Πόσο κοστίζει η ψυχή σου Έλληνα;

Πόσο κοστίζει η ψυχή σου Έλληνα; Μην τρέφεις αυταπάτες. Αυτό είναι το ερώτημα που καλείσαι να απαντήσεις την Κυριακή. Ούτε ναι ή όχι στην πρόταση των δανειστών, ούτε ευρώ ή δραχμή, ούτε Ευρώπη ή απομόνωση. Την 5η Ιουλίου διακυβεύεται η ίδια η ψυχή σου.

Η ελληνική γη ποτέ δεν υπήρξε πλούσια. Υπήρξε όμως δίκαιη ανταμοίβοντας τον κόπο των ανθρώπων της και προσφέροντας τους τα προς το ζείν. Έμαθαν να είναι αυτάρκεις, να ζουν με λίγα. Αν και φαινομενικά μικρή και ασήμαντη στο χάρτη, η καίρια θέση της έφερε πολλούς επισκέπτες στο κατώφλι της με την ίδια πάντα αξίωση· την υποταγή της. «Γη και ύδωρ», και η απάντηση των Ελλήνων πάντα η ίδια. Ηχηρό και πάνδημο όχι. Το δικαίωμα τους στην αυτοδιάθεση ποτέ δεν ήταν πρόθυμοι να το παραδώσουν. Και αν κάποιες φορές το έχασαν, ξαπόσταιναν και το πάλι το διεκδικούσαν. Ναι το έχασαν. Σε όλη την πορεία τους όμως ποτέ, ποτέ δεν το εκχώρησαν αμαχητί.

Η Ιστορία κάνει κύκλους και έτσι πάλι βρισκόμαστε μπροστά στην ίδια προσταγή. «Γη και ύδωρ», να καταστούμε οικειοθελώς μια σύγχρονη σατραπεία. Οι «εθνικιστικές αυτές εξάρσεις», οι «αφελείς ρομαντισμοί» πολλοί διατείνονται ότι δεν μπορούν να έχουν θέση στον πολιτικό διάλογο για τόσο κρίσιμα ζητήματα.

Ας εξετάσουμε λοιπόν την κατάσταση με όρους ρεαλισμού.
Οι μνημονιακές πολιτικές ακολουθούνται απαρέγκλιτα τα τελευταία 5 χρόνια με τραγικά για την χώρα αποτελέσματα. Ένδεια, πλήρης εξαθλίωση, απώλεια κάθε ίχνους αξιοπρέπειας. Δεκάδες χιλιάδες νέοι εγκατέλειψαν τη χώρα, αναζητώντας καλύτερους όρους διαβίωσης στο εξωτερικό.
Η Ελλάδα ψυχορραγεί, χάνει το σημαντικότερο της πόρο, το ανθρώπινο δυναμικό της. «Μα δείτε την Ιρλανδία», λένε πολλοί, «παραδειγματιστείτε και δεν θα χάσετε», σαν τα μνημόνια να είναι πανάκεια, εξισώνοντας δυο τελείως διαφορετικές πραγματικότητες, λαούς και οικονομίες.
Η αλήθεια είναι ότι η φυγή των νέων σε συνδυασμό με το ήδη τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα, θα μετατρέψει την Ελλάδα από ένα κράτος ήδη γερασμένο, σε ένα κράτος νεκρό, ανίκανο να ορθοποδήσει οικονομικά, ένα κράτος συνταξιούχων, διαιωνίζοντας το δημοσιονομικό της πρόβλημα στο διηνεκές. Η Ελλάδα ψυχορραγεί, θα την αφήσουμε να ξεψυχήσει;

Ένας λαός που ζει μέσα από το παρελθόν του, είναι ένας λαός νεκρός. Οι Έλληνες και στη νεότερη ιστορία τους, απάντησαν ηχηρά κάθε φορά που βρέθηκαν αντιμέτωποι με την απολυταρχία εμπνέοντας και τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης. Η δίψα μας για ελευθερία. Αυτός είναι ο συνεκτικός κρίκος που μας ενώνει με το παρελθόν μας και φωτίζει το μέλλον μας, αυτή είναι η ταυτότητα μας, αυτή είναι η ψυχή μας. Η κληρονομιά που καμιά γενιά Ελλήνων ως σήμερα δεν πούλησε, προτιμώντας να σκοτώσει και να σκοτωθεί, παρά να εκχωρήσει με οποιοδήποτε αντίτιμο, πόσο μάλλον τα ψίχουλα που μας προσφέρουν οι εταίροι μας.

Την Κυριακή Έλληνα, μη φοβηθείς, ο φόβος μέχρι σήμερα ποτέ δεν σ’ έχει νικήσει. Θα βρεθείς αντιμέτωπος με την Ιστορία και αυτή θα ζητήσει και πάλι την ψυχή σου. Εσύ τι θα απαντήσεις;

Ραφαήλ Παπαγιάννης