Γιατί να έρχονται εδώ? Να καθίσουν στη πατρίδα τους, να παλαίψουν με το λαό τους για δουλειά, για τα δικαιώματά τους, να ορθοποδήσει η πατρίδα τους από όπου και να προερχεται ο καθένας. Να σηκώσουν ανάστημα και να κάνουν επανάσταση. Γιατί να σέρνονται σαν ζητιάνοι στο κόσμο, με σκυμμένο το κεφάλι και να παρακαλάνε ένα κομμάτι ψωμί αντί να πολεμήσουν? Μου τη δίνει στα νεύρα η κακομοιριά τους έλεγε...
Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι αυτός ο φίλος έφυγε από Ελλάδα για να βρει μια καλύτερη τύχη και δυστυχώς δεν κάθισε εδώ μαζί μας να ζητήσει το δίκιο του, να πολεμήσει, να επαναστατήσει. Γιατί με το νου χορταίνει η κόρη και με τον ύπνο τα μοσχάρια...
Αναρωτιέμαι τα μελλοντικά φορτηγά που θα κουβαλάνε κρυμμένους πίσω στη καρότσα εξαθλιωμένους που θα ζητάνε ένα κομμάτι ψωμί, μια ελπίδα σε άλλη πατρίδα τι εθνικότητας θα είναι...
Κι εκεί που θα φτάνουν οι ντόπιοι θα κοιτάζουν ή με οίκτο ή με σιχασιά όλους αυτούς που κουβαλιούνται? Γιατί δεν ξέρω αν μερικοί το έχουν συνειδητοποιήσει αλλά η ανωτερότητα της φυλής και άλλες τέτοιες φαντασιώσεις είναι λίγο δύσκολο να αποδειχτούν στα στιβαγμένα ανθρωπάκια που παρακαλάνε για δυο κατοστάρικα, και σωπαίνουν ταπεινομένα και στο ξεπούλημα της πατρίδας τους, και στις τυρανίες και στην εξαθλίωσή τους.
Η Ελλάδα δεν είναι πια ένα τριτοκοσμικό κράτος είναι κάτι χειρότερο. Γιατί οι λαθρομετανάστες που κατεύθαναν εδώ ερχόντουσαν από πατρίδες που εκτός από εξαθλίωση υπήρχε, πόλεμος, εμφύλιοι, καταστάσεις άγριες, ρευστές καταστάσεις που κινδύνευε ακόμα και η ζωή τους. Αγρια πράγματα.
Εδώ δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο. Σε καιρό ειρήνης, στη καρδιά της Ευρώπης, ένας λαός μεταμορφώνεαι σε κοπάδι δούλων νέων ηγεμονιών με όλα τα χαρακτηριστικά μιας μπανανίας όχι σύγχρονης εποχής αλλά αιώνων πριν, τότε πόυ οι αποικιοκράτες εισέβαλλαν ανενόχλητοι και μάζευαν κόσμο για τα σκλαβοπάζαρα ανενόχλητοι.
Γιατί τελικά η ιστορία γράφεται με πράξεις κι όχι με φαντασιώσεις. Κι οι λαοί κερδίζουν την αξιοπρέπειά τους και την ελευθερία τους, όπως επίσης και το ψωμί τους με αγώνες κι όχι με αναφορές σε όποιο ένδοξο παρελθόν ή καταγωγές εξ΄αίματος. Παραδείγματα θυσίας και αντίστασης , φωτεινά για τους υπόλοιπους. Επί του παρόντος εμείς δεν έχουμε καμιά σχέση με τέτοιο παράδειγμα. Κι αν φαίνονται υπερβολικές οι συγκρίσεις δεν έχει κανείς παρά να κοιτάξει λίγο στο μέλλον. Τους νέους που θα δουλεύουν σαν σκλάβοι για δυο κατοστάρικα, τους χιλιάδες ανέργους που δεν θα έχουν να φάνε, τους απόμαχους της ζωής που θα προσπαθούν να επιβιώσουν με ψίχουλα μέσα σε ένα κράτος που η Πολιτεία λέει "ζούνε και πολλά χρόνια ρε γαμώτο οι άνθρωποι τι να κάνουμε" Και τους φύλαρχους που θα ζουν στις πολυτελείς καλύβες με τα δωράκια και τα προνόμοια από τους αποικιοκράτες.
Αυτό το σκηνικό είναι πολιτισμός ή υποβιβασμός στην έσχατη κατηγορία? Ο λαός που το ανέχεται είναι περήφανος και ξεχωριστός ή ξεφτιλισμένος και ανάξιος? Για να ξέρουμε τι λέμε δηλαδή και να μην χανόμαστε μέσα σε παραμυθιάσματα μεγαλείου. Γιατί στη ψυχιατρική ένας ανθρωπάκος που νομίζει πως είναι ο Μέγας Ναπολέων αντιμετωπίζεται σαν ψυχασθενής φυσικά όχι σαν στρατάρχης!
vasiliskos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου