Η εξωτερική άχρωμη αμφίεσή του αλλάζει όταν διαβείς το κατώφλι του. Παραμένει το ίδιο ασοβάντιστο αλλά μπορείς να βρεις κάθε λογής χρώματα,ένα ψεύτικο "ουράνιο τόξο" μέσα στο μουντό ουρανό μετά τη βροχή. Πάρε και διάλεξε!
Πάντα στημένο σε θέση περιωπής, στην καλύτερη γωνία τραπεζάκι σε χρώμα κόκκινο, πράσινο, μπλε! Ο εκπρόσωπος περιμένει σαν το καλάμι ψαρέματος να τσιμπήσει νεοφερμένους, ανυποψίαστους φοιτητές. Όρθιος να κινείται μ έναν αέρα "ιδιοκτήτη" στο χώρο και ένα ψεύτικο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο, ξεστομίζει ρητορείες και βαρυσήμαντες λέξεις σε ψαρωμένους νέους που περιμένουν να ζήσουν το "ονειρεμένο" πανεπιστήμιο και την πολλά υποσχόμενη φοιτητική ζωή.
ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΚΝΕ, τα ονόματα της "σωτηρίας" για το αύριο. "Προσπαθώντας για ένα καλύτερο μέλλον", η πιο πιασάρικη ατάκα συνοδευόμενη από μια φράση τύπου: "Μπορείς να βοηθήσεις κι εσύ"'. Είναι ακόμη εκεί πετυχαίνοντας το χειρότερο. Πάντα με την υπεροψία και τη δηθενιά για όπλο να αυτοθαυμάζονται και να ζουν στο συννεφάκι της ανυπαρξίας τους. Ένα τίποτα που επιβραβεύεται!
Και δε μιλά κανείς. Σιωπή! Και τι να πει και τι να κάνει! Και όλοι το σκέφτονται μα ούτε ένας να το πει φωναχτά, δυνατά, θαρραλέα! Και το πανεπιστήμιο που όλοι ονειρεύτηκαν μένει όνειρο άπιαστο κι απατηλό. Η ουτοπία του χάνεται στο πρώτο σκαλοπάτι που σκοντάφτεις και δε σε βοηθά κανείς να σηκωθείς. Κι αυτοί οι πολύχρωμοι κάποτε θα 'ναι κουστουμαρισμένοι και θα θέλουν να ακουστούν, μα όχι να σ' ακούσουν. Πάντα έτσι δε γινόταν όμως;
Ένα πανεπιστήμιο που δε το διεκδικεί κανείς και ταυτόχρονα όλοι μαζί, στα λόγια! Ένα πανεπιστήμιο που δε θ' αλλάξει αν δεν αλλάξουμε εμείς, αν δε τ αλλάξουμε εμείς!
Φθαρμένα ιδανικά απ' την χιλιοπαιγμένη κασέτα που δε λέει να χαλάσει με τίποτα κι ας έχει περάσει η εποχή της. Ας την πετάξουμε πια... Είναι καιρός,δε νομίζετε;
Αndriana Bird
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου