Βγήκαν και αλυχτούν, ότι το «όχι» στο μνημόνιο θα βλάψει τη χώρα. Θα την οδηγήσει στην πτώχευση και την καταστροφή. Ουδεν αναληθέστερον! Αντιθέτως, με το μνημόνιο και αν ακόμα όλα εξελιχθούν ομαλά, το 2013 θα έχουμε το υψηλότερο χρέος στην ευρωζώνη, περίπου 150% του ΑΕΠ! Τότε θα βρισκόμαστε στα πρόθυρα της πτώχευσης.
Ελέω θεού ..μονάρχης
Προηγήθηκε βέβαια ο πρωθυπουργός, ο οποίος δεκατρείς μήνες μετά την θριαμβευτική άνοδο του στην εξουσία, με νωπή ακόμα λαϊκή εντολή και ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, απείλησε πως αν ο λαός καταψηφίσει τους εκλεκτούς του, θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Είναι δυνατόν κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός να εκβιάζει με το επιχείρημα ότι αν δεν ψηφίσετε αυτούς που θέλω, τότε θα σας τιμωρήσω με εκλογές. Δηλαδή, ο λαός δεν έχει το δικαίωμα να διαλέξει κάτι διαφορετικό; Υποχρεούται να συμφωνεί με τις επιλογές του κ. Παπανδρέου. Τέτοιες απειλές ούτε οι ελέω Θεού μονάρχες δεν απετόλμησαν!
Πρόκειται για μια βαθύτατα αντιδημοκρατική νοοτροπία, που φτάνει στα όρια της μοναρχικής αντίληψης περί την εξουσία. Ουσιαστικά αρνείται στον λαό το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, αρχή επί της οποίας στηρίζεται το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Αρκούσε αυτός και μόνο ο λόγος για να καταψηφίσει ο ελληνικός λαός, τους υποψηφίους του κ. Παπανδρέου. Για να του δώσει ένα μάθημα ότι ο λαός παραμένει κυρίαρχος. Υπάρχουν, όμως και άλλοι λόγοι.
Απειλείται η ηγεμονία του
Ο κ. Παπανδρέου μεθοδικά έκτιζε ένα ήπιο προφίλ, έμπειρου περί την διπλωματία, εμφορουμένου από δημοκρατικές και κοινωνικές αντιλήψεις. Το είπε άλλωστε και ο ίδιος, «εγώ είμαι δημοκράτης». Δεν θυμάμαι κανέναν άλλο πρωθυπουργό, από τη μεταπολίτευση και μετά, να αισθάνεται την ανάγκη να διαβεβαιώσει τον ελληνικό λαό για τις δημοκρατικές του πεποιθήσεις!
Κέρδισε τις εκλογές επειδή έπεισε για τις καλές του προθέσεις και κυρίως επειδή υποσχέθηκε καλύτερες μέρες, ενώ ο προηγούμενος μιλούσε για πάγωμα μισθών και διετή λιτότητα. Για λίγους μήνες πέρασε το παραμύθι ότι δεν ήξερε και έφταιγαν οι προηγούμενοι. Σύντομα αποδείχθηκε, ότι όχι μόνο ήξερε, αλλά δημιούργησε την κρίση δανεισμού για να αιτιολογήσει την αθέτηση των υποσχέσεων του. Μια κρίση που κόστισε πανάκριβα στη χώρα και ακόμα κοστίζει. Το δεύτερο ψέμα ήταν χειρότερο και πιο επώδυνο από το πρώτο. Ο έλληνας έχει πολλά στραβά, αλλά όταν σε συλλαμβάνει να τον κοροϊδεύεις απροκάλυπτα, κατά το κοινώς λεγόμενο, «τα παίρνει στο κρανίο» και αντιδρά, ενίοτε και άσχημα! Ολες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι η αντι-μνημονιακή ψήφος κινείται πέριξ του 65-70%. Αυτή η τάση θα εκδηλωνόταν με μαζική καταψήφιση των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ γιατί στο πρόσωπό τους ο ψηφοφόρος βλέπει τους υποστηρικτές του μνημονίου. Να, λοιπόν, γιατί ο κ. Παπανδρέου άρχισε τις απειλές.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ουσιαστικά διαλύονται οι κοινωνικές συνιστώσες που διατηρούσαν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Ο μύθος ότι οι έλληνες με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ περνούσαν καλά, κατέρρευσε. Παράλληλα, υπάρχει μια έντονη διάσταση απόψεων σε επίπεδο κορυφής. Με εξαίρεση τον σκληρό πυρήνα των συνεργατών του κ. Παπανδρέου, τα άλλα στελέχη απέφευγαν να υπερασπιστούν δημοσίως τις επιλογές του . Με ένα κόμμα διχασμένο στην κορυφή και διαλυμένο στη βάση, αμφισβητείται η ηγεμονία του κ. Παπανδρέου.
Στήνει σκηνικό κρίσης
Αρα, λοιπόν, ο κ. Παπανδρέου για καθαρά προσωπικούς και κομματικούς λόγους έθεσε το δίλημμα γιατί έτσι ελπίζει να βάλει τάξη στο κόμμα και την κυβέρνησή και να σταματήσει την αμφισβήτησή του.
Για τη χώρα; Ε, τα αποτελέσματα τα είδαμε όλοι. Τα spreads σκαρφάλωσαν στις 800 μονάδες μέσα σε 48 ώρες, τα CDS αυξήθηκαν, τα σενάρια της πτώχευσης επανήλθαν, ένα νέο σκηνικό κρίσης στήνεται και πάλι. Απλώς να υπενθυμίσω, ότι την τελευταία φορά που δημιουργήθηκε παρόμοιο σκηνικό η χώρα οδηγήθηκε στο ΔΝΤ.
Γιατί, όμως, ο κ. Παπανδρέου στήνει σκηνικό κρίσης; Εδώ θα αρχίσουμε τις υποθέσεις. Κατ’ αρχήν υπάρχει μια εκκρεμότητα με την προσφυγή κατά του μνημονίου. Λέτε να υπερισχύσει η άποψη ό,τι το μνημόνιο έπρεπε να ψηφιστεί με την ενισχυμένη πλειοψηφία των 180 ψήφων και όχι με την απλή των 151; Μήπως, ο κ. Παπανδρέου το γνωρίζει και για αυτό προσπάθησε να δώσει δημοψηφισματικό χαρακτήρα στις εκλογές; Μήπως, επιχειρεί να προκαταλάβει την κρίση του Δικαστηρίου; Γιατί ποιος θα αναλάβει την ευθύνη να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές;
Δεύτερον, μήπως τα νέα μέτρα είναι αυστηρότερα των αναμενομένων και ο κ. Παπανδρέου επιδιώκει μια a priori νομιμοποίησή τους; Δηλαδή ουσιαστικά ζητά εξουσιοδότηση, και μάλιστα εν λευκώ, για τη λήψη τους;
Ότι και να συμβαίνει, είτε έθεσε το θέμα των πρόωρων εκλογών για καθαρά εσωκομματικούς λόγους, είτε επειδή επιδιώκει να υφαρπάξει μια εξουσιοδότηση για τη λήψη αυστηρότερων μέτρων, το βέβαιον είναι ότι ο πρωθυπουργός και πάλι δεν είναι ειλικρινής.
Το «όχι» είναι «ναι» στη χώρα.
Ας δούμε, όμως, την ουσία του επιχειρήματος του κ. Παπανδρέου. Ας δεχθούμε ότι οι υποψήφιοι του καταποντίζονται στις περιφερειακές εκλογές και η Ν.Δ. θριαμβεύει. Αν στη θέση του ήταν ο πατέρας του, θα μας έλεγε, όπως το 1986, ότι «νίκησε η τοπική αυτοδιοίκηση»! Ούτε πρόωρες εκλογές, ούτε τίποτα. Δηλαδή η κα. Μέρκελ που καταψηφίστηκε στις τοπικές εκλογές της περασμένης άνοιξης τι έπαθε;
Ας επιχειρήσουμε να απαντήσουμε και στο επόμενο έωλο (μάλλον και …αίολο) επιχείρημα του κ. Παπανδρέου, ό,τι δηλαδή η καταψήφιση των υποψηφίων του, θα σημάνει …αποσταθεροποίηση της χώρας. Πρόκειται για επικίνδυνη αστειότητα. Δηλαδή θέλει να μας πεί ότι το ΠΑΣΟΚ εγγυάται τη σταθερότητα της χώρας και όλα τα άλλα κόμματα την απεργάζονται; Αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα. Απορώ. Τόσοι επιφανείς Καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου βρίσκονται στο ΠΑΣΟΚ, δεν βρέθηκε ένας να του πεί, ότι τέτοιες κουβέντες δεν εκστομίζονται από τα χείλη του πρωθυπουργού;
Οσον και αν ηχεί παράξενο, η καταψήφιση του μνημονίου μόνο θετικά αποτελέσματα θα έχει για τη χώρα. Ενας σοβαρός και ικανός πρωθυπουργός, μπορεί και να επιθυμούσε την καταψήφισή του! Σοβαρολογώ απολύτως! Να γιατί.
Η καταψήφιση του μνημονίου, δεν αποδυναμώνει τη χώρα.
Την ισχυροποιεί.
Η καταψήφιση του μνημονίου προσφέρει στον πρωθυπουργό ισχυρά όπλα. Μπορεί να μετατρέψει την αποδοκιμασία σε διαπραγματευτική ισχύ. Πως; Μα λέγοντας ότι η κοινωνία δεν αντέχει άλλο επειδή έχει ξεπεράσει τα όρια της αντοχής της. Και όταν μια κοινωνία υπερβαίνει τα όρια αυτά, οι αντιδράσεις της είναι ανεξέλεγκτες. Ενας ικανός πρωθυπουργός θα χρησιμοποιούσε την αντίδραση της κοινωνίας για να μετριάσει την πίεση που δέχεται και να απαιτήσει καλύτερους όρους. Οι διαπραγματεύσεις γίνονται με πολιτικούς και οι πολιτικοί γνωρίζουν ότι καμιά κοινωνία δεν μπορείς να την πιέσεις πέρα από κάποια όρια. Εκτός και αν ο κ. Παπανδρέου δεν διαπραγματεύεται με πολιτικούς, αλλά με τραπεζίτες ή με αυτούς που, όπως μας απεκάλυψε στη διακαναλική, επένδυσαν εκατοντάδες εκατομμύρια στην πτώχευση της χώρας. Αυτό το τελευταίο αρνούμαστε ακόμα και να το σκεφτούμε.
Συμπέρασμα: Το «όχι» στο μνημόνιο, όχι μόνο δεν αποσταθεροποιεί τη χώρα, όχι μόνο δεν την βλάπτει, αλλά αντίθετα, την ισχυροποιεί.
Δείχνει ότι η κοινωνία έχει αντιστάσεις και αντοχές.
Ότι μπορεί να ανεχτεί θυσίες, αλλά όχι την υποδούλωση σε ξένα συμφέροντα.
Για αυτό το «όχι» στο μνημόνιο, μέρα που είναι σήμερα, είναι, μια πατριωτική επιλογή.
Πηγή: http://www.antinews.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου