Η αδυναμία της «μη καταδίκης»

Από τον Παναγιώτη Δ. Παναγιώτου
Το ότι υπάρχει «οργή και αγανάκτηση» στον κόσμο για πολλά πράγματα που συμβαίνουν, με επίκεντρο την οικονομική κατάρρευση της χώρας, είναι προφανές. Δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά, όταν οι συνθήκες ζωής μας χειροτερεύουν δραματικά και γι' αυτό υπάρχουν ευθύνες. Η κρίση δεν «έπεσε από τον ουρανό» για να μας... δοκιμάσει ο Θεός, αλλά κάποιοι ευθύνονται. Το πολιτικό σύστημα;
 Κάποια κόμματα; Οι συνδικαλιστές; Ενα ευρύτερο μέρος της κοινωνίας; Ολοι μας; Ο καθένας μπορεί επ' αυτού να έχει την άποψή του. Oμως η οργή του κόσμου είναι οργή! Το ζητούμενο σήμερα δεν είναι η επιβεβαίωση του αυταπόδεικτου αυτού γεγονότος, αλλά η πολιτική διαχείριση της «οργής του κόσμου». Δηλαδή η μετατροπή της σε πολιτικό λόγο, σε πολιτικές θέσεις και διαδικασίες. Η αξιοποίησή της ως «πρώτης ύλης, για τη συγκρότηση μιας οργανωμένης προσπάθειας αντιμετώπισης της κρίσης, όπως βέβαια την εννοεί κάθε πολιτική δύναμη. Με δύο, όμως, απαραίτητες διευκρινίσεις: Πρώτον, ότι επειδή είναι κάποιος ή κάποιοι «οργισμένοι» για κάποιο πράγμα, δεν σημαίνει ότι έχουν και δίκιο! Και δεύτερον, η «οργή», ακόμα και η δικαιολογημένη, δεν καθαγιάζει τις «πράξεις οργής» (γιαουρτώματα, σπασίματα, ύβρεις κ.λπ.).
Απλά οι «πράξεις οργής», πέρα από την «τυφλή» αμφισβήτηση του νόμου και των θεσμών, υπονομεύουν την ίδια την πολιτική, ως συντεταγμένη διαδικασία αντιμετώπισης της κρίσης. Οπαδοί συνειδητοί των «πράξεων οργής» μπορεί να είναι μόνο όσοι πιστεύουν στην «εκ του... χάους νέα δημιουργία». Συνήθως, βέβαια, «άλλοι» επωφελούνται... Ο μεγάλος αυτός πρόλογος έγινε για να καταδείξουμε ότι άλλο πράγμα είναι το «κατανοούμε την οργή του κόσμου» και άλλο το ότι εξ αυτού του λόγου «κατανοούμε και τις πράξεις οργής»... Ετερον εκάτερον. Υπ' αυτή την έννοια αποτελεί ερώτημα γιατί λ.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ «δυσκολεύεται» τόσο πολύ να καταδικάσει απερίφραστα και χωρίς «υποσημειώσεις» τις «πράξεις οργής».
Σε τελευταία ανάλυση, υποδηλώνει αδυναμία μετατροπής της «οργής» σε διαχειρίσιμο πολιτικά λόγο, με συγκεκριμένα πολιτικά διακυβεύματα. Την ωθεί έτσι να «εκφυλιστεί» σε επιμέρους «τυφλές» πράξεις παράνομης συμπεριφοράς... Πρόβλημα διαφορετικό φυσικά πολιτικής διαχείρισης της «οργής του κόσμου» έχει και η κυβέρνηση. Διολισθαίνει σταδιακά σ' ένα πολιτικά «κακό πλαίσιο» που 'χει βάλει εκ των πραγμάτων ο Πάγκαλος, ενώ διάφορα στελέχη της κυβέρνησης (πολυφωνία γαρ...) το διαχειρίζονται κατά το δοκούν, αυτοσχεδιάζοντας και λέγοντας ο καθένας την έμπνευση που που έχει της στιγμής. Φοβούμεθα ότι μ' αυτό τον τρόπο υπάρχει κίνδυνος να δημιουργήσουν μεγαλύτερο πρόβλημα...
ΠΗΓΗ:to kapistri