δάση (πριν καούν) μέχρι πεδιάδες. Από αμπελώνες μέχρι ελαιώνες. Από βωξίτη, λιγνίτη μέχρι φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Φυσικές ομορφιές και πλούτος μέχρι όλο το φάσμα της πολιτιστικής κληρονομιάς. 

Λογικά ένα τέτοιο μέρος με μόλις δέκα εκατομμύρια κατοίκους θα έπρεπε να έχει μηδέν χρέος, μηδέν ανεργία και να χρειάζεται και χέρια από ξένους γιατί δεν θα έφταναν οι ντόπιοι να καλύψουν όλες τις ανάγκες εργασίας. Κτηνοτρόφοι, γεωργοί, ψαράδες, τεχνίτες κάθε είδους, ναυτικοί, επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων, πνευματικός κόσμος, καλλιτέχνες. Δεν θα έφταναν για να μπορούν να εξυπηρετούν όλες τις ανάγκες. 

Τι έχουμε μια γη που ερημώνει. Καράβια με ξένες σημαίες. Εργοστάσια κλεισμένα και μια επέλαση πολυεθνικών που αλωνίζουν και πλασάρουν ότι γουστάρουν. Τους σπόρους της γης μας κάπου σ΄ενα μουσείο για να τους βρουν οι κάτοικοι του μέλλοντος όταν θα έχουμε αφανιστεί. Ακόμα και το τουρισμό που καταρρέει. Μηδενική ενασχόληση με τη πολιτιστική κληρονομιά. Εισαγωγές ατελείωτες, ντόπια παραγωγή εξευτελιστική κι ένα λαό που φοβάται πως δεν θα έχει.... να φάει.

Στην Ελλάδα κόσμος κινδυνεύει να μην έχει να φάει. Λες και είμαστε καμηλιέρηδες στην έρημο ή κάτοικοι των πάγων. Λες και γεννηθήκαμε στις σκληρές και αφιλόξενες ερημοκορφές ή σε ερειπωμένους ξερότοπους που ζητούν δυο σταγόνες νερό για να ζήσουν.

Στο διαμάντι της Μεσογείου, μ΄αυτό το κλίμα, μ΄αυτη τη γη, μ΄αυτή τη θάλασσα, μ΄αυτά τα βουνά και μ΄αυτή την ιστορία εξαρτώμαστε από μια συμμορία τοκογλύφων, συσσίτια, ελεημοσύνη και μερικές εκατοντάδες απελπισμένους υπαλλήλους ιδιωτικούς και δημόσιους που το μόνο που έχουν μάθει είναι να κοιτάνε έναν υπολογιστή και να κολλάνε χαρτόσημα και να τρέμουν μην τους διώξουν από το γραφείο και πεθάνουν από τη πείνα.  Σ΄αυτή τη χώρα δεν υπάρχουν τεχνίτες, ούτε ναυπηγοί, ούτε γεροδεμένοι  κτηνοτρόφοι, ούτε ηλιοκαμένοι γεωργοί ούτε ψαράδες, ούτε αργυροχόοι, ουτε καπνεγράτες, ούτε αρχαιολόγοι, ούτε ποιητές, ούτε ζωγράφοι, ούτε φιλόσοφοι, ούτε αστρονόμοι, ούτε οραματιστές.

Και σ΄αυτή τη χώρα για αυτό το απόλυτο αίσχος δεν υπάρχουν καν υπεύθυνοι για τη κατάντια της. Δεν φταίει κανείς. Σε μια χώρα ερειπωμένη ,στριμωγμένη σε δυο τρεις πόλεις τέρατα, με το κόσμο να στενάζει, να καταπίνει ψυχοφάρμακα και να πηδάει από τα μπαλκόνια δεν φταίει κανείς. Δεν είναι όλα αποτέλεσμα παιχνιδών και ξεπουλήματος. Δεν είναι απόρροια των διεθνών εγκλημάτων σε συνεργασία με τους ντόπιους εγκληματίες. Και να γίνεται ζητιάνα στα ανεπτυγμένα και πλούσια τα ελέη κράτη, αθώα που δεν ξέρουν τίποτα για το έγκλημα. Ούτε οι άγγλοι, ούτε οι αμερικάνοι ούτε οι γερμανοί, ούτε οι ντόπιοι υπηρέτες τους. Να εξευτελίζεται και να τιμωρείται μια πατρίδα από τους θύτες της και τους συνεργάτες τους. Να ισχυριζόμαστε ότι  δεν έχουμε τα μέσα να να φροντίσουμε τα παιδιά μας. Γιατί μια ελίτ ντόπια αγκαλιασμένη με τα ξένα λαμόγια, τζογάρανε και άφησαν τα κακόμοιρα τα ορφανά υποθήκη στους νονούς της νύχτας....

Να έχουμε πεισθεί πως είμαστε κακομοίρηδες και να ψάχνουμε δεξιούς κι αριστερούς να δούμε ποιος θα φαγωθεί. Να μισούμε ο ένας τον άλλον αφού φτύνεις κάτω τα πόδια σου φτύνεις, φτύνεις πάνω η μούρη σου είναι. Να χάβουμε ακόμα τα πολιτικά κολπάκια και τις λαμογιές αντι να συνειδητοποιήσουμε πως υπάρχει άμεση, επιτακτική ανάγκη να τα αλλάξουμε ΟΛΑ ΕΝΩΜΕΝΟΙ. Οχι τα κόμματα εμείς ο λαός πρέπει να είμαστε ενωμένοι και άσχετα με το τι θα επιλέξουμε να απαιτήσουμε να καθαρίσει ο τόπος. Να το απαιτήσουμε με κάθε τρόπο και να είμαστε έτοιμοι για κάθε θυσία για να βγούμε από το αδιέξοδο. Οχι θυσίες όμως βολικές για τους μόνιμα βολεμένους, όχι θυσίες για να συνεχίσουν να κάνουν χοντρά κομποδέματα οι ανθέλληνες αλλά να αναλάβουμε το ρόλο μας σαν πολίτες. Να γίνουμε υπεύθυνοι για να απομονώσουμε την ανευθυνότητα. Να σταματήσουμε να είμαστε βολεμένοι και δειλοί.

Να σταματήσουμε να κουβαλάμε αυτή τη μιζέρια αυτό το ραγιαδισμό επάνω μας. Τι να κάνουμε είναι μια φτωχή χώρα. Που να βρεις φαΐ μέσα στην έρημο...

Που να βρεις βιβλία να μορφώνουν τα παιδιά σε μια χώρα που κατοικείται από πρωτόγονες φυλές...

Που να βρεις πλοίο να ταξιδέψεις αφού θάλασσα δεν υπάρχει....

Που να βρεις γαλατάκι αφού δεν γεννιούνται ζωντανά εδώ στην ερημιά....

Που να βρεις ψωμί να φτιάξεις αφού δεν υπάρχει αλεύρι....

Που να λαδώσεις το αντεράκι αφού δεν ξέρουμε τι θα πει ΄λάδι...

Έτσι είναι δυστυχώς. Ένας τέτοιος πρωτόγονος ξερότοπος που ο θεός δεν τον ευλόγησε να έχει έστω και ένα αγαθό τι να κάνουμε. Θα ζητιανεύουμε....

Πόσο πολύ ντρέπομαι θεέ μου... Πόσο πολύ.  

Ντρέπομαι όχι για τη κατάντια μας αλλά για το γεγονός ότι ούτε ένας από όλους τους προδότες και ανθέλλην ες που πέρασαν από αυτό το τόπο δεν τιμωρήθηκε παραδειγματικά για τα εγκλήματά του, όπως και οι χιλιάδες δειλοί και άχρηστοι πολίτες που τους ψηφίζαμε και ξεπουλάγαμε μαζί μ΄αυτούς τα πάντα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ούτε στο ελάχιστο το αίσχος να το βουλώσουμε και να κοιτάξουμε να σηκώσουμε τα μανίκια και να απαιτήσουμε να δουλέψουμε αληθινά για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια τη γη μας και να ταίσουμε τα παιδιά μας χωρίς να ντροπιαζόμαστε σαν ζητιάνοι σαν άχρηστοι, εκβιαζόμενοι από όλους και για όλα. 

Ποιο ευρώ και ποια δραχμή μωρέ? Ποια ισότιμη συμμετοχή στην Ευρώπη και ποια μνημόνια? Σαν λουκούμι μας βλέπουνε. Στο παζάρι δεν έχουν βγει οι μισθοί μας και οι συντάξεις, ολόκληρη η πατρίδα με εμάς πακέτο κοψοχρονιά μας αγοράζουν στα διεθνή παζάρια. Ανίκανοι να παράγουμε, ανίκανοι να οργανώσουμε ένα αξιοπρεπε΄ς κράτος, ανίκανοι να επιλέξουμε σοβαρούς ανθρώπους στα ηνία της χώρας, ανίκανοι να ταϊσουμε τα παιδιά μας στην αγορά του Αλ χαλίλι μας πουλάνε για δυο δεκάρες ρε.......


Χρόνια και χρόνια άχρηστα, στείρα, που δεν νοιάστηκε κανείς για αυτή τη πατρίδα και το κατήφορο που είχε πάρει. Εκατομμύρια φύγανε μετανάστες στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Κλείσανε σπίτια, χωριά, πόλεις.  Όλοι οι άλλοι παρουσίαζαν κάτι κι εμείς κλείναμε συνέχεια. Σκοτώναμε, καίγαμε κι αφανίζαμε. Και μιλάμε για πατριωτισμό....


Κατόπιν εορτής ψάχνουμε πατριωτισμό σε τραγούδια και σημαίες κρυμμένοι στις φωλίτσες με μια μανία αν ήταν δυνατόν να μας τα φέρει κανείς όλα στα χέρια χωρίς να κουνήσουμε δαχτυλάκι.  Θα πεινάσουμε ναι. Και θα πεινάσουμε άσχημα. Είτε θα είναι ευρώ είτε δραχμή. Γιατί ούτε τσουκάλι έχουμε για να μαγειρέψουμε ούτε μαγείρους.


Να πεινάσουμε μπας και ξυπνήσουμε και δούμε τι κάναμε. 

Ξέρετε είναι μεγάλο πρόβλημα να καλείται κάποιος πολίτης που υποφέρει και τα βλέπει όλα αυτά για να ψηφίσει. Να έχει επιλογές να ψηφίσει τη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ που είναι οι παρατάξεις τους στη σημερινή και σε κάθε προηγούμενη μορφή τους σ΄αυτή τη χώρα πραγματοποίησαν όλο αυτό το έγκλημα?  Προσπαθούμε να βρούμε κάτι νέο. Να δημιουργήσουμε έστω και μάταιες ελπίδες πως κάποιος μπορεί να εννοεί αυτά που λέει. Πως κάποιος μπορεί να έχει το θάρρος να κάνει κάτι. Λϊγες οι ελπίδες, μεγάλη η δυσπιστία και οι αμφιβολίες αλλά ειλικρινά τι να κάνουμε?

Τι να πρωτοσώσουμε και με ποιο τροπο, με ποιους πολιτικούς ένα βήμα πριν την τελικη κατάρρευση? Και το χειρότερο που φοβάμαι... με ποιο λαό? Γιατί το μεγάλο ερώτημα τελικά είναι αυτό. Πόσο θέλει αυτός ο λαός να είναι κάτι άλλο? Τι έχει μείνει μέσα μας για να μας κάνει ν΄αλλάξουμε? Εχει μείνει κάτι?.....


vasiliskos