Υποτίθεται οτι οι ηγεσίες των αριστερών κομμάτων έχουν σύνδεση με τον λαό και ακούνε τον παλμό του. Δεν υπάρχουν βέβαια σοβαροί λόγοι για να πιστεύει κανείς σε αυτόν τον μύθο. Κι αυτό όχι φυσικά γιατί η κ. Παπαρήγα στις τελευταίας εκλογές είπε εκείνο το αμίμητο “ο λαός να αλλάξει την ψήφο του”. Αλλά διότι είναι ολοφάνερο πως αυτοί οι σοφοί αριστεροί ηγέτες εκείνο που στ’ αλήθεια επιδιώκουν είναι να χειραγωγούν τον λαό. Να τον οδηγούν από το χεράκι εκεί που θέλουν. Σαν μικρό παιδί.
Γι’ αυτό και τα σωματεία είναι κομματικά παραρτήματα. Γι’ αυτό και κάθε αυθόρμητη λαϊκή πολιτική κίνηση που δεν βρίσκεται υπό τον απόλυτο έλεγχό τους, στολίζεται με διάφορα κοσμητικά επίθετα και κατασυκοφαντείται. Αφού βέβαια πρώτα αποτύχουν οι προσπάθειές τους για έλεγχο και καπέλωμα.
Δυστυχώς αρκετές “αυτόνομες” οργανώσεις-κινήσεις σήμερα, και πιο δυστυχώς, οι πιο πολλές “λαϊκές συνελεύσεις” είναι υπόδουλες στον ΣΥΡΙΖΑ.
Κάπως έτσι εννοούν και την δημοκρατία και την περίφημη “λαϊκή εξουσία” αυτές οι σοφές αριστερές ηγεσίες. Είδαμε εξάλλου τι συμπεριφορά είχαν οι περίφημες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ στις πλατείες. Καθώς και ο, σε μεγάλο βαθμό, φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ διακείμενος, αναρχικός-αντιεξουσιαστικός “χώρος”.
[Διαθέτει εξάλλου ο ΣΥΡΙΖΑ και αναρχικό βουλευτή, κατά δήλωση του ιδίου του βουλευτή. Είμαστε τόσο τυχεροί που έχουμε μέχρι και αναρχικό βουλευτή στο κοινοβούλιό μας. (Είμαστε ακόμα πιο τυχεροί κι απ' αυτό. Διαθέτουμε μη-αριστερό κόμμα με αριστερή ηγεσία. Ποιος την τύχη μας!)]
Για το ΚΚΕ δημοκρατία είναι η υπακοή στην κομματική ηγεσία. Για τον ΣΥΡΙΖΑ δημοκρατία είναι να παριστάνουν οι συνιστώσες του στις πλατείες των αμεσοδημοκράτη. Ωστε με αυτή την “κάλυψη και παραλλαγή” να ακυρωθεί η προσπάθεια του λαού για αυτόνομη πολιτική συγκρότηση. Μια και κάτι τέτοιο μπορεί να αποτελέσει σοβαρό εμπόδιο στον δρόμο της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, και κάθε ηγεσίας, προς την εξουσία. Για τον αναρχικό “χώρο” δημοκρατία είναι να μπορεί να ψηφίζει στις συνελεύσεις ο κάθε περαστικός που έβγαλε βόλτα την γυναίκα του και τα παιδάκια του.
Δεν είναι εύκολο να βγάλει ασφαλές συμπέρασμα κανείς αν οι σοφές αριστερές ηγεσίες γνωρίζουν πράγματι τι είναι και τι ΔΕΝ είναι δημοκρατία. Αποκαλούν πάντως δημοκρατία το σημερινό πολίτευμα και αυτό φυσικά και είναι ένα τεράστιο πολιτικό όνειδος. Διότι με το να χαρακτηρίζουν την σημερινή κοινοβουλευτική ολιγαρχία ως δημοκρατία, το μόνο που πετυχαίνουν, είναι η στήριξη αυτής της ολιγαρχίας και το μη-ξεσκέπασμά της στα μάτια του λαού.
Στις αυτόνομες λαϊκές κινήσεις που προσπαθούν να αφυπνίσουν τον λαό και να τον διαφωτίσουν σχετικά με το τι είναι δημοκρατία, ώστε η κοινωνία μας να συγκροτήσει δήμο (με την αρχαία ελληνική έννοια) ο οποίος δήμος θα απαιτήσει να είναι αυτός αυτοπροσώπως ο φορέας της εξουσίας και όχι ο καρπαζοεισπράκτορας της υπόθεσης, οι σοφές αριστερές ηγεσίες του απαντούν πως “είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε”. Δηλαδή το πολίτευμα δεν τους ενοχλεί. Μόνο τον καπιταλισμό βρίσκουν …ενοχλητικό.
Κι έτσι συνεχίζουν να υπάρχουν αριστεροί και (κάποιοι) δεξιοί πολίτες. Και όσο υπάρχουν δεξιοί και αριστεροί πολίτες, θα υπάρχουν κόμματα.
Κοινοβουλευτικά κόμματα. Δηλαδή ολιγαρχικά κόμματα (όλα τα κόμματα είναι ολιγαρχικά μια και θέλουν η πολιτική εξουσία να ασκείται από κάποια λίγα στελέχη τους και όχι από όλους μας). Οσο υπάρχουν δεξιοί και αριστεροί πολίτες δεν θα υπάρχει δημοκρατία.
Δημοκρατία θα αρχίσει να υπάρχει όταν θα αρχίσουν να υπάρχουν πολίτες που θα έχουν ταυτόχρονα και αριστερές και δεξιές και αναρχικές και οτι άλλο απόψεις, γνώμες και ιδέες. Ανάκατα. Τις οποίες θα αλλάζουν και θα ξανα-αλλάζουν όταν θα πείθονται από τον πολιτικό διάλογο πως έτσι πρέπει να κάνουν.
Δημοκρατία θα αρχίσει να υπάρχει όταν θα πάψουμε να έχουμε πολίτες ενταγμένους “άπαξ και δια παντός” σε μία παράταξη. Δημοκρατία θα αρχίσει να υπάρχει όταν θα αρχίσουμε να έχουμε αυτόνομους πολιτικά και πνευματικά πολίτες. Και όχι πολιτικά και πνευματικά υποτελείς.
Θραξ Αναρμόδιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου