Έχουμε σαπίσει και η δυσωδία της σαπίλας έχει εξαπλωθεί παντού. Το πτώμα του Βαγγέλη, το οποίο βρέθηκε σε προχωρημένη σήψη, δεν είναι τίποτε μπροστά στην ψυχική σήψη, που βιώνουν τα δικά μας "ζωντανά πτώματα". Το τραύμα στο δεξί του χέρι, όταν -κατά πάσα πιθανότητα - προέβη στο απονενοημένο διάβημα, οι επιθέσεις άγριων ζώων στο νεκρό κορμί του και γενικότερα ο πόνος των τελευταίων του στιγμών, σίγουρα ήταν μικρότερος από εκείνον τον ψυχικό που βίωνε τα τελευταία δυο χρόνια...
Έχω κουραστεί να παρακολουθώ αναλύσεις για το bullying. Αιτίες, θύματα, δράστες. Οικονομική κρίση, τεχνολογία, ρατσισμός, φασισμός, αδύνατοι - δυνατοί. Νιώθω τη σιωπή του όλο αυτό το διάστημα να με πνίγει, νιώθω τη δολοφονία του, γιατί για δολοφονία πρόκειται, να με εξοργίζει.
Πάντα για τους άλλους είμαστε ένα λάθος. Πάντα είμαστε λίγοι, φθηνοί, αδύναμοι, εύκολα υποχείρια, παίγνια. Ο διαφορετικός εξοντώνεται, ο εναλλακτικός χλευάζεται, ο πράος και καλοπροαίρετος θυματοποιείται, ώστε όλοι οι πραγματικά απόβλητοι, οι κατ' ουσίαν παρίες να αισθάνονται υποκινητές, αρχηγοί, ηγέτες.
Πέρα απ' τις αναλύσεις εκθεσιακού τύπου υπάρχει κάτι άλλο, που πρέπει να γίνει κατανοητό. Μην περιμένετε από κανέναν να σας σεβαστεί. Ο σεβασμός δεν κερδίζεται πλέον αλλά απαιτείται από αυτό το θλιβερό ανθρώπινο γένος. Μην επιτρέπετε σε κανέναν να σας φέρει σε απόγνωση, να σας κάνει να αυτομισηθείτε, να θεωρήσετε τον εαυτό σας λειψό και να πιστέψετε σε αυθεντίες ή ακόμη χειρότερα να νιώσετε περιττοί και να θελήσετε να βρείτε λύτρωση απ' την οδυνηρή καθημερινότητα στο θάνατο. Η ζωή μας είναι οι επιλογές μας. Μην αφήνετε τους άλλους να σας πληγώνουν. Ο κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του ένα κομμάτι της ομορφιάς της ζωής.
Διόρθωση: όχι και ο κάθε άνθρωπος. Δεν αηδιάζω μόνο με τους υπαίτιους της τραγικής κατάληξης του νεαρού. Τους οικτίρω πραγματικά. Λυπάμαι που το λέω αλλά υπάρχουν πράξεις που στιγματίζουν και δεν συγχωρούνται. Επιπλέον όσο κι αν "σωφρονιστεί" πως είναι δυνατόν κάποιος, στον οποίο από νεαρή ηλικία είχε καλλιεργηθεί και φυτρώσει το άνθος του φθόνου, της αναλγησίας και της απανθρωπιάς να μετανοήσει; Ίσως είμαι σκληρή. Δεν ξέρω. Σκέφτομαι απλά όμως πως οι άνθρωποι που μετανιώνουν δεν ζητούν απεγνωσμένα κάλυψη απ' τους γονείς τους και τις εκάστοτε τοπικές πολιτικές δυνάμεις.
Με τους πολιτικούς δεν εκπλήσσομαι. Αυτοί πάντοτε ζητιάνοι των ψήφων ήταν. Όμως πόσο γονείς τελικά αποδείχθηκαν οι "γονείς"των θυτών; Σίγουρα άνανδροι όπως και τα τέκνα τους, επιφανειακοί και ακαλλιέργητοι. Η καλλιέργεια δυστυχώς ή ευτυχώς δεν διδάσκεται στο σχολείο, δεν διαθέτει ύλη προς αφομοίωση, δεν αποτελείται από σωρεία γνώσεων ατάκτως ερριμμένων στο μυαλό.
Αντίθετα συνίσταται στην εκλέπτυνση των ανθρώπινων συναισθημάτων. Καλλιεργημένοι άνθρωποι είναι και πλούσιοι και φτωχοί και κτηνοτρόφοι και δικηγόροι όπως και το αντίστροφο. Τρανό παράδειγμα των προαναφερθέντων λεγομένων οι "εκπαιδευτικοί" της γαλακτοκομικής σχολής, που πρόδωσαν το λειτούργημά τους με την αδρανή έως ψευτοφοβισμένη στάση τους.
Όλα λοιπόν συνηγόρησαν εναντίον του Βαγγέλη. Ακόμη ίσως και το ίδιο το οικογενειακό του περιβάλλον, που δεν ήταν δίπλα του, την κατάλληλη στιγμή, βοηθώντας τον να βρει την εσωτερική του δύναμη.
Νιώθω άδεια. Μας λυπάμαι! Ακούω το κλάμα, τη ραγισμένη του καρδιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου