Το φτηνό κρέας το τρώνε οι Έλληνες

Η Ελλάδα είναι έβδομη χώρα στον κόσμο σε κατανάλωση κρέατος αλλά είναι στην πρώτη θέση σε κατανάλωση κουτόχορτου. Οι Έλληνες καταναλώνουν εκατό κιλά κρέας τον χρόνο κατά κεφαλή, οπότε αυτός είναι ο λόγος που έχουν γίνει εντελώς βόδια. Βόδια των βοδιώνε που λέει κι ο Αντρίκος στη Νίσυρο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο καθηγητής Προληπτικής Κτηνιατρικής Ντένης Σκαφάτος, η κατά κεφαλή κατανάλωση κρέατος στην Κρήτη το 1960 ήταν 35 γραμμάρια την ημέρα, ενώ σήμερα ένας Κρητικός τρώει μια γίδα στην καθισιά του.

Την δεκαετία του ’60, οι Έλληνες δεν έτρωγαν πολύ κρέας επειδή ήταν μπατιράκια αλλά και εξαιτίας των νηστειών της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Το 60% των Ελλήνων νήστευε 180 μέρες τον χρόνο και τρεφόταν με μολόχες και τσουκνίδες αλλά –ενώ αυτοί προσεύχονταν και έκαναν μετάνοιες- έβλεπαν το υπόλοιπο 40% να σαβουρώνει ανέμελο τα γουρουνόπουλα, τα κοκορέτσια και τις γαρδούμπες, οπότε ζήλεψαν, άφησαν όλα αυτά τα εμετικά νηστίσιμα φαγητά –που δεν τρώγονται με τίποτα- και το έριξαν στα σουβλάκια και στα παϊδάκια.

Η μεγάλη κατανάλωση κρέατος έχει πολύ άσχημη επίδραση στην υγεία των Ελλήνων αλλά, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, σήμερα οι Έλληνες ζουν πολύ περισσότερα χρόνια από τους Έλληνες της δεκαετίας του ’60.

Μάλλον οι σημερινοί Έλληνες έχουν περιέργεια να δουν τι θα γίνει μετά, ενώ οι Έλληνες του ’60 έσκαγαν από υγεία.

Παλιά, οι Έλληνες ήταν όλοι αδύνατοι σαν πειναλέοι Αφρικανοί και κορόιδευαν αδυσώπητα τον ένα και μοναδικό χοντρό της γειτονιάς –που υπέφερε ο άνθρωπος- αλλά σήμερα δεν κοροϊδεύει κανείς κανέναν γιατί είναι όλοι κωλόχοντροι και μπουχέσες.

Όλοι λένε πως οι Έλληνες τρέφονταν καλύτερα πριν από πενήντα χρόνια και όλοι θυμούνται έναν παππού που έπινε σαν σφουγγάρι, κάπνιζε σαν αράπης και έζησε μέχρι τα 100 του χρόνια αλλά ξεχνούν να αναφέρουν πως ο αιωνόβιος παππούς είχε θάψει, εν τω μεταξύ, καμιά δεκαριά αδέρφια, παιδιά και εγγόνια που τα τίναξαν στα 25 τους χρόνια από ένα απλό κρυολόγημα.

Σήμερα έχουμε τους αιωνόβιους της Ικαρίας, που είναι ένα πολύ ωραίο νησί για ξυποληταρία, ξεβρακωσιά, έρωτες, μπάφους και πανηγύρια δυο μήνες το καλοκαίρι, αλλά, μόνο και μόνο που σκέφτομαι το ενδεχόμενο να ζήσω 150 χρόνια στην Ικαρία, μου έρχεται να πάω να πέσω από την Ακρόπολη, αφού τυλιχτώ, βέβαια, πρώτα με την ελληνική σημαία, ώστε να νομίσουν όλοι πως έκανα μια πράξη αυτοθυσίας και διαμαρτυρίας για την κατάσταση στη χώρα, και να εξεγερθούν για να πάρουν εκδίκηση για το κορμάκι μου που θα το μαζεύουν με τα τσιμπιδάκια από τα βράχια, αλλά μάλλον δεν θα εξεγερθεί κανείς και θα πάνε όλοι για καφέ στη λιακάδα, οπότε δεν πέφτω από την Ακρόπολη, και θα πάω κι εγώ για καφέ.

pitsirikos