Δυστυχώς ή ευτυχώς αν ο λαός αποζητούσε έξοδο από την ΕΕ θα ψήφιζε ΚΚΕ ή ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Έτσι τουλάχιστον πιστεύω (διορθώστε με).
Δεν αξιολογώ το τι είναι ορθό. Σε καμία περίπτωση. Απλά καταγράφω τα δεδομένα που έχουμε.
Οι διαρροές λένε πως η Γερμανία μάλλον ενοχλείται και πλήττεται από την παραμονή μας στην ευρωζώνη, γιατί μία αριστερή δύναμη στην Ευρώπη της χαλάει τα σχέδια. Αν όντως παίζει κάτι τέτοιο, μάλλον είναι βολικό να είμαστε η παραφωνία της Βερολινέζικης φαρσοκωμωδίας.
Αυτό που σίγουρα συζητιέται στις λαϊκές συνελεύσεις είναι πως πρακτικά αυτή τη στιγμή η χώρα δε θα μπορούσε να επιστρέψει στη δραχμή γιατί αφενός δεν έχουμε πρωτογενή παραγωγή για να αυτοσυντηρηθούμε και αφετέρου γιατί οι πολίτες δεν δείχνουν πρόθυμοι για κάτι τέτοιο, τουλάχιστον για την ώρα.
Συνεπώς στην παρούσα φάση εντοπίζω πως συγκρούεται η πολιτικώς ορθή βούληση με τη βούληση του λαού. Και κατά τη ρήση ''ο πελάτης έχει πάντα δίκιο'', αντίστοιχα θα μπορούσαμε να πούμε πως ο πολίτης έχει πάντα δίκιο. Και τη βούληση του πολίτη δεν μπορούμε να την αξιολογήσουμε γιατί θα είναι μάλλον προσβλητικό.
Τρώγοντας έρχεται η όρεξη.
Για πολλά χρόνια μείναμε πίσω σε θέματα παιδείας και πολιτικής κουλτούρας.
Ας μην ξεχνάμε πως η πλειοψηφία των ψηφοφόρων μένει ακόμα στο ''δε με εκφράζει τίποτα''. Επιπρόσθετα ο ρόλος μίας κυβέρνησης είναι να δίνει προτάσεις και όχι να επιβάλλει πολιτικές όπως είχαν κάνει προηγούμενα οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.
Λογικότατο οι ριζοσπαστικότερες φωνές να δυσανασχετούν με τις προσπάθειες του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης να παραμείνουμε στο ευρώ, αλλά πώς μπορεί να βάλει σαν προτεραιότητα το αντίθετο αν δεν το θελήσει και δεν το ζητήσει πρώτα σθεναρά ο λαός; Ακόμα και μέχρι πριν τις κάλπες μπορώ να σας καταμαρτυρήσω πως είχα φίλους που ενώ έκλειναν προς τα αριστερά δεν ήθελαν να στηρίξουν αριστερή κυβέρνηση ακριβώς επειδή ασφυκτιούσαν με την προοπτική να βγούμε από το ευρώ. (Μη μου ζητήσετε να το αξιολογήσω.)
Με τις ελάχιστες γνώσεις που έχω, συμπεραίνω πως αυτό το πρόγραμμα γέφυρα που αποζητάμε λειτουργεί σαν μια πίστωση χρόνου για να μπουν κάποια πράγματα σε τάξη. Και νομίζω πως όλοι προσδοκούμε κάτι τέτοιο, να αρχίσουμε να νοικοκυρευόμαστε και γιατί όχι στην πορεία να αρχίσουμε να κατασταλάζουμε και σαν λαός στο τι αποζητούμε.
Μία μερίδα πολιτών υποστηρίζει πως η Ευρώπη είναι μια συμμορία μονοπωλίων και κλεφτών και όσο είμαστε εντός της, είναι σαν να συνηγορούμε στο έγκλημα. Μία άλλη μερίδα πολιτών υποστηρίζει πως μονάχα οι υπάρχουσες Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι αυτές που συντηρούν αυτήν την γάγγραινα και πως αν αλλάξει ο πολιτικός χάρτης της Ευρώπης και η οικονομική προοπτική της ηπείρου, δεν θα υπάρχει λόγος να δαιμονοποιούμε την Ένωση και την ευρωζώνη. Η αλήθεια είναι πως το πρώτο σενάριο είναι το πιο ρεαλιστικό και το δεύτερο το πιο ρομαντικό.
Προσωπικά δεν μου αρέσει να είμαι απόλυτη και αμετακίνητη στις απόψεις μου. Μου αρέσει να παρατηρώ, να ζυγίζω και να ακούω και άλλες τοποθετήσεις και εκδοχές. Για μένα τίποτα δεν είναι αδύνατο και δεν μπορώ να κλείσω την πόρτα στο όραμα μιας Ευρώπης των λαών. Κι επειδή όλα είναι ρευστά και μάλλον θα ματαιοπονήσουμε αν εμμείνουμε στην προσπάθεια να βρούμε πιο είναι τελικά το ορθό, γνώμη μου είναι να προχωρήσουμε μπροστά και τα γεγονότα θα μας κατευθύνουν από μόνα τους. Αυτό τουλάχιστον είναι ο παράγοντας πίστη, η τρίτη διάσταση που ανοίγει ένα παράθυρο στο άγνωστο και στο άπιαστο.
Αν και λέω αν, η προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι η μέριμνα υπέρ του πολίτη, νομίζω πως όποιο, μα όποιο μονοπάτι και να διαλέξουμε στο τέλος θα βγούμε εκεί που πρέπει, γιατί το Δίκαιο πάντα μας ανοίγει δρόμους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου