Ως Εδώ! Ακούς;

Σου φωνάζω μα δεν ακούς... εδώ είμαι, δες με∙ υπάρχω ακόμη. Δεν μπορεί να μην ακούς, τα χείλη έχουν ματώσει από τις κραυγές.

Μην κλείνεις τα μάτια, δες με σε παρακαλώ, είμαι εδώ και περιμένω «κάτι» από εσένα. Αυτό το λίγο που μου αναλογεί, μην μου το στερείς, το θέλω! Θα το πολλαπλασιάσω εγώ, θα δεις και θα επωφεληθείς κι εσύ από αυτό, εμπιστεύσου με!
Δώσε μου την ευκαιρία να σου αποδείξω πως αξίζω, όπως κάνω κι εγώ τόσα χρόνια μαζί σου κι ας με απογοητεύεις συνεχώς.


Νιώθω να προχωράω μπροστά, μα κάθε φορά είμαι πιο πίσω. Μην με τραβάς στον πάτο μαζί σου, δεν το επιθυμώ! Αντιθέτως, στέκομαι εδώ μπροστά σου προσδοκώντας να σε πάρω μαζί μου στην κορυφή.
Εσύ μου τα πήρες όλα, μου στέρησες ακόμη και τα βασικά κι εγώ στέκομαι εδώ μπροστά σου, πάνω στα χαλάσματα και σου απλώνω το χέρι. Πριν προχωρήσω μόνος, κάνω μια ύστατη προσπάθεια να σε συνετίσω. Μαζί μπορούμε να τα ξαναχτίσουμε όλα από την αρχή!!!

Κι εσύ τι κάνεις; Σ’ αρέσει να ορθώνεις τείχη σαν εκδικητική ερινύα κρύβοντας και την τελευταία ηλιαχτίδα. Σε ποιον; Σε εμένα; Στα παιδιά σου;
Μην μου κρύβεις το φως να χαρείς! Κοίτα με και πες μου σε τι έφταιξα και διψάς για εκδίκηση;

Μην κλείνεις τα αφτιά σου, άκου αυτά που έχω να σου πω, όσο κι αν το προσπαθείς, το στόμα δεν πρόκειται να μου το κλείσεις!!!
Τέρμα η παθητική στάση παραβιάζοντας κάθε προσωπικό μου όριο. Με κούρασες, ακούς;

Είμαι εδώ, δες με∙ μην με αγνοείς, δεν έχεις καταφέρει ακόμη να με ευνουχίσεις. Δεν θα μου στειρώσεις τα όνειρα ακούς; Δεν σε φοβάμαι, ακούς; Ως ΕΔΩ!!!

Αυτό που κάνεις είναι παραβίαση της φύσης. Κι όταν η φύση βιάζεται, εκδικείται σκληρά τον βιαστή της. Όταν η αξιοπρέπεια θίγεται, ο λαός ξεσηκώνεται και επαναστατεί.

Κοινωνία… Κριθείσα ΕΝΟΧΗ!!!

Μαρία Σκαρλάτου