ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ ΓΙΑ ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΕΧΕΙ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙ ΑΛΛΑ ΘΑΝΑΤΩΝΕΤΑΙ.

Ποντάρουν στη ψήφο των βολεμένων. Εκείνους μπορούν να τους απειλήσουν με ένα μελλοντικό ξεβόλεμα. Εκεί μπορούν να μιλάνε για πτώχευση, επιστροφή στη δραχμή, το τέλος του κόσμου και ότι αηδία τους κατέβει στο κεφάλι.Εν τω μεταξύ...

Ένα τεράστιο κομμάτι του πληθυσμού δεν ανησυχεί πλέον για πτώχευση αλλά για την ίδια του τη ζωή, ή την ζωή των αγαπημένων του. Πρώτη σε κατηγορία οι άμεσα καταδικασμένοι σε θάνατο. Οι άνθρωποι που περνάνε το Γολγοθά μιας σοβαρής ασθένειας και δεν μπορούν να αγοράσουν τα φάρμακά τους. Άνθρωποι που ίσως δεν θα καταφέρουν να φτάσουν ζωντανοί ούτε μέχρι την ημέρα των εκλογών. Που δεν μπορεί ούτε σαν ιδέα να περάσει από το μυαλό κάποιου που δεν το ζει, τι βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι κάθε μέρα, κάθε λεπτό που περνάει.  Τα λεφτά που τους κράτησε το κράτος και που τους κρατάει ακόμα έγιναν τζόγος. Εξαφανίστηκαν. Τα καρφιά στο φέρετρό τους θα είναι παιχνίδια αγοράς συμμοριών που δεν δίνουν δεκάρα για το ποιος ζει και ποιος πεθαίνει. Κι όποιος ηλίθιος λέει πως μπορούν να το κατανοήσουν γιατί κι εκείνοι άνθρωποι είναι και αρρωσταίνουν, ας κάνει μια βόλτα να δει πως κουράρονται όταν αρρωσταίνουν οι ίδιο και τα παιδιά τους. Πόσες εκαταντόδες χιλιάδες ευρώ μπορούν να ξοδέψουν στια μεγαλύτερα ιατρικά κέντρα του κόσμου, πόσες χιλιάδες ευρώ μπορεί να ξοδέψει και το τελευταίο σε τάξη ανδρείκελο απ΄αυτά με ασφάλειες ιδιωτικές που τους στέλνουν ακόμα κι ελικόπτερο σε μια ανάγκη για να τους φιλοξενήσει σε δωμάτια σουίτες που κοστίζουν χιλιάδες ευρώ την ημέρα με τους καθηγητάδες πάνω από το κεφάλι τους. Ούτε που γυρίζουν βλέμμα στους στιβαγμένους στην ουρά αρρώστους που παρακαλάνε για μια μέρα ζωής ακόμα. Ούτε που γυρίζουν το κεφάλι να δουν γονείς απελπισμένους να ικετεύουν για ένα ίχνος ελπίδας για το παιδί τους. Ούτε που γυρίζουν το κεφάλι για να δουν ανθρώπους να πεθαίνουν σε φριχτούς πόνους αβοήθητους, ξεχασμένους ΑΝΘΡΩΠΌΥΣ ΠΌΥ ΤΟΥΣ ΕΦΑΓΑΝ ΤΟ ΚΟΠΟ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΟΡΖΟΥΝ ΤΣΑΝΤΑΚΙΑ ΦΙΡΜΑΤΑ ΟΙ ΓΚΟΜΕΝΕΣ ΤΟΥΣ.

Η επόμενη κατηγορία είναι οι υγιείς που χάνουν το μυαλό τους απελπισμένοι. Μια κι ο Θεος δεν βοηθάει τις συμμορίες σ΄αυτή τη περίπτωση να τους ρίξει μια αρρώστια, τους γαμάνε τη ζωή για να οδηγηθούν στο μπαλκόνι, στο ξυράφι, στο σκοινί, στο περίστροφο και να εκτελεστούν οικειοθελώς για ν΄αδειαζουν τη θέση, γιατί έχουμε γίνει πολλοί. Ούτε την αυτοκτονία της απελπισίας δεν γνωρίζουν. Δεν μπορεί να συλλάβει το μυαλό τους το να πρέπει να αντέξεις να ζήσεις εσύ και τα παιδιά σου μέρες, μήνες χωρίς δεκάρα, ένα καθημερινό εφιάλτη, μια τρομοκρατία μέχρι να θεωρήσεις ανακούφιση το θάνατο. Στα σαλόνια τους η αυτοκτονία συνήθως αφορά κάποιο παιδί τους που επειδή τα έχει όλα και δεν μπορεί να βρει κανένα νόημα στη ζωή κι επί πλέον δεν αντέχει να βλέπει τη φάτσα δυο σκιάχτρων για γονείς προσπαθεί να ξεφύγει. Γιατί αυτά τα ρεμάλια που βλέπετε τις περισσότερες φορές όταν είναι χωμένοι στις ταμπέλες του χρηματιστηρίου , στα γραφεία των διαπλοκών και στις λέσχες της απάτης ούτε τα ίδια τους τα παιδιά ΄δεν ξέρουν που βρίσκονται. Χοντρά χαρτζηλικομένα, ακριβά αμάξια, πολυτελή κολέγια του εξωτερικού, για να τα ξεφορτώνονται και να τζογάρουν με την ησυχία τους τις ζωές των ανθρώπων. Αυτοί θα σκεφτούν για το δικό σου άνθρωπο που αφαιρεί τη ζωή του? Που τρελαίνεται. Γεμάτα είναι τα γραφεία των ακριβοπληρωμένων ψυχολόγων από τομάρια του είδους τους που οι ίδιοι κυκλοφορούν με τα χάπια στη τσέπη για να αντέχουν τη μιζέρια της ψυχής τους.

Η επόμενη κατηγορία? Τα γερόντια. Αυτά που με περίσσιο θράσος η Υπουργάρα είπε πως ζουν κιόλας πολλά χρόνια, πως δεν πεθαίνουν κιόλας. Τι να καταλάβουν εκείνοι που κλέβουν τις συντάξεις από τα γεροντάκια. Τι να καταλάβουν από την εικόνα ντροπής ενός ηλικιωμένου που στήνεται μπροστά ΄στις σκάλες του μετρό και ζητάει με χαμηλωμένο το βλέμμα μια τυρόπιτα ή περιμένει την ώρα που θα κλείσει η λαϊκή να μαζέψει τι έχει περισσέψει στα καφάσια. Τι να καταλάβει ο γιος, ή κόρη κάποιας που έχει φτάσει τη μούρη από τα λίφτινγκ στο πισινό της , ο γιος ή κόρη κάποιου που σαλιαρίζει με μικρούλες με τα Βιάγκρα του στη πισίνα της βίλας του. Αυτές οι μορφές που βλέπεται να κυκλοφορούν στα διεθνή σαλόνια και να κουνάνε το δάχτυλο μπροστά στη μούρη των δυστυχισμένων ανθρώπων κουβαλάνε μέσα τους ότι πιο διεφθαρμένο, ανώμαλο, τιποτένιο μπορεί να ξεράσει η ανθρώπινη ψυχή. Μέσα στο πυρετό του κέρδους, την ανωμαλία, κι ένα σάπιο περιβάλλον που αποτελείται από πουτάνες πολυτελείας, κόκες, ακόμα και τρυφερά κορμάκια κατά παραγγελία σε πολλές περιπτώσεις, θα υπάρξει έγνοια για τις κατσαρίδες που αγωνίζονται να ζήσουν? Κούνια που μας κούναγε.

Κι αν συνεχίσω και ταξιδέψω κι έξω από τη πατρίδα μας, θα πρέπει να πω για τα εκατομμύρια ανέργους, τα εκατομμύρια που δουλεύουν σαράντα χρόνια για ένα κομμάτι ψωμί, θα πρέπει να πω για τους λαούς που κρατάνε σκλάβους με τα παιδάκια να δουλεύουν με το μαστίγιο για να παράγουν φτηνά τα μπιχλιμπίδια τους, θα πρέπει να πω για τους πολέμους που προκαλούν, για την αγωνία τους να τα αποκτήσουν όλα, να τα φάνε όλα να τα ρουφήξουν, κτήνη χωρίς πατρίδα, χωρίς θρησκεία, χωρίς ψυχή που έχουν καθίσει στο σβέρκο της ανθρωπότητας σαν βαμπίρ με τις υποτακτικές κυβερνήσεις των κρατών να παριστάνουν τους νεροκουβαλητές τους.

Δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής στα παραπάνω. Είναι η στυγνή πραγματικότητα. Αρκεί να κοιτάξεις το πεθαμένο βλέμμα , το στημένο ψεύτικο χαμόγελο σε έναν από αυτούς, τη ξύλινη γλώσσα για να αισθανθείς πόσο βαθιά είναι η σήψη. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα δεν είναι τίποτα διαφορετικό από αυτό που συμβαίνει στη Κολομβία, τη Νιγηρία, τη Κίνα, την Αλάσκα, ή τα βουνά του Καυκάσου. Η εικόνα της δυστυχίας είναι διαφορετική, ο τρόπος που οδηγούνται οι λαοί στην εξαθλίωση έχει πολλές μορφές, αλλά η ουσία είναι η ίδια. Η πυραμίδα είναι η ίδια. Οι επάνω οι ελάχιστοι, ο συνδετικός τους κρίκος οι ματαιόδοξοι και νάρκισσοι πολιτικάντηδες, τα εκατομμύρια υποταγμένων κουτσοβολεμένων  ασπίδα τους και προστασία τους απέναντι στα εκατομμύρια εκείνων που έχει μετατραπεί η ζωή τους ρώσικη ρουλέτα...

Μας απειλούν με πτώχευση γιατί νομίζετε? Γιατί δεν μπορεί ένας λαός να δουλέψει, να αγωνιστεί και να επιζήσει ότι και δυσκολίες να αντιμετωπίσει? Γιατί δεν έχουμε γη να καλλιεργήσουμε ευλογημένη, φυσικούς πόρους μεγάλου πλούτου, χέρια να δουλέψουν? Τι γελοίο ,..Όχι η πτώχευση δεν θα έρθει γιατί δεν υπάρχουν οι δυνατότητες να επιζήσουμε ή γιατί η πατρίδα μας είναι φτωχή. Δεν ζούμε στην έρημο με τους καμηλιέρηδες να ψάχνουν για μια μικρούλα όαση να βρουν νερό. Στην Ελλάδα που φυτρώνει όπου σπείρεις, με μια θάλασσα θησαυρό, με ορυχεία,  κοιτάσματα, φυσικό άεριο, πετρέλαια, δεν έχουμε τη δυνατότητα να δουλέψουμε, να έχουμε εξασφαλισμένο ψωμί για όλο το λαό, να παράγουμε και να γίνουμε δύναμη υπολογίσιμη, δεν έχουμε εκατοντάδες δυνατότητες ανάπτυξης με τα ίδια μας τα χέρια και τη περιούσία μας. Είμαστε σοβαροί? 

Οχι η πτώχευση θα έρθει γιατί τίποτα από τα παραπάνω δεν αξιοποίησε κανένας προδότης. Ερήμωσαν τη γη, έκλεισαν τα εργοστάσια, σκέπασαν τους πόρους, άδειασαν τα ταμεία και ξεπούλησαν την ελπίδα σε διεθνή deals. Η πτώχευση θα έρθει σαν τιμωρία γιατί τους αμφισβητήσαμε (αν το κάνουμε) Θα μαζέψουν τα λεφτά τους, τα καράβια τους, τα μπουρδέλα τους και θα πάνε αλλού. Θα μας πατήσουν κάτω με ότι όπλο έχουν για να γίνουμε παράδειγμα προς αποφυγή. Είναι ικανοί να μας ρίξουν και σε κάποιο πολεμικό παιχνίδια για να μας τσακίσουν οριστικά. Γιατί δεν υπάρχουν μεγαλέμποροι πατριώτες (εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις πλέον οι οποίοι κρατάνε δε κρατάνε ακόμα να μην υποκύψουν στις προσφορές στα μεγάλα παζάρια) δεν υπάρχουν εφοπλιστές πατριώτες,  δεν ενδιαφέρεται όποιος θα είχε τη δύναμη Έλληνας να βοηθήσει τους Έλληνες. Το κλείνει το μαγαζί του πάει αλλού. Μαζεύει τα εκατομμύρια του και τα στέλνει στους φορολογικούς παραδείσους. Κλείνει νοσοκομεία και σχολεία χωρίς τύψεις. Και τη γη είναι ικανοί να κάψουν για να μην φυτρώνει τίποτα. Αν τους αμφισβητήσεις. Γι΄αυτό θα πτωχεύσουμε, όχι γιατί δεν μπορέσουμε να βρούμε πόρους, οχι γιατί δεν υπάρχουν πόροι, αλλά γιατί θα τους καταπιούν και θα τους φτύσουν καλύτερα παρά να γίνουμε παράδειγμα αντίστασης. 

Στο λένε ξεκάθαρα. Στη μούρη σου. Έξω από την Ευρώπη δηλαδή την Ευρώπη των Τραπεζών και των πολυεθνικών, έξω από το ΔΝΤ, δηλαδή το επίσημο όργανο των τοκογλύφων, που θα πας ρε κακομοίρη. Θα σε ψεκάσουμε και δεν θα σε αφήσουμε σε χλωρό κλαρί. Κι οι πολιτικοί που διστάζουν είναι ακριβώς αυτό. Γνωρίζουν πολύ καλά πως δεν έχουν ούτε τα κότσια ούτε τη διάθεση να γίνουν ήρωες. Να τα βάλουν με τα θηρία. Δεν είναι κωλοτούμπες είναι δειλοί ή βολεψάκηδες. Ξέρουν πως για να τα βάλεις με τη παγκόσμια τάξη της οποίας και η χώρα μας είναι μια μικρή αποικία, χρειάζεται μεγάλο ψυχικό σθένος, τεράστια μάχη, τεράστιο κόστος με αμφίβολο αποτέλεσμα. Χρειάζεται υπέρτατη θυσία και αρετή οπότε καλύτερα είναι η μίζα, το κομπόδεμα στα εξωτικά νησιά και το βόλεμα. 

Για ποια μάχη μιλάνε? Τη μάχη ποια ομόλογα θα κουρευτούν και ποια όχι. Ποιος θα τζογάρει σε ασφάλιστρα κινδύνου? Πως θα βολευτούν οι τράπεζες? Πως θα ξεπουληθούν καλύτερα τα φιλέτα μας? Επειδή έχουν πείσει ολόκληρο λαό πως οι δυνατότητες που έχει είναι να είναι δημοσιος υπάλληλος, ή υπηρέτης κάποιας πολυεθνικής στον ιδιωτικό τομέα. Επειδή έχουν περάσει το μήνυμα της φτωχής και ανήμπορης πατρίδας? Ποια μάχη πατριωτική έδωσαν ποτέ? Δίνει μάχη ο έλληνας αυτή τη στιγμή για να έχει μια θεσουλα, να βγάλει λίγα λεφτουδάκια για να αγοράσει πορτοκάλια που έρχονται από κάπόυ την ίδια στιγμή που το σάπισμα από τα δικά του βρωμάει μέσα στη πόρτα του. Δίνει μάχη ο έλληνα να βρει μια θεσούλα για να χωρέσει σε ότι έχει κανονίσει η τάδε πολυεθνική που έχει αγοράσει κοψοχρονιά γη και ύδωρ για να ελέγχει απόλυτα από που θα πίνει γάλα το παιδί μας την ώρα που οι απελπισμένοι κτηνοτρόφοι χύνουν τις καρδάρες στις πλατείς φωνάζοντας για το αίσχος. Αυτό φανταστείτε το σε τεράστια μεγέθη, γεωργίας, κτηνοτροφίας, ιχθυοκαλλιέργειες, καπνά, σιτάρι, αμπελώνες, ελαιώνες, φρούτα λαχανικά, τυριά, αλλανικά, σκεφτείτε το σε εργοστάσια που να βγάζουν από ζάχαρη μέχρι πρώτες ύλες, σκεφτείτε το τουρισμό μας, τα μουσεία μας, το πολιτισμό μας προωθημένο με το κατάλληλο τρόπο, και πείτε πως στο ΔΙΑΟΛΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΤΩΧΟΙ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ ΜΕ ΠΕΙΝΑ? ΚΤΗΝΗ.

ΚΤΗΝΗ.ΚΤΗΝΗ.

 

vasiliskos