ΟΤΑΝ ΟΙ ΧΑΣΑΠΗΔΕΣ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΦΑΧΤΑ ΣΩΠΑΙΝΟΥΝ.

Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΙΟΥΤΩΝ

Ελευθερη μετάφραση από

http://doppiocieco.blogspot.it/2013/01/il-silenzio-dei-prosciutti.html

Η φάτσα του Μόντι μου θυμίζει εκείνη τη ταινία του Κάρπεντερ «ζουν ανάμεσά μας – they live” όχι τόσο γιατί ο Μόντι είναι άλιεν, ο Μόντι είναι πολύ «γήινος», αλλά γιατί όταν τον βλέπω νομίζω πως βλέπω την υδατογραφία  ενός ζόμπι με τα κοφτερά  δόντια πεινασμένο για αίμα, ένας που πίσω από το ανθρώπινο προσωπείο κρύβει τη πραγματική του φύση του αρπακτικού και τις πραγματικές του προθέσεις.  Κι αυτό που συμβαίνει στην Ιταλία,  , εκλέγουμε τους χασάπηδες μας, γιατί δεν έχουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε και γιατί το χασάπικο μοιάζει η μόνη εφικτή πραγματικότητα.  Επίσης ο χασάπης έχει καλό παρουσιαστικό,  είναι  καθησυχαστικός κι ευλογεί τα ράσα του.

Κοιτάξτε τον Μπερσάνι και τον σταυλάρχη του τον  Βέντολα,  κανένας άνθρωπος  υγιής στο μυαλό δεν θα μπορούσε να καταπιεί το παραμύθι πως για να σωθεί η Ιταλία είναι απαραίτητο να της πριονίσουμε ένα πόδι να το πουλήσουμε στο καλύτερο πλειοδότη, και μετά να έχουμε τα λεφτά για να αγοράσουμε ένα ψεύτικο πόδι. Και όμως είναι πολύς ο κόσμος που το χάβει. Σύνδρομο της Στοκχόλμης? Οχι, πολύ απλά ένας ορίζοντας  όπου το μόνο πράγμα που μπορεί να δει κάποιος είναι πως τον αφήνουν να δει , ακόμα κι αν μοιάζει παράλογο δεν υπάρχει άλλο.

Ζώα ψηφίστε το χασάπη και το μέλλον σας θα είναι εξασφαλισμένο

Μια άλλη σκηνή που με βασανίζει αυτό το καιρό είναι εκείνη μιας παλιάς διαφίμησης μιας μάρκας σαλαμιών, όπου ένα χαρούμενο τάγμα από γουρούνια προχωράει σφυρίζοντας προς το χασάπη μέσα σε μια βιομηχανία που φτιάχνει προσιούτο, δείχνοντας στην είσοδο το γουρουνοδιαβατήριο. Δεν μπορώ να μην βλέπω τις ομοιότητες με την παρούσα πολιτΙκή κατάσταση, ίσως γιατί ο Μπερσάνι είναι από την Εμίλια κι εκεί με το προσιούτο κάνουν σπουδαία πράγματα.

Συνεχίζω να αναρωτιέμαι , πως είναι δυνατόν άνθρωποι τέτοιου είδους  έρχονται να σου ζητήσουν τη ψήφο σου αφού σου έχουν κόψει συντάξεις, μισθούς, και λένε πως είμαστε μόλις στην αρχή,  αφού σου έχουν πει πως η ανάπτυξη είναι κοντά και πως  είμαστε ήδη έξω από το τούνελ?  Κι όμως πρέπει να έχει ήδη φτάσει η φωνή πως τον επόμενο χρόνο θα κόψουν άλλα 46 δις από το κρατικό προϋπολογισμό. Κι όμως ακούσαμε το Μόντι να λέει : ας κόψουμε τόσο από την IRPEF από το ΦΠΑ,  αλλά μόνο αφού θα περιορίσουμε τη δημόσια δαπάνη. Μετάφραση:  παριστάνω πως σου δίνω 10, αλλά μετά σου κόβω 1000 στα νοσοκομεία, τα σχολεία, τη πρόνοια για τους ηλικιωμένους, την έρευνα και ότι άλλο, όπως είπε κατάφατσα  ο καθηγητής της υγείας ότι η υγεία δεν μπορεί πλέον να στηριχθεί, φαντάσου για τα υπόλοιπα. Δεν υπάρχουν λόγια.

Ας ψηφίσουμε τους χασάπηδες. 

Σχολιασμός στο άρθρο

Πόσο ήσυχη  νοιώθω όταν σκέφτομαι πως είμαστε τόσα εκατομμύρια προβατάκια  από διάφορες στάνες, απλωμένες σε όλη την Ευρώπη, χέρι-χέρι πιασμένα που βαδίζουμε στο κοινό χασάπικο χωρίς να κάνουμε κιχ. Όλοι στις αρένες να διασκεδάσουμε τους νέους Καίσαρες.

Η σιωπή των αμνών. Θυμάστε όσοι είδατε τη ταινία στο τρίτο μέρος – Hannibal- το Ρέι Λιότα πως καθόταν σαν υπνωτισμένος, με ένα ηλίθιο χαμόγελο και τα βλέφαρά να γέρνουν γλυκά καθώς ο Χάνιμπαλ του είχε ανοίξει το κεφάλι και ετοίμαζε να φτιάξει τα μυαλά του σωτέ στο τηγάνι με μυρωδικά και κρασάκι?

Τι θεσπέσια σκηνή. Ναι αυτό το ηλίθιο χαμόγελο είναι το χαμόγελο ολονών μας. Αυτή η ζάλη που νοιώθουμε στο κεφάλι μας από το πρωί που ξυπνάμε μέχρι το βράδυ που κοιμόμαστε είναι τα μυαλά μας που γίνονται μεζές.

Α ξέχασα, εμείς έχουμε και μια ιδιαιτερότητα σε σχέση με τους άλλους λαούς. Τους άλλους θα τους πιάσουν στον ύπνο ίσως. Εμάς σίγουρα θα μας πιάσουν την ώρα που θα πλακώνουμε ο ένας τον άλλο στο ξύλο για την αχλαδιά που έβγαλε κλαδιά και στο κήπο του άλλου σε ποιον ανήκει σε μένα ή στο γείτονα. Από δίπλα θα έχει έρθει ο δικαστικός επιμελητής να μου πάρει την αχλαδιά από τις ρίζες αλλά εγώ δεν θα έχω πάρει χαμπάρι γιατί θα τσακώνομαι με το γείτονα....

vasiliskos