Eγώ, ο Σεισμός

Γράφει ο Gianapo

Λοιπόν κύριοι, σας λυπάμαι.
Έχετε ξεπεράσει κάθε όριο.
Επειδή αποφάσισα να σας αφήσω για αρκετό καιρό ήσυχους νομίσατε ότι έχετε απαλλαγεί οριστικά από εμένα. Ανεβήκατε στους θρόνους σας, καθίσατε όσο πιο αναπαυτικά γίνεται στις βελούδινες πολυθρόνες σας και αυτοαναγορευτήκατε σε θεούς.
Ποτέ δεν πέρασε απ΄το φτωχό σας μυαλουδάκι η ιδέα ότι ίσως υπάρχω και απλά παρακολουθώ χαμογελαστός αυτά που κάνετε περιμένοντας την αποθράσυνση σας για να επέμβω.
Λοιπόν κύριοι, αποθρασυνθήκατε.
Αυτονόητο είναι ότι εγώ έπρεπε να επέμβω.
Και επενέβην.

Η μάχη για την κατάκτηση της κορυφής στο οικονομικό κατεστημένο έχει κόστος.
Όσο περισσότερο πλησιάζουμε την κορυφή, τόσο το κόστος αυξάνεται.
Και όπως είναι φυσικό ανάλογα αυξάνεται και το τίμημα.
Η αύξηση του κόστους είναι συνάρτηση των κινδύνων που είμαστε διατεθειμένοι να αναλάβουμε παίρνοντας τον δρόμο προς την κορυφή.
Η δημιουργία πόλεων και χωριών μέσα στα δικά μου νοητικά σύνορα, η κατασκευή κτηρίων που παρενοχλούν το ζωτικό χώρο του δημιουργού, ο συνεχής και κατ΄εξακολούθηση βιασμός της φύσης, η δημιουργία πυρηνικών σταθμών αλλά και πυρηνικών όπλων, ικανών να γεμίσουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς κάποιων από εσάς, αλλά να αφανίσουν πολύ περισσότερους , δεν πρόκειται να με αφήσουν αδιάφορο.
Και πρέπει να ξέρετε.
Σε αυτόν τον αγώνα εναντίον σας δεν είμαι μόνος.
Τα τσουνάμια, οι πλημμύρες, τα ηφαίστεια κι όλα τα αποκαλούμενα από εσάς φυσικά φαινόμενα ( βέβαια εγώ ξέρω ότι δεν είναι τίποτε άλλο από την αντίδραση του λογικού στον απαράμιλλο κομπασμό σας) έχουν ταχθεί με το μέρος μου εναντίον σας.
Και δεν πρόκειται να αποδεχθώ κατηγορίες για αθώους νεκρούς.
Δική σας εφεύρεση είναι οι παράπλευρες απώλειες.
Όμως υπάρχει τρόπος να σωθείτε.
Ξαναμετρήστε το ύψος σας, τοποθετήστε το στη σωστή του διάσταση, αγωνιστείτε για αποκατάσταση αυτών που εντελώς αβασάνιστα παραβιάσατε και βιάσατε ασύστολα και δώστε στη ζωή σας μια εντελώς διαφορετική, ηθική διάσταση.
Τότε δεν θα πάψω να σας επισκέπτομαι.
Μόνο που θα σας επισκέπτομαι ήσυχα, καμιά φορά μόνος μου, καμιά φορά με κάποιον απ΄τους συμμάχους μου, έτσι απλά για να σας θυμίζω ότι υπάρχω και ότι θα πρέπει η σκέψη σας να προηγείται των έργων σας.
Και που είστε.
Αυτό δεν είναι απειλή, είναι υπόσχεση.