Τρομάζουν λένε στα καφενεία γιατί πρώτη φορά βλέπουν τη νεολαία να σκύβει το κεφάλι. «Με τόση μόρφωση που έχουν σήμερα τα παιδιά μας είναι δυνατόν να δέχονται αβίαστα την καταστροφή ενός έθνους;», μου είπε ένας γείτονας που γεννήθηκε το '40 και έζησε μια άλλη Ελλάδα. Μια Ελλάδα που σήμερα έχει βυθιστεί μέσα σε ένα βάλτο και περιμένει ξανά και ξανά τους σωτήρες που της πίνουν το αίμα.
Η Ευρώπη μας ήθελε κοντά της όμως ήθελε και να μας αλλάξει. Να λειάνει κάθε μας πλευρά που δεν ταίριαζε με τις δικές της πλευρές και εμείς οι απόγονοι αυτών που φώναζαν όχι σε κάθε απειλή αιχμαλωσίας λέμε ναι σε κάθε αλλαγή που μας ζητάει η Ευρώπη.
Δεχόμαστε να μας ξεφτυλίζουν και να μας διασύρουν. Ακόμα και για τα μάρμαρα του Παρθένωνα ζητάμε να γυρίσουν πίσω και βάζουμε μπροστά την Αμάλ και τον Κλούνεϊ. Αλήθεια τώρα αν μας πάρουν κάτι από το σπίτι μας, ο γείτονάς μας θα το διεκδικήσει καλύτερα από εμάς;
Ανεχόμαστε να μας λένε τεμπέληδες από το 2009. Μέχρι και τώρα το διαβάζουμε και το ακούμε στις εφημερίδες τους. Και όλα αυτά γιατί ποτέ κανείς από τους ηγέτες μας δεν χτύπησε το χέρι στο τραπέζι να ζητήσει όσα μας ανήκουν και τίποτα παραπάνω. Μόνο όσα μας ανήκουν.
Η επιστροφή του δανείου που δώσαμε στη Γερμανία τότε μετά τον πόλεμο, η πολεμική αποζημίωση που μας ανήκει, η προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων στο Αιγαίο που βαραίνει τον δικό μας προυπολογισμό, όταν όλοι μας γνωρίζουμε πως αυτό δεν είναι μονάχα το σύνορο της Ελλάδας αλλά είναι το σύνορο της Ευρώπης και ένα σωρό άλλα που μας ανήκουν και τα λησμονώ ή αγνοώ πλήρως.
Κληρονομήσαμε ένα Όχι και μέσα σε λίγα χρόνια το κάναμε Ναι γιατί έτσι μας έπεισαν πως θα είναι καλύτερα... Σκύβουμε το κεφάλι και τους αφήνουμε να μας πάρουν κάθε στοιχείο που μας εντάσει στο ίδιο έθνος με τους προγόνους μας. Είμαστε Έλληνες επειδή έτυχε να γεννηθούμε εδώ ενώ εκείνοι ήταν Έλληνες γιατί η ψυχή τους ήταν γενναία και ανυπόταχτη!
Νίνα Γραμματικάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου