Η ζωή γουλιά γουλιά..

"Ο ιππότης σήκωσε τους ώμους του και ρούφηξε το υγρό από το καλαμάκι.

Οι πρώτες γουλιές του φάνηκαν πικρές. Οι επόμενες πιο ευχάριστες και οι τελευταίες νοστιμότατες.

Γεμάτος ευγνωμοσύνη, ο ιππότης επέστρεψε το κύπελλο στο Μέρλιν...

-Τι είναι; ρώτησε ο ιππότης.

Ο Μέρλιν χαμογέλασε.

-Ζωή. απάντησε.

-Ζωή...;

-Ναι, είπε ο σοφός μάγος. Έτσι δεν είναι η ζωή; Στην αρχή πικρή κι όσο πιο πολύ τη δοκιμάζεις, τόσο πιο ευχάριστη σου φαίνεται..

Ο ιππότης κούνησε το κεφάλι του συγκατανεύονας.

-Κι οι τελευταίες γουλιές...πού να σ'τα λέω:  νοστιμότατες!

-Αυτό έγινε όταν άρχισες ν'αποδέχεσαι αυτό που έπινες.

-Εννοείς, φαντάζομαι, ότι η ζωή είναι καλή όταν την αποδέχεσαι.., είπε ο ιππότης.

Ρόμπερτ Φίσερ, "Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία"