Οι λέξεις είναι ζωντανοί οργανισμοί, έχουν ψυχή και δύναμη. Ωστόσο, η εκφορά τους μπορεί να δημιουργεί ομόκεντρους κύκλους και τ’ απόνερα τους να απειλούν όλους τους παρακείμενους ανθρώπους που επιθυμούν να μείνουν «στεγνοί» απ’ το πιθανό βρέξιμο τους. Δεν είναι λίγες οι λέξεις που είναι «ταμπού» σχεδόν απαγορευμένες αφού οι συνδηλώσεις τους είναι ανεπιθύμητες για κάποιους.
Παρατηρήστε για παράδειγμα τι «σοκ και δέος» προκαλεί η λέξη «εκλογές». Αν ο Εωσφόρος ερχόταν αυτοπροσώπως, ο Βελζεβούλ, ο Άδης κι ο Χάροντας του δημοτικού τραγουδιού, οι λάμιες κι οι μάγισσες των παραμυθιών θ’ αντιμετωπίζονταν περισσότερο ανεκτικά, από τη λέξη «εκλογές». Στο κυβερνητικό λεξιλόγιο η λέξη αυτή ηχεί περίπου ως συνώνυμη της λέξης «Αποκάλυψη» ή «Αρμαγεδών». Δεν έχω λόγο ν’ αμφισβητήσω την άποψη του Μπίστη, του Στούρναρου και του Ευάγγελου. «Αυτοί ξέρουν», που έλεγε και οι διαφήμιση για όσους συνιστούν το τάδε ή το δείνα απορρυπαντικό.
Άλλη απαγορευμένη λέξη είναι η λέξη «δραχμή». Κανονικά αυτή η λέξη πρέπει να έχει κέρατα, να κρατά δρεπάνι και να ‘ναι κατάμαυρη με μακριά και γαμψά νύχια. Το βλέπει κανείς ολοκάθαρα, όταν αρθρώνει τη λέξη ο Βρούτσης τα μάτια του γίνονται σαν του Κυριάκου και οι ώμοι του ανασηκώνονται ανήσυχα σαν του πατέρα του Κυριάκου.
Εκεί που παθαίνουν κανονικό ταράκουλο στο κυβερνητικό στρατόπεδο είναι στη λέξη νομοσχέδιο-σχέδιο νόμου-νόμος. Για τις τρεις αυτές λέξεις κανονικά θα έπρεπε να ισχύει το άουτο ντα φε, οι δημόσιες πυρές του Μεσαίωνα. Που ξανακούστηκε αυτές οι τρισκατάρατες λέξεις να εκφέρονται θρασύτατα και ανερυθρίαστα από αναιδείς εκτροπείς της αληθινής τραπεζοκρατίας. Το μόνο παράγωγο της λέξης νόμος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί είναι η λέξη «νομοθετικός». Συγκεκριμένα το ονοματικό σύνολο, «πράξη νομοθετικού περιεχομένου». Μαγική φράση. Βάζει μια υπογραφή η υπουργάρα και όλα βαίνουν κατ’ ευχήν του Σόιμπλε και της πουλομύτας (αυτή που έχει μύτη πουλιού), της Λαγκάρντ.
Κατά ομολογία του «αριστερού» ψάλτου Φώτιου, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τη βλακώδη επινόηση του αρχαίου Κλεισθένους, ο οποίος δεν είχε δουλειά και συνέθετε «δημοκρατίες» και τα συναφή, για να ταλαιπωρεί σήμερα κοτζάμ Σαμαράδες και Βενιζελοχαρατσολόγους. Σκεφτείτε πόσοι κίνδυνοι μπορούν να λανθάνουν σ’ αυτήν την οδυνηρή λέξη. Άκου «δημοκρατία»!!! Από και ως πού κυρ- Κλεισθένη αυθαιρέτησες χωρίς την έγκριση του Γρηγόρη Ψαριανού, μηδέ του Ταμήλου εξαιρουμένου ;
Τέλος, η λέξη που δημιουργεί αλλεργικό σοκ είναι η λέξη «εργασία». Πολύ ξεφτισμένη, μπανάλ, ντεμοντέ –έτσι έλεγε προεκλογικά ο Βενιζέλος το Σαμαρά- και παραφθαρμένη λέξη, χωρίς ουσία και περιεχόμενο. Λέξη που χρησιμοποιείται από ανεύθυνους κινδυνολόγους και επιρρεπείς στην εκτροπή αριστεριζοσυριζαιοαναρχοαυτόνομα αυθάδη ανθρωποειδή.
Λοιπόν να τελειώνουμε με το «βιασμό» της ελληνικής γλώσσας. Αντί για Μπαμπινιώτηδες και Τριανταφυλλίδηδες συμβουλευτείτε το Σίμο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου