Εκπαιδευτικός; Δεν θα μπορούσα να γίνω…
ψαγμένο, τσεκαρισμένο, καρατσεκαρισμένο. Το έψαξα μέσα στον καιρό που θα
με έπαιρνε νομίζω. έκανα βέβαια τις διαδρομές μου στο χώρο της
εκπαίδευσης. τρία χρόνια στη Σχολή Μηχανικών του Εμπορικού Ναυτικού να
διδάσκω “ναυτικό δίκαιο” και “κοινωνιολογία του πλοίου” (ένα φοβερό
σύγγραμμα που ο καπετάνιος του Μπάουντι ο κάπτεν Μπλάι, θα το υπέγραφε
με τα δυο του τα χέρια και το μαστίγιο), και άλλα τρία χρόνια στο
δημόσιο ΙΕΚ στο τμήμα μηχανογραφημένου λογιστηρίου να κάνω Αστικό Δίκαιο
και Πρακτική Εμπορικών Συναλλαγών… Μια χαρά τα πήγα … με τα παιδιά καλά
τα πήγαμε και καλές κουβέντες κάναμε, κι ορίζοντες ανοίξαμε, αλλά
εγώ,,, δεν…
Η εξήγηση; απλή όπως έχω καταλήξει. (α)
δεν την θεωρώ προνομιακή δουλειά, ίσα ίσα την θεωρώ δύσκολη (β) άμα
έχεις φιλότιμο πρέπει να σηκώσεις στην πλάτη σου κάθε χρόνο κάποιους και
κάποιες έφηβους και έφηβες, αυτό το κουράγιο δεν το έχω (γ) είμαι τεμπέλης, δεν υπάρχει γάμα.
Εκτιμώ πολύ φίλους και φίλες που λιώνουν
(ξέρω τι λέω) στο χώρο της εκπαίδευσης με τόσους ενάντιους ανέμους, με
τόση χλεύη, με τόση λάσπη από πάρα πολλές μεριές. Εκτιμώ ακόμα
περισσότερο, υποκλίνομαι, τους όχι λίγους και λίγες, που κάνουν τσάμπα
ιδιαίτερα, που αγκαλιάζουν το παιδί κι όταν φύγει από
το σχολείο, που μιλάνε μαζί του, που του προτείνουν ένα βιβλίο
εξωσχολικό να διαβάσει και να το κουβεντιάσουν παρέα. Εκτιμώ αναδρομικά,
κάποιους παλιούς καθηγητές μου που με καταχέριζαν αλλά ποτέ δεν
καταδέχτηκαν να πουν, ή έστω να υπονοήσουν στη μάνα μου ότι χρειάζεται
παραδάκι ή ιδιαίτερο με το αζημίωτο. Αντιθέτως φτύνω κατάμουτρα κάποιους
συνομήλικους που πάνω στην κομπίνα, στο μαύρο μάθημα, στα μαύρα ευρώ
και στην αξιοσύνη τους ως φροντιστηριάδες και μαυροκούκουλες
ιδιαιτεράκηδες έχτισαν κάτι κακόγουστα μέγαρα και καμαρώνουν…
Κλείνοντας. Οι εξετάσεις
είναι μια μπίζνα, μια κερδοσκοπία, μια ταξική φραγή, ένα συρματόπλεγμα…
όσο να τις γκρεμίσουμε, καλό κουράγιο στα παιδιά πάνω απ’ όλα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου