Βρίσε με ν’ αγιάσω.

Γράφει ο SakTsak

Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται μια έξαρση στο διαδίκτυο εναντίον της Χρυσής Αυγής. Όλο και περισσότερα κείμενα γράφονται καθημερινά καταδικάζοντας το εν λόγω κόμμα και τους οπαδούς αυτού. Περιγραφές από λόγια και έργα των Χρυσαυγιτών (συνήθως άτομα της διπλανής πόρτας) που αποδεικνύουν σε όλους εμάς τους λογικούς, γιατί αυτό το μόρφωμα πρέπει να καταδικαστεί και να εξαλειφθεί.

Μήπως όμως με το να ασχολούμαστε συνεχώς με αυτό, έστω και καταδικάζοντάς το, του δίνουμε περισσότερη δύναμη;

Μήπως πρέπει να σταματήσουμε να ασχολούμαστε τόσο πολύ με αυτούς, αφού απ’ ότι φαίνεται αυτό επιδιώκουν; Γιατί και πότε αυξήθηκαν τόσο πολύ τα ποσοστά της Χ.Α.; Μήπως όταν άρχισαν να ασχολούνται με όλους αυτούς τα δελτία ειδήσεων και τα παπαγαλάκια αυτών; Μήπως όταν αρχίσαμε να τους βλέπουμε στα παράθυρα και να διαβάζουμε συνεχώς γι’ αυτούς; Μήπως όταν εμείς οι ίδιοι τους νομιμοποιήσαμε να κάνουν τις κτηνωδίες τους;

Ως γνωστόν αρνητική διαφήμιση δεν υπάρχει. Και δυστυχώς, παρόλο που ο σκοπός των περισσότερων πολέμιων του εν λόγω μορφώματος, είναι η διάλυσή του, αυτό που καταφέρνουν τελικά είναι να το ενδυναμώνουν.

Όπως πολλοί εγκληματίες και δολοφόνοι γουστάρουν να βλέπουν τα κατορθώματά τους στη T.V. νομίζοντας πως αποκτούν αξία, έτσι και οπαδοί της Χ.Α. κορδώνονται κάθε φορά που κάποιος τους κατηγορεί και περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τα κατορθώματά τους.

Στην τελική ζούμε στην κοινωνία της πληροφορίας. Οποιοσδήποτε μπορεί να μάθει και θα έπρεπε να ξέρει για το ποιόν του καθενός που υποστηρίζει. Αν είναι κολλημένος, δε πρόκειται να του αλλάξει γνώμη ένα ακόμα κείμενο. Ούτε μπορείς να «σώσεις» κάποιον αν δε θέλει ο ίδιος να σωθεί.

Έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα να καταδεικνύουμε τα λάθη και τα ελαττώματα των άλλων, παρά να παρουσιάζουμε τα δικά μας προτερήματα. Είναι πιο εύκολο. Η λασπολογία και η προπαγάνδα, από τα πιο μικρά πράγματα μέχρι τα μεγαλύτερα, τείνει να γίνει εθνικό σπορ. Ας σταματήσουμε πια να κατηγορούμε τους πάντες και τα πάντα. Ας πείσουμε τους άλλους γιατί πρέπει να υποστηρίξουν το τάδε κόμμα, την τάδε ομάδα, το τάδε «προϊόν» και όχι γιατί δεν πρέπει να υποστηρίξουν τα υπόλοιπα. Αλλιώς, ας το βουλώσουμε και ας προσπαθήσουμε μέσα από τη δική μας καθημερινότητα να αλλάξουμε ότι μπορούμε. Ας κάνουμε εμείς όλα αυτά που κατηγορούμε τους άλλους ότι δεν κάνουν. Ας γίνουμε περισσότερο Άνθρωποι.