Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Αυτοί που δεν αξίζουν στα παιδιά

Το έχω πει επανειλημμένως: Οι μνημονιακοί δεν είναι εχθροί μου. Όχι επειδή είναι μνημονιακοί, τουλάχιστον. Κάποιοι, και το καταλαβαίνω (άλλο που δεν συμφωνώ, άλλο αυτό), πιστεύουν ότι αν όχι έτσι, τουλάχιστον σχεδόν έτσι θα έπρεπε να πάνε τα πράγματα.

Πως αλλιώς, τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα.

Δεν μπορώ να ξέρω – έχω τις αντιρρήσεις μου, αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει.

Θεωρώ, πάντως – και αυτό έχει σημασία, ότι δεν είναι εχθροί. Ή εγώ είμαι λάθος, ή αυτοί, οι και οι δύο -αρκετοί από αυτούς ζουν με την ίδια δυσκολία που την βγάζω και γω, η κρίση ταλαιπωρεί τους πάντες- έχουν δικαίωμα της γνώμης, και κυρίως της ψήφου τους.

Ας ορίσουν οι περισσότεροι πως θα οδεύουμε, αυτό είναι δημοκρατία άλλωστε. Αν οι περισσότεροι θέλουν στραβά, όλοι στραβά λοιπόν.


Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω όμως, είναι πως κλείνουν τα μάτια. Δεν είναι ανθρώπινο, δεν είναι ανθρώπινο να κάνεις ότι δεν βλέπεις.

Ο Φαήλος. Ο Ψωμιάδης. Η Σιδέρη. Ο Πλεύρης. Ο Γεωργιάδης. Ο Βορίδης. Πόσους ξεχνάω; Πόσους ίδιους και απαράλλαχτους δεν πιάνω καν; Αφορμή ήταν αυτό:



Έχει κανένα νόημα; Έχει κανένα νόημα να τα βάζεις με μικρά παιδιά; Τι σου έκαναν, τι αμαρτία μπορεί να κουβαλάει ένα παιδί που, απλώς, γεννήθηκε εδώ, πήγε σχολείο εδώ, δεν γνώρισε άλλη πατρίδα; Οι γονείς του μπορεί να είναι λαθρομετανάστες, μπορεί να είναι κακό αυτό για σένα – μα αυτό, είναι απλώς ένα παιδί!

Είναι, απλώς, ένα παιδί!

Προχθές, κολλούσαν αυτοκόλλητα οι χρυσαυγίτες στους παιδικούς σταθμούς, ζητώντας από τον Δήμο Αθηναίων να σταματήσει να ταΐζει παιδάκια, ανάλογα με την καταγωγή τους. Οι Χρυσαυγίτες, ε; Όχι μόνο, λυπάμαι.



Λυπάμαι.

Άκου, και σε σένα μιλάω τώρα. Κάποιοι, φωνάζουν. Επειδή φωνάζουν, τρώνε ξύλο. Επειδή φωνάζουν, βγαίνουν φωτογραφίες να “ξεφτιλιστούν” στους γνωστούς τους (και για ΚΑΝΕΝΑΝ άλλο λόγο) και να γίνουν “παράδειγμα προς αποφυγή” . Επειδή φωνάζουν συλλαμβάνονται. Επειδή φωνάζουν, τραβούν τα πάνδεινα στην ΓΑΔΑ.

Και αυτοί, σου θυμίζω, δεν τους ψήφισαν καν.

Έχεις χρέος να φωνάξεις. Εσύ. Όχι να διαμαρτυρηθείς, ΝΑ ΦΩΝΑΞΕΙΣ! Η δική σου φωνή, επειδή είναι φωνή ψήφου, είναι φωνή πλειοψηφίας, είναι φωνή κυβέρνησης, μετράει πιο πολύ, και έχει μεγαλύτερο χρέος. Επειδή αναλαμβάνεις το τίμημα και την ευθύνη της διαδρομής που ακολουθούμε, έχεις διπλό ρόλο.

Βγάλε – τους φασίστες – και τους νεοναζί – από την εξουσία. ΤΩΡΑ, πριν είναι αργά.

Μην σκύβεις το κεφάλι, καμία εξάρτηση δεν έχει η σωτηρία της χώρας από το πως θα φερόμαστε στους φασίστες, ή τους ρατσιστές. Καμία! Καμία εξάρτηση με το πως φερόμαστε ως κράτος, και ως εκπρόσωποί του. ΚΑΜΙΑ! Μπορούμε να μιλήσουμε για οικονομικές σωτηρίες (ή καταστροφές) χωρίς να χρειαστεί να αδικήσουμε ούτε ένα μικρό παιδί. Και αν κάποιοι σου θέσουν δίλημμα ή έτσι, ή οι άλλοι,ΦΤΥΣΕ ΤΟΥΣ!

Γιατί εγώ μπορεί να ψήφισα ΠΑΣΟΚ, ή ΝΔ, και να μου αξίζουν αυτά που τραβάω. Μπορεί, πράγματι, μαζί να τα φάγαμε, μαζί να γίναμε πελάτες, ή ανεκτικοί. Μπορεί να μην αξίζω την σύνταξη, ή τον μισθό, ή το επίδομα, ή την υγεία μου. Ή μπορεί να μην αντέχει η χώρα, και να αδικούμαι, μα, σύμφωνα με σένα, να πιέζομαι τώρα, για να σωθώ μετά.

Αυτά τα παιδιά όμως, αυτές οι αθώες ψυχές, δεν αξίζουν ούτε τον Πλεύρη, ούτε τον Γεωργιάδη, ούτε τον Ψωμιάδη, ούτε τον Βορίδη, ούτε την Σιδέρη, ούτε τον Φαήλο, ούτε τόσους άλλους που ξεχνάω τώρα.

Δεν αξίζουν αυτήν την πολιτική μίσους. Δεν την αξίζουν! Δεν έκαναν τίποτα για να την αξίζουν, πέρα του να γεννηθούν εδώ. Είναι αθώα αυτά τα παιδιά, δεν πρέπει, δεν είναι ανθρώπινο να θυσιαστούν στην οποιαδήποτε πολιτική για να σωθούμε (ή “σωθούμε”) οικονομικά εμείς.

Αν πρέπει να σωθεί αυτή η χώρα, αν αξίζει να σωθεί, αξίζει να σωθεί με όποιον τρόπο προτιμήσουν οι πολλοί – αλλά τίμια. Χωρίς να γίνεται με μία σιωπηλή ανοχή σε τέτοιες φωνές και συμπεριφορές. Δεν σου ζητώ τώρα να αλλάξεις οικονομική θέση, δεν είναι αυτό το σημαντικό:

Είσαι άνθρωπος. Όσο και να διαφωνούμε για τα οικονομικά, παραμένεις άνθρωπος. Θύμωσε, και φέρσου επιτέλους σαν άνθρωπος.

Αρκετά ανέχτηκες με την σιωπή σου. Αυτοί είναι ακόμα εκεί, και γίνονται κάθε μέρα, πιο θρασείς, και πιο δυνατοί. Αν όντως διαφωνείς με όλους αυτούς, αν τους βρίσκεις γελοίους και επικίνδυνους, έχεις διπλή ευθύνη. Έχεις διπλή δύναμη.

Αφαίρεσέ τους από την λύση που ονειρεύεσαι. Τώρα.

Φέρσου σαν άνθρωπος.

Γνώμη μου, και κρίνομαι γι’ αυτήν.

arkoudos 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου