Εξέλιξη ή Κατάντια;

Τις προάλλες είχα ανέβει στον Υμηττό για περπάτημα. Ο καιρός είχε προσωρινά γλυκάνει λίγο, οπότε ήταν ευκαιρία να ξεγελάσω τον εαυτό μου κάνοντας τη γυμναστική του μήνα. Μάλιστα άφησα και το κινητό μου στο σπίτι για να είμαι απερίσπαστος, εγώ και το τοπίο. 

Η αλήθεια είναι πως μετά τις τελευταίες φωτιές η εικόνα του βουνού στο συγκεκριμένο κομμάτι ήταν αποκαρδιωτική, αλλά πλέον έχουν αρχίσει να ξεπετάγονται κάποια χορτάρια και θάμνοι, σπάζοντας έτσι με λίγο πράσινο το μουντό γκρι. Σίγουρα θα πάρει χρόνια να επανέλθει στην προηγούμενη μορφή του, αλλά δεν παύει να είναι ένα σημείο με απίστευτη θέα, καθώς έχεις όλη την Αθήνα στο πιάτο σου.

Ένα μέρος ήσυχο, μακριά από το θόρυβο της πόλης, η οποία ωστόσο ξεδιπλώνεται στα πόδια σου. Μονοπάτια και ανοίγματα που προσφέρονται για περπάτημα, τρέξιμο, ποδήλατο, για να παίξεις , να αράξεις ή να βγάλεις το σκύλο βόλτα. Και το πιο περίεργο ίσως απ’ όλα, ένα βουνό που όποιον και να συναντήσεις θα σου πει ένα γεια, μια καλημέρα, λες και δεν είναι οι ίδιοι άνθρωποι που πάνε κάθε μέρα σκυθρωποί και νυσταγμένοι στις δουλειές τους, που πληρώνουν φόρους, που δεν ξέρουν το γείτονά τους.. 

Απολαμβάνοντας για όλους αυτούς τους λόγους τη βόλτα μου, είδα από μακριά σε ένα πλάτωμα δύο πιτσιρίκια με τον πατέρα τους. Τα πιτσιρίκια προσπαθούσαν να ανέβουν σε κάτι βράχια, ενώ ο πατέρας είχε καθίσει σε ένα παγκάκι να ξεκουραστεί. 

Το μυαλό μου γέμισε με εικόνες του εαυτού μου πριν από κάμποσα χρόνια που είχα ανέβει στο ίδιο αυτό βουνό με τον πατέρα μου. Σωστό αγρίμι που έτρεχε μες τα χώματα και σκαρφάλωνε σε ότι βράχια έβρισκε θεωρώντας πως κατακτά φρούρια και υψώματα μεγάλα. Με τον πατέρα μου να προσπαθεί ασθμαίνοντας να με προφτάσει, να ανησυχεί αλλά και να χαίρεται με την ανεμελιά μου. 

Με αυτές τις σκέψεις στο νου έφτασα στο σημείο της χαρούμενης οικογένειας, τη στιγμή ακριβώς μάλιστα που ο ένας πιτσιρικάς, θα ‘ταν δε θα ‘ταν 10 χρονών, κατάφερε να ανέβει σε ένα αρκετά δύσκολο ύψωμα. 

Η προσγείωση – όχι του πιτσιρικά, η δική μου – ήταν ανώμαλη:

“Μπαμπά, βγάλε με φωτογραφία για να την ανεβάσω στο facebook. Και κοίτα να είναι καλή γιατί ΠΡΕΠΕΙ να πάρω πολλά like! Στην άλλη που ανέβασα τις προάλλες πήρα 58 like!!!”

Προσπέρασα χαμένος στις σκέψεις μου. 

Πως νικηθήκαμε έτσι;

SakTsak