.jpg)
Δεν είχα ιδέα ότι είχε αγώνα χθες. Ξύπνησα το πρωί και διάβαζα στο facebook τους πάντες να γράφουν για τα νησιά Φερόες, να ανεβάζουν φωτογραφίες, να έχουν ψάξει πού βρίσκονται, τι προσφέρουν, πώς ζουν οι κάτοικοι, πόσοι είναι κ.λπ.
Το ίδιο είχε γίνει, θυμάμαι, το καλοκαίρι, όταν -χάρη στο Μουντιάλ- ανακαλύψαμε πόσο ωραία είναι η Κόστα Ρίκα, αλλά και πού βρίσκεται.
Είναι λογικό να μην γνωρίζουμε τα κράτη του κόσμου τούτου, είναι κι αρκετά. Κι είναι και πολύ ευχάριστο το να ψάχνουμε πληροφορίες, όποτε αυτά τυχαίνει να είναι στην επικαιρότητα.
Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι δεν έχουμε ιδέα για τον τόπο μας. Και το ακόμα χειρότερο: ότι δεν ενδιαφερόμαστε καθόλου να τον μάθουμε.
Είχα, πρόσφατα, μια εμπειρία με συναδέλφους από την Αθήνα οι οποίοι αντιμετώπιζαν με πλήρη αδιαφορία οποιαδήποτε αναφορά σε πόλη εκτός νότιας Ελλάδας λες και βρίσκεται κάπου στην υποσαχάρια Αφρική. Αυτό είναι γενικό φαινόμενο. Δεν μας ενδιαφέρει η Ελλάδα. Δεν θέλουμε να ξέρουμε τίποτα περισσότερο απ' ό,τι μας αφορά άμεσα: την πόλη μας, το χωριό μας και τους τόπους των διακοπών μας ή των trendy αποδράσεων.
Λες «Ορεστιάδα» και βλέπεις τους συνομιλητές σου να αναρωτιούνται εάν είναι στην Ήπειρο. Λες «Αμφιλοχία» κι αντιλαμβάνεσαι ότι, στη συνείδηση των περισσότερων, είναι ένα εξωτικό, αγνώστου ταυτότητας μέρος. Το Άργος Ορεστικό ακούγεται παραμεθόριο, αλλά μπας και βρίσκεται στην Πελοπόννησο, σαν το Άργος; Οι Σέρρες είναι Θεσσαλονίκη, έτσι; Το Αμύνταιο είναι στη Θεσσαλία ή στην Ήπειρο; Και τα Γρεβενά κάπου στη Θράκη, ή μήπως Ήπειρο; Μάλιστα, δε διστάζουμε να ομολογήσουμε ότι δεν θυμόμαστε τίποτα από το «κιτς» μάθημα της Πατριδογνωσίας αλλά κι ότι δε μας ενδιαφέρει να μάθουμε, έστω, τις βασικές πόλεις.
Είναι παράλογο να ξέρουμε κάθε in πανάκριβο κουτούκι στην Αράχωβα και κάθε θορυβώδες beach bar που έχει, πλέον, γίνει τοπωνύμιο στις Κυκλάδες, αλλά να αγνοούμε πού βρίσκονται «μπανάλ» μέρη, όπως η Φλώρινα, το Κιλκίς, το Αγρίνιο, τα Φιλιατρά, η Ηγουμενίτσα, η Δράμα, η Πύλος, το Λεωνίδιο, η Αιδηψός, η Αλεξανδρούπολη. Από την άλλη, κάνουμε λες και το Εδιμβούργο είναι η δεύτερη πατρίδα μας, η Βαρκελώνη η πόλη που μας μεγάλωσε και η Ρώμη εκείνη που φιλοξενούσε τις πρώτες αποδράσεις της ζωής μας.
Μάθαμε, λοιπόν, τα Φερόες. Μήπως, τώρα, να βλέπαμε και κατά πού πέφτουν τα Φάρσαλα;
Το ίδιο είχε γίνει, θυμάμαι, το καλοκαίρι, όταν -χάρη στο Μουντιάλ- ανακαλύψαμε πόσο ωραία είναι η Κόστα Ρίκα, αλλά και πού βρίσκεται.
Είναι λογικό να μην γνωρίζουμε τα κράτη του κόσμου τούτου, είναι κι αρκετά. Κι είναι και πολύ ευχάριστο το να ψάχνουμε πληροφορίες, όποτε αυτά τυχαίνει να είναι στην επικαιρότητα.
Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι δεν έχουμε ιδέα για τον τόπο μας. Και το ακόμα χειρότερο: ότι δεν ενδιαφερόμαστε καθόλου να τον μάθουμε.
Είχα, πρόσφατα, μια εμπειρία με συναδέλφους από την Αθήνα οι οποίοι αντιμετώπιζαν με πλήρη αδιαφορία οποιαδήποτε αναφορά σε πόλη εκτός νότιας Ελλάδας λες και βρίσκεται κάπου στην υποσαχάρια Αφρική. Αυτό είναι γενικό φαινόμενο. Δεν μας ενδιαφέρει η Ελλάδα. Δεν θέλουμε να ξέρουμε τίποτα περισσότερο απ' ό,τι μας αφορά άμεσα: την πόλη μας, το χωριό μας και τους τόπους των διακοπών μας ή των trendy αποδράσεων.
Λες «Ορεστιάδα» και βλέπεις τους συνομιλητές σου να αναρωτιούνται εάν είναι στην Ήπειρο. Λες «Αμφιλοχία» κι αντιλαμβάνεσαι ότι, στη συνείδηση των περισσότερων, είναι ένα εξωτικό, αγνώστου ταυτότητας μέρος. Το Άργος Ορεστικό ακούγεται παραμεθόριο, αλλά μπας και βρίσκεται στην Πελοπόννησο, σαν το Άργος; Οι Σέρρες είναι Θεσσαλονίκη, έτσι; Το Αμύνταιο είναι στη Θεσσαλία ή στην Ήπειρο; Και τα Γρεβενά κάπου στη Θράκη, ή μήπως Ήπειρο; Μάλιστα, δε διστάζουμε να ομολογήσουμε ότι δεν θυμόμαστε τίποτα από το «κιτς» μάθημα της Πατριδογνωσίας αλλά κι ότι δε μας ενδιαφέρει να μάθουμε, έστω, τις βασικές πόλεις.
Είναι παράλογο να ξέρουμε κάθε in πανάκριβο κουτούκι στην Αράχωβα και κάθε θορυβώδες beach bar που έχει, πλέον, γίνει τοπωνύμιο στις Κυκλάδες, αλλά να αγνοούμε πού βρίσκονται «μπανάλ» μέρη, όπως η Φλώρινα, το Κιλκίς, το Αγρίνιο, τα Φιλιατρά, η Ηγουμενίτσα, η Δράμα, η Πύλος, το Λεωνίδιο, η Αιδηψός, η Αλεξανδρούπολη. Από την άλλη, κάνουμε λες και το Εδιμβούργο είναι η δεύτερη πατρίδα μας, η Βαρκελώνη η πόλη που μας μεγάλωσε και η Ρώμη εκείνη που φιλοξενούσε τις πρώτες αποδράσεις της ζωής μας.
Μάθαμε, λοιπόν, τα Φερόες. Μήπως, τώρα, να βλέπαμε και κατά πού πέφτουν τα Φάρσαλα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου