Από τότε, αν και η προσπάθεια της κυβέρνησης να πλήξει το “αδελφό κόμμα” επικοινωνιακά ήταν μεγάλη (αλλά ανούσια και μόνο στο παιχνίδι των εντυπώσεων), ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού συνεχίζει -έστω και δημοσκοπικά- να στηρίζει την Χρυσή Αυγή. Σίγουρα, μπορεί τα πογκρόμ να μειώθηκαν και το φαινόμενο να περνάει κάμψη, ωστόσο η Χρυσή Αυγή δεν βγήκε από το παιχνίδι, αντιθέτως επιχειρεί να επιστρέψει με νέους όρους.
Η αναγγελία περί ίδρυσης της “Εθνικής Αυγής” από τον Κασιδιάρη, με έγκριση του Αρείου Πάγου, προφανώς προετοιμάζει το έδαφος για μια “σοβαρότερη Χρυσή Αυγή”, ως εναλλακτική. Από την μια αντιφασιστικές διαδηλώσεις ταυτίζονται λίγο-πολύ με τα μπάχαλα και την τρομοκρατία, ενώ από την άλλη οι συγκεντρώσεις της ναζιστικής συμμορίας προβάλλονται με την πρέπουσα επισημότητα καθώς είναι “νόμιμο πολιτικό κόμμα” (sic).
Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση έχει ανάγκη από την Χρυσή Αυγή, μόνο σε σημείο που δεν την ανταγωνίζεται. Η επιστροφή της στο πολιτικό σκηνικό εξυπηρετεί στο να την μετατρέψουν σε ισότιμο συνομιλητή και νόμιμο παίκτη, έστω κι αν αλλάξει όνομα ή ηγεσία. Μάλιστα αν στο καταστατικό της κάνει κάποιες αλλαγές και αλλάξει δήθεν ύφος, τότε μπορεί να εξαγνιστούν οι αμαρτίες της, στην κολυμπήθρα των media. Το έχουμε δει και για άλλες περιπτώσεις “επιφανών πολιτικών ανδρών”.
Επίσης, η ελαστική στάση της δικαιοσύνης σε πράξεις μελών της Χρυσής Αυγής το προηγούμενο διάστημα, ακόμα και σε δημοσιεύματα φωτογραφιών με όπλα, τους δίνει την δυνατότητα να προβαίνουν σε γελοίες δικαιολογίες περί αποκριάτικων πάρτι, ενώ τολμούν με περίσσιο θράσος να κάνουν πορεία και να βεβηλώνουν τον τόπο που δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας.
Και συμβολικά και πρακτικά, από την στιγμή που δεν κρύβονται πια, αλλά συνεχίζουν να απασχολούν την δημόσια σφαίρα με τις ίδιες πρακτικές, περνάνε το μήνυμα ότι δεν πτοούνται, αλλά ως φίδι είναι έτοιμοι να δαγκώσουν κι ας αλλάξουν δέρμα.
Εξάλλου, αν και στην Ελλάδα η κρίση έκανε ανεκτά τα φαινόμενα ρατσιστικής βίας και ρητορικής μίσους, δήθεν ως αντίβαρο του φόβου που προκαλεί, δεν πρέπει να αγνοούμε και την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Ακροδεξιά\εθνικιστικά κόμματα υπάρχουν παντού διαδραματίζοντας μάλιστα σημαντικό ρόλο, από την Ολλανδία και την Γαλλία, ως την ομοφοβική Ρωσία.
Οι επερχόμενες ευρωεκλογές θα καταδείξουν το ρεύμα της νεοναζιστικής οργάνωσης στην ελληνική κοινωνία. Μετά την lifestyle-οποίηση του ναζισμού, έχουμε την νομιμοποίησή του ως αναγνωρισμένη πια δύναμη, που την στηρίζουν κάποιες χιλιάδες ψυχασθενείς. Φυσικά, οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής απενοχοποιούνται κυρίως από βουλευτές, αφού κι οι ίδιοι γνωρίζουν ότι αυτό το ποσοστό ψηφοφόρων αποτελεί το enfant gateaux του εκλογικού σώματος, γι’ αυτό και τους χαϊδεύουν. Ο φασισμός δεν κρίνεται μόνο από την σβάστικα και τον μαίανδρο, αλλά και από την αποσιώπηση της παρουσίας και των πρακτικών του, από την μη αναγνώριση αλλαγής ενδυμασίας, από την αρβύλα στην γραβάτα.
strangejournal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου