Οι αναρχικοί καίνε και σπάνε;

Η πρωτοεμφανιζόμενη «Αναρχική Ομάδα Αντικαπιταλιστικής Δράσης» ανέλαβε την ευθύνη για τον εμπρησμό των γραφείων της Athens Voice. Στην προκήρυξή της, η «Αναρχική Ομάδα Αντικαπιταλιστικής Δράσης» αναφέρει πως «σκουπίδια σαν τα εναλλακτικά free press όπως η Athens Voice, που κατασκευάζουν μια απολίτικη μάζα πειθήνιων κανίβαλων καλύπτοντας τη κενότητά τους με τη “συμμετοχική” ταυτότητα του νομιμόφρονα καταναλωτή», και κατηγορούν την Athens Voice ότι συμμετέχει στην καθεστωτική προπαγάνδα για τη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και την επιβολή νυχτερινής εργασίας στα εμπορικά καταστήματα.


Δεν ήξερα ότι έβγαινε ακόμα η Athens Voice. Το πληροφορήθηκα, όταν έκαψαν τα γραφεία της.

Ούτε ξέρω αν αυτά που γράφουν στην προκήρυξή τους οι «αναρχικοί» ισχύουν. Δεν ξέρω τι έγραφε η Athens Voice.

Θέλω, όμως, να κάνω μερικές παρατηρήσεις:


Ωραία, σε αυτούς που έκαψαν τα γραφεία της Athens Voice δεν αρέσουν τα free press.

Τι τους αρέσει;

Για αυτούς που καίνε τα μαγαζιά των άλλων, το μόνο που ξέρουμε είναι πως δεν τους αρέσουν αυτά τα μαγαζιά.

Επίσης, ξέρουμε πως, γι” αυτούς, φταίνε οι κακοί εκδότες που καθοδηγούν τους αναγνώστες που είναι εντελώς αθώοι και χάπατα.

Πώς γίνεται να υπάρχουν τόσοι «αναρχικοί» που ξέρουν τι είναι σωστό και τι όχι, και δεν έχουν καταφέρει να βγάλουν ένα έντυπο που να διαβάζεται, για να διαφωτίσουν κι εμάς τους υπόλοιπους;

Πού είναι τα έντυπα των «αναρχικών»; Πού είναι τα σάιτ τους; Πού είναι τα μπλογκ τους;

Τα «ψόφος» που γράφουν στα social media -διάφοροι τύποι που δηλώνουν αναρχικοί- δεν είναι και πολύ διαφωτιστικά για τις ιδέες τους και τις προτάσεις τους.

Επίσης, πώς είναι δυνατόν ο αναρχικός χώρος να δέχεται με τόση ευκολία πως κάποιοι άγνωστοι που εμφανίζονται για πρώτη φορά και καίνε τα γραφεία ενός free press, γράφοντας ανόητες δικαιολογίες, είναι αναρχικοί;

Την ευθύνη για την δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια το καλοκαίρι του 2010 την ανέλαβε η Σέχτα Επαναστατών -η οποία αγνοείται έκτοτε, προφανώς γιατί με την δολοφονία του Γκιόλια ολοκληρώθηκε η επανάσταση- αλλά μετά πληροφορηθήκαμε πως ήταν πληρωμένοι δολοφόνοι και καθόλου επαναστάτες.

Σήμερα, ο καθένας μπορεί να υποστηρίξει πως είναι αναρχικός και επαναστάτης και να κάψει το μαγαζί του κυρίου που πουλάει καφέδες απέναντί του στο Μοναστηράκι, μόνο και μόνο για να πουλάει περισσότερους καφέδες το δικό του μαγαζί.

Σήμερα, όποιος θέλει να κλέψει, να κάψει, να σπάσει ή να δείρει, υποστηρίζει πως είναι αναρχικός.

Αυτό είναι ο αναρχικός; Ένας που κλέβει, καίει, σπάει και δέρνει;

Εγώ άλλα πράγματα ήξερα για τους αναρχικούς.

Δυστυχώς, ο αναρχικός χώρος αποδείχτηκε πολύ εύκολος στο να διαβρωθεί από παντού.

Και οι μπάτσοι σε αναρχικούς μεταμφιέζονται για να διαλύσουν τις πορείες και τις διαδηλώσεις.

«Αναρχικοί» ήταν κι αυτοί που έκαναν τον εμπρησμό στη Marfin.

Σε ό,τι προβοκατόρικο γίνεται και διαλύει τις διαδηλώσεις των πολιτών στους δρόμους, η δικαιολογία της κυβέρνησης και των δυνάμεων καταστολής είναι οι «αναρχικοί».

Παράλληλα, οι αναρχικοί του πολυδιασπασμένου αναρχικού χώρου δεν μπορούν να βοηθήσουν τους νεαρούς συντρόφους τους που είναι -τις περισσότερες φορές- άδικα στη φυλακή.

Αν αυτοί οι άγνωστοι που έκαψαν τα γραφεία της Athens Voice νομίζουν, όντως, πως είναι αναρχικοί -και δεν πρόκειται για κάτι άλλο-, θέλω να τους ενημερώσω πως είναι φασίστες. Αν τους αρέσει καλύτερα, αναρχοφασίστες.

Σε αυτούς που αναρωτιούνται γιατί δεν συγκλονίστηκε η ελληνική κοινωνία από το κάψιμο των γραφείων της Athens Voice -ξεχνώντας πως ούτε οι ίδιοι είχαν συγκλονιστεί ιδιαίτερα από τις απειλές του Δημήτρη Μελισσανίδη κατά της ζωής του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου και της οικογένειάς του (όχι δεν κάνω συμψηφισμό αλλά τους λέω ευθέως πως η ευαισθησία τους είναι επιλεκτική, υποκριτική και απόλυτα ιδιοτελής)-, νομίζω πως ξέρω την απάντηση.

Η ελληνική κοινωνία έχει διαλυθεί. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Όταν έχεις διαρκώς την αγωνία πώς θα βγει ο μήνας και πώς θα πληρώσεις έξοδα, φόρους και λογαριασμούς, είναι λίγο δύσκολο να σε πιάσει ο πόνος επειδή κάποιοι άγνωστοι έκαψαν τα γραφεία ενός free press.

Εδώ χάνεις δικούς σου ανθρώπους και δεν έχεις ούτε την πολυτέλεια να τους κλάψεις. Δεν προλαβαίνεις.

Άλλωστε, και τα free press δεν νοιάζονται ιδιαίτερα για την κοινωνία.

Τα free press νοιάζονται για τις διαφημίσεις. Δεν μπορούν να υπάρξουν τα free press χωρίς διαφημίσεις.

Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα για τα free press -και όχι μόνο για τα free press- σήμερα: η μείωση της διαφημιστικής δαπάνης.

Τα free press είναι περισσότερο διαφήμιση και λιγότερο εφημερίδα.

Δηλαδή, τα γραφεία ενός free press είναι περισσότερο γραφεία διαφημιστικής εταιρείας και λιγότερο γραφεία εφημερίδας.

Μη φανταστεί κανείς πως μέσα στα γραφεία των free press θα συναντήσει μαχητικούς δημοσιογράφους που λιώνουν στο ρεπορτάζ για να κάνουν συνταρακτικές αποκαλύψεις. Θα συναντήσει ανθρώπους που δεν βρίσκουν δουλειά αλλού και προσπαθούν να γράψουν κάτι που θα τραβήξει καμιά διαφήμιση.

Δεν είναι τυχαίο που δεν βρίσκεις πια εύκολα τα free press, που παλιότερα τα πατούσες στον δρόμο. Το τιράζ τους έχει μειωθεί παρά πολύ, αφού δεν υπάρχουν πια διαφημίσεις.

Βέβαια, και οι υπόλοιπες εφημερίδες έχουν πια το ίδιο πρόβλημα, αφού οι κυκλοφορίες τους έχουν πάει στον πάτο και δεν έχουν την στήριξη των αναγνωστών που τις αγόραζαν στο παρελθόν.

Το παρόν και το μέλλον των free press και των εφημερίδων είναι στο διαδίκτυο αλλά εκεί χρειάζονται ορδές κακοπληρωμένων γραφιάδων, για να πετάνε καθημερινά εκατοντάδες ποστ που θα ανεβάζουν τα έσοδα από τις διαφημίσεις, ενώ θα θα κάνουν την ποιότητά τους όλο και πιο φτηνιάρικη.

Κλείνοντας, να γράψω για μια ακόμα φορά πως πιστεύω ότι η απουσία Δικαιοσύνης είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας μας σήμερα.

Η απουσία της Δικαιοσύνης δίνει -κακώς- το δικαίωμα στον οποιονδήποτε να παίρνει τον νόμο στα χέρια του και να καίει ό,τι δεν του αρέσει, υποστηρίζοντας πως αυτό είναι το σωστό.

Ποτέ δεν είναι αργά να απαιτήσουμε Δικαιοσύνη και ένα Νέο Σύνταγμα.

(Όταν είδα τον Σταύρο Θεοδωράκη μέσα στα καμμένα γραφεία της Athens Voice, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα δεν ήταν η καταστροφή που προκάλεσαν οι «αναρχικοί» αλλά πως τα μαλλιά του Σταύρου έχουν αραιώσει πάρα πολύ. Μου θυμίζει κάτι ντοκιμαντέρ από την Κατοχή με τα εκατοντάδες πτώματα στους δρόμους της Αθήνας, που τα βλέπεις και λες «αχ, κοίτα τι όμορφο που ήταν το κέντρο της Αθήνας το 1941!». Τελικά, τόσα χρόνια ΚΛΙΚ, ΝΙΤΡΟ και free press, σε κάνουν να σκέφτεσαι ανάλογα. Σταύρο, κάτι πρέπει να κάνεις. Βάλε μαλλιά και θα βγάλεις κάνα φράγκο από την διαφήμιση που θα κάνεις στην εταιρεία που θα σου κάνει τη μεταμόσχευση. Να χρηματοδοτήσεις και το Ποτάμι που δεν έχει χορηγούς.)

pitsirikos