Πίσω από το κόκκινο κραγιόν της Άννας

Στην είσοδο της πολυεθνικής πίσω από τον μεγάλο γκισέ κάθεται πάντα η Άννα (τα τελευταία 3 χρόνια) και πάντα φορά ένα κόκκινο κραγιόν που σου φτιάχνει τη διάθεση κάθε φορά που τη βλέπεις.
Το λατρεύω το κόκκινο κραγιόν και λατρεύω και την Άννα που το φοράει, ειδικά τις γκρίζες μέρες του χειμώνα γιατί δίνει χρώμα στη γκρίζα διάθεση.

Πρόσφατα συνάντησα την Άννα σε μια καφετέρια με φίλες της και φορούσε κι εκεί το κόκκινο κραγιόν της. Δεν κρατήθηκα την πλησίασα για να την χαιρετίσω και την ρώτησα «Άννα σου αρέσει πολύ το κόκκινο κραγιόν;»
Εκείνη μου χαμογέλασε όπως πάντα και ξεκίνησε να μου λέει μια ιστορία που νομίζω πως πρέπει να μοιραστώ μαζί σας.


«Όταν ήμουν 16 αρρώστησα ξαφνικά και μπήκα στο νοσοκομείο γιατί είχα γεμίσει μικρά κόκκινα σπυράκια σε όλο μου το σώμα. Αλλεργία σκεφτήκαμε αμέσως μέχρι που βγήκαν οι πρώτες εξετάσεις και ο γιατρός μίλησε για λευχαιμία.

Δεν ξέρω αν σου έχει τύχει να σταματά η ζωή σου στο άκουσμα μιας λέξης και να βυθίζονται στο νου σου τα όνειρα που έχεις κάνει μέχρι τώρα(;) Αν στο άκουσμα μιας λέξης ξεκινάς να μετράς αντίστροφα τα λεπτά που έχεις για να κάνεις όσα κάνουν οι υπόλοιποι έφηβοι(;)
Πέρασαν μήνες με εξετάσεις και ταλαιπωρία που σχεδόν πια δεν θυμάμαι. Από την πρώτη εκείνη στιγμή σκέφτηκα πόσο πολύ ήθελα να αγοράσω ένα κατακόκκινο κραγιόν και να φορέσω όταν θα κλείσω τα 18. Χρειαζόμουν δύο πράγματα α)να παλέψω για να φτάσω τα 18 και β)να αγοράσω το κραγιόν.

Μετά από 2 χρόνια ο γιατρός μπήκε στο ίδιο εκείνο δωμάτιο και μου ανακοίνωσε με χαρά πως είχα νικήσει την αρρώστια μου βέβαια για αρκετά χρόνια μετά (ακόμα και σήμερα) κάνω εξετάσεις.

Λίγους μήνες αργότερα έκλεινα τα 18 και η μητέρα μου, μιας και δεν μπορούσα ακόμα να κάνω πάρτι για τους φίλους μου, φρόντισε να με κάνει να καταλάβω γιατί είναι όμορφη η ζωή. Μου αγόρασε ένα φόρεμα και ένα κραγιόν κόκκινο.
Κρατούσα το κραγιόν στα χέρια μου και τα μάτια μου ήταν γεμάτα δάκρυα, δάκρυα που δεν άφησα να φανούν δυο χρόνια που έδινα τη μάχη μου. Όχι δεν έκλαιγα για το κόκκινο κραγιόν μα γιατί είχα καταφέρει να φτάσω τα 18!

Κάθε φορά που έχω γενέθλια θυμάμαι εκείνη τη στιγμή με το κόκκινο κραγιόν. Το φοράω συνέχεια για να μην ξεχνάω πόσο εύκολο είναι να σταματήσει η ζωή σου στο άκουσμα μιας λέξης.»

Να σταματήσει η ζωή σου στο άκουσμα μιας λέξης...

Πόσες σκέψεις κρύβονται πίσω από το κόκκινο κραγιόν της Άννας(;)

Νίνα Γραμματικάκη