Το κόκκινο πορτατίφ του Πρωθυπουργού

Δυο μέρες μετά την Κυριακή της κρίσης και σχεδόν επτά μήνες μετά την εκλογική νίκη του Σύριζα ο Αλέξης Τσίπρας παρουσιάζει τα πολιτικά γεγονότα ματαιοπονώντας, σε μια κατά την γνώμη απέλπιδα προσπάθεια στα όρια της επιστημονικής φαντασίας να πείσει εν γένει για τα πεπραγμένα του.Έπειτα από μόλις τα πρώτα είκοσι λεπτά της συνέντευξης, είμαι πεπεισμένος ότι το μονό που θυμίζει Αριστερά δεν βρίσκεται στον λόγο του, αλλά είναι εκείνο, το κόκκινο πορτατίφ προσεκτικά τοποθετημένο στην αριστερή πλευρά του γραφείου, που αναμμένο όπως είναι φεγγοβολά πάνω σε  κάθε σκοτεινή προσπάθεια του ομιλητή για την απόκρυψη της πραγματικότητας.

Κάθε τρεις και λίγο διακόπτει τον καλά προβαρισμένο λόγο του και μειδιά αμήχανα στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων.Συμπεριφέρεται σα να χάθηκε η αλήθεια από μέσα του, σα να μην παραδέχεται περήφανα την ήττα ένας πολυνίκης αθλητής και έχει πείσει τον εαυτό του ότι δεν η κούρσα δεν έγινε ποτέ.Δυστυχώς για μας η μάχη δόθηκε στο εσωτερικό και στο εξωτερικό με τόξα και βέλη, απέναντι σε πολυβόλα στημένα κυκλικά με εντολή θανάτου.
Ο Αλέξης Τσίπας αποδείχτηκε ο «δούρειος ίππος» της Αριστεράς, που μέσα του χώνεψε όλα τα όνειρα, την περηφάνια, τον θυμό και την επιθυμία μας για αλλαγή και τα έκανε φτερά και πούπουλα στην πίσσα των εταίρων λούζοντας μας.Νικηθήκαμε κατά κράτος. Κατά κράτος φίλε μου, κυριολεκτικά.Με ένα νόμο αντί να «σκίσει» τα μνημόνια στα μούτρα των δανειστών και των εδώ εκπρόσωπων τους, έφερε ακόμα ένα συμβόλαιο υποτέλειας και ταπείνωσης μέσα σε αιματοβαμμένες φασκιές.
Τα χεριά όλων εκείνων που ύψωναν γροθιά ακολουθώντας την Ελπίδα, τώρα αγκαλιάζουν σφιχτά το κεφάλι, προσπαθώντας να καταλάβουν τι συνέβη και ξέμειναν για ακόμα μια φορά μονάχοι.Το βάρος των πράξεων του Σύριζα είναι πολύ μεγαλύτερο από το αποτέλεσμα του μελλοντικού εγκαινιασμού ενός ακόμα μνημονίου και έγκειται ότι αυτή η Αριστερά κατάφερε να απομονώσει των εαυτό της από τα λαϊκά στρώματα, από τον εργαζόμενο και το δίκιο του, δηλαδή από την ιδία την ανάγκη ύπαρξης της.

Ηλιας Βορριας