ΟΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΑΧΟΥΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΠΟΙΑ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ...

Στο χωριό του πατέρα μου είχαν πιάσει κουβέντα δυο θείτσες για το βασιλιά. Τότε που το ραδιόφωνο μετέδιδε ότι φεύγει "από χωρίου εις χωρίον". Ήταν θλιμμένες γιατί θα είχαν ματώσει τα ποδαράκια του από το δρόμο. Η μία μάλιστα για να τονίσει την απόγνωση είπε "ούτε για την ανάγκη του δεν θα προλαβαίνει να πάει" Και τότε η άλλη γύρισε και της είπε το θεϊκό - που έμεινε και ιστορικό στο χωριό.
"Τι λες μωρή χαζή. Ποια ανάγκη του? Χέζει ο βασιλιάς?"

Οπου νάναι αυτές τις μέρες περιμένω σε κάποια συγκέντρωση κάποιων ανεξάρτητων να δω λάβαρα και τα μεγάφωνα να παίζουν "τη υπερμάχω" και κάποιον να πετάγεται και να φωνάζει "ζήτω ο βασιλεύς και η ορθοδοξία" !!! Κι αναρωτιέμαι από εκείνη τη στιχομυθία στο χωριό πόσο δρόμο έχει κάνει στ΄αλήθεια ο κόσμος.

Αυτό που φοβάμαι είναι πως ενώ πολλοί από εμάς βρίσκουν διασκεδαστικές αλλά ξεπερασμένες κάτι τέτοιες ιστορίες, οι κυβερνήτες γνωρίζουν πολύ καλά με τι έχουν να κάνουν, γιατί αυτοί έχτισαν αυτό το λαό, αυτοί τον γαλούχησαν κι αυτοί ξέρουν όλα τα χούγια του και με ποιο τρόπο θα τον σύρουν εκεί ακριβώς που σχεδιάζουν.,

Δεν είμαι μάντης για να ξέρω τι είναι ακριβώς αυτό που σχεδιάζουν, ενδείξεις πολλές, αποδείξεις δεν έχουμε. Αλλά ξέρουν σίγουρα πως να το πετύχουν. Ξέρουν πως ο λαός ζητάει σωτήρες. Σωτήρες άλλη μια φορά. Να του βγάλουν τη φανατίλα από μέσα του, να του μιλήσουν για ένδοξες μάχες και άπαρτα κάστρα.

Το Ελλάς Ελλήνων χριστιανών δεν είναι σύνθημα του παρελθόντος είναι διαχρονική αξία για μεγάλη μάζα του ελληνικού λαού. Ταυτισμένος ο πατριωτισμός με την ορθοδοξία, τα λάβαρα, τα εμβατήρια. Ο φόβος της επάρατης αριστεράς από την απέναντι μεριά. Τα κονσερβοκούτια και οι πηγάδες είναι ζωντανές πάντα. Η Αγια Σοφιά και οι τουρκοφάγοι είναι εδώ και ονειρεύονται. Οι μαρμαρωμένοι βασιλιάδες επιθυμούν διακαώς να ξαναζωντανέψουν και τα σύμβολα της ορθοδοξίας επιθυμούν διακαώς να πάρουν πάλι τη θέση τους.

Ο δικομματισμός και η ψεύτικη ευημερία όλων των χρόνων της μεταπολίτευσης είχαν δημιουργήσει μια λεπτή πέτσα εκσυγχρονισμού που οδήγησε τους κατοίκους αυτής της χώρας να απολαύσουν  επί τέλους την αμερικανοποίησή τους ανενόχλητοι μακριά από τα φαντάσματα του παρελθόντος. Όμως τα φαντάσματα δεν έφυγαν ποτέ γιατί ακριβώς αυτός ο εκσυγχρονισμός ήταν μια λεπτή πέτσα, εφήμερη μια ανάπτυξη ψεύτικη που ποτέ δεν υπήρξε. Ένα κράτος που από κάτω ρήμαζε και φτώχαινε, μια γη που ερήμωσε, ένας λαός που παρέμεινε αμόρφωτος πολιτικά.

Στο μεγάλο κραχ η πέτσα έσπασε και αυτή η πολιτική αμορφωσιά βγαίνει στην επιφάνεια κουβαλώντας μαζί της όλα τα φαντάσματα του παρελθόντος. Γιατί όταν δεν μπορείς να γεννήσεις νέους δρόμους, αναγκαστικά σκαλίζεις ότι έχει απομείνει από το παρελθόν. Ο κόσμος πήγε μπροστά αλλά εμείς κάπου έχουμε ξεμείνει.  Αντιμετωπίζουμε τα πιο σύγχρονα όπλα της εκμετάλλευσης, τις πιο σοφιστικέ μεθόδους υποταγής και εξαθλίωσης , με ρόπαλα.

Με το ένα πόδι σε μια Ευρώπη που μας βλέπει σαν ξένο σώμα με το άλλο σε μια ανατολή που θέλουμε να αποβάλλουμε μπερδεμένοι περιμένοντας τον Σωτήρα που θα δώσει μια λύση εξ΄ουρανού στην αδυναμία μας.

Όλο και περισσότερες φωνές μιλάνε πλέον για εμφύλιο ή για πόλεμο. Και τώρα μοιάζουν γραφικές και συνομωσιολογικές όπως εκείνες που έλεγαν πριν χρόνια για την επέλαση των διεθνών λόμπυ των τραπεζών και την καταστροφή που μας ετοιμάζουν.

Όμως η φτώχεια μας αυξάνεται. Και σε λίγο καιρό θα υπάρχει κάτω από τα σχέδια των νέων κατακτητών ένας λαός οργισμένος που θα ζητάει να εκτονωθεί κι αναρωτιέμαι, απλά, ποιες λύσεις εκτόνωσης έχουν βρει....

vasiliskos