ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΑΓΑΘΑ.

Αν  κάποιος προσπαθήσει να φέρει στο μυαλό του μερικά από αυτά τα περίφημα πολύτιμα αγαθά τι θα σκεφτεί πιθανότατα?   Ένα αυτοκίνητο, ένα ωραίο σπίτι, ένα σκάφος, ένα εξοχικό,  έναν υπολογιστή τελευταίας τεχνολογίας, μια τηλεόραση 3d?....  Όλοι όσοι φέρουν στο μυαλό τους κάτι από τα παραπάνω, όπως και οι άλλοι της απέναντι όχθης  που θα επεκταθούν σε τελείως διαφορετικό επίπεδο αναμασώντας περήφανα έννοιες όπως ..μα η αγάπη, η ελευθερία, η αδελφοσύνη, η ισότητα, η ειρήνη, η οικογένεια, τα παιδιά κλπ

Πιθανότατα δεν θα αναφέρουν δυο δυνατότητες που στερούμαστε όλοι αλλά το θεωρούμε φυσιολογικό..  Δυο αρχές που στη ζωή μου, έχω γνωρίσει έναν άνθρωπο μόνο που τις είχε εφαρμόσει.

Τρώω όταν πεινάω και κοιμάμαι όταν νυστάζω. Τι..σας φαίνεται αστείο ή λίγο? Μήπως γελάσατε ειρωνικά?  Μήπως κάποιος από όλους σας έχει αυτή τη δυνατότητα ή ακόμα χειρότερα πόσοι από εσάς γνωρίζουν πότε ακριβώς πεινάνε και πότε ακριβώς νυστάζουν? Ξέρω η απάντηση θα βγει αυθόρμητα. Μα τι λες. Φυσικά και τρώω όταν πεινάω κι όταν νυστάζω πέφτω να κοιμηθώ.

Είστε σίγουροι? Πως? Μήπως υπήρξε κι άλλη εναλλακτική του πότε είναι η ώρα να δουλέψεις, να φας, να κοιμηθείς, να διασκεδάσεις εκτός από αυτό που μας εκπαίδευσαν από τη κούνια μας? Πόσα παιδιά έχουν φάει φάπες απλά και μόνο γιατί αντιστάθηκαν σ΄αυτά τα ελάχιστα βασικά δικαιώματα? Πόσοι άνθρωποι δεν ονομάζονται αλήτες μόνο και μόνο γιατί δεν κοιμούνται τα βράδια, δεν τρώνε "σαν άνθρωποι" δεν διασκεδάζουν με τους καθορισμένους τρόπους, δεν...δεν..δεν...

Η εκπαίδευση στην υπακοή των φυλακισμένων δεν ξεκινάει σε πολύπλοκα και ιδιαίτερα για το καθένα επίπεδα. Ξεκινάει από τα βασικά  Αυτή την ώρα περνάμε στη τραπεζαρία και τρώμε, αυτή την ώρα βαράει σιωπητήριο και κοιμόμαστε κι αυτή την ώρα βγαίνουμε 1 ώρα στην αυλή για βόλτα. Τελεία και παύλα. Το αν θα μπορείς μέσα στη φυλακή να διαβάζεις ένα βιβλίο, αν θα γίνεις καλός δεσμοφύλακας ή φυλακισμένος με καλές γνωριμίες, αν θα διακριθείς ανάμεσα στους υπόλοιπους βάση κάποιας ιδιαίτερης ικανότητας, λαμογιάς, ή απλά γιατί θα παριστάνεις το νταή, είναι δευτερεύοντα κι έρχονται μετά.

Το βασικό είναι η αφετηρία της αντίληψης των πραγμάτων να ξεκινάει από τον ίδιο σταθμό. 

Γιατί ξυπνάς αυτό το παιδί που κοιμάται ευτυχισμένο για να το ταΐσεις?  Που ξέρεις αν είναι μεγαλύτερη η ανάγκη του να ονειρευτεί από το να φάει? Που ξέρεις εσύ αν πεινάει? Κι όταν ακόμα σου φωνάζει πως δεν... γιατί του σπρώχνεις ένα κουτάλι με το ζόρι στο στόμα. Γιατί διακόπτεις εκείνο το άλλο παιδάκι από το παιχνίδι του? Γιατί του αφαιρείς τους κύβους που προσπαθεί να συναρμολογήσει για να το βάλεις για ύπνο?

Τι ώρα είναι? Που αγόρασες το ημερολόγιο? Ποιος σου το πούλησε?

Ίσως θεωρείς πως έχεις αποκτήσει αρκετά αγαθά, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Δεν γνωρίζεις τι είναι αυτός που τα απόκτησε. Μια στιγμή , κοιτάς τη ταυτότητα. Είμαι ο Χ. Ούτε το όνομά σου δεν έχεις αποφασίσει ελεύθερα.

Γνώρισα έναν άνθρωπο ευτυχισμένο.  Έτρωγε όποτε πείναγε και κοιμόταν όταν νύσταζε. Είχε τη τύχει να μην έχει σωτήρες γύρω του που αγωνιούσαν ποιος θα του μάθει τα περισσότερα. Ποιος θα του δώσει γνώση, εκπαίδευση, δουλειά.

Ήταν αδέσποτος. Όταν πείναγε έτρωγε. Όταν νύσταζε κοιμόταν. Κάποια στιγμή σκέφθηκε πως το πλέον ανόητο πράγμα που έκανε εξυπηρετεί τη δουλειά-δουλεία. Όταν έχασε και τη ταυτότητά του, δεν μπορούσε να θυμηθεί ούτε τι όνομα του είχαν δώσει στη γέννα.  Ξάπλωσε σ΄ενα παγκάκι και κοίταξε ψηλά.  Νομίζω πως με λένε ελεύθερο, σκέφθηκε.

Νομίζεις πως η ελευθερία είναι ουτοπία? Αν ήταν, δεν θα είχαν ξαμολυθεί τόσα λαμόγια γύρω για να σε πείσουν πως είναι. Λαμόγια κάθε είδους. Κι εκείνοι που σε φυλάκισαν κι εκείνοι που σου μεταφράζουν την ελευθερία σε επιλογή των νέων στρατοπέδων αποβλάκωσης.  

Κάπου διάβασα ένα ωραίο σύνθημα.

Δουλεύω, για να αγοράσω ένα αυτοκίνητο, για να με πηγαίνει στη δουλειά.

Τουλάχιστον δούλεψε, για να αγοράσεις αυτοκίνητο και να φύγεις σε άγνωστη κατεύθυνση, όπου θα τρως, θα κοιμάσαι, και θα ονειρεύεσαι όποτε θέλεις. Τότε θα είχε κάποια έννοια ο κόπος σου. 

Ευτυχώς η εποχή των προφητών πέρασε. Η εποχή των πονηρών που χειραγώγησαν τους ανθρώπους σε Προκρούστεια λογική έχει αρχίσει και μας κουράζει. Οι Πρόδρομοι έχουν έρθει έχουν  μιλήσει κι έχουν αποκεφαλιστεί κατά χιλιάδες. Οι αλήθειες περπατάνε δίπλα στο ψέμα σε μια μάχη τιτάνια  Μας μένουν δυο στάδια ακόμα από το θείο δράμα της ανθρωπότητας. Η θυσία και η ανάσταση.

Άντε να δούμε 

vasiliskos