Τόσο ο Τσοχατζόπουλος όσο και ο Λαυρεντιάδης θα μπορούσαν να έχουν συλληφθεί πολλούς μήνες πριν από τις «τυχαίες» ημερομηνίες που συνελήφθησαν. Τα στοιχεία υπήρχαν καιρό πριν.
Όχι, δεν ήταν τυχαία η επιλογή των ημερομηνιών σύλληψης του Τσοχατζόπουλου και του Λαυρεντιάδη.
Ο συνδυασμός της εξαθλίωσης που επιφέρει το Μνημόνιο -σε πάρα πολλούς Έλληνες- με την ατιμωρησία αυτών που οδήγησαν τη χώρα στο Μνημόνιο αποτελεί ένα εκρηκτικό μείγμα.
Ένα μείγμα που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην κοινωνική έκρηξη.
Η προσπάθεια του καθεστώτος να αποδείξει πως υπάρχει στη χώρα Δικαιοσύνη, ομαλότητα και πως όλα κυλούν κανονικά -για να προλάβει την κοινωνική έκρηξη- είναι εμφανής.
Δικαιοσύνη, όμως, δεν υπάρχει.
Τα πυροτεχνήματα τύπου Τσοχατζόπουλου και Λαυρεντιάδη δεν πείθουν κανέναν.
Και δεν πείθουν επειδή ο Τσοχατζόπουλος και ο Λαυρεντιάδης είχαν πολύ «στενές σχέσεις» με πολλά πρόσωπα της πολιτικής και οικονομικής ελίτ που οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία, συνεχίζουν να διαφεντεύουν τη χώρα και παραμένουν στο απυρόβλητο.
Η σύλληψη Λαυρεντιάδη σχεδόν αποσιωπήθηκε από τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Ο λόγος είναι προφανής: ο Λαυρεντιάδης έχει οικονομικές σχέσεις με τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ.
Το περίεργο -ή όχι;- είναι πως η σύλληψη Λαυρεντιάδη αποσιωπάται ή υποβαθμίζεται και από από πάρα πολλά σάιτ. Ακόμα και από μερικά που έχουν σηκώσει την παντιέρα της επανάστασης. (Με διαφημίσεις τραπεζών από δίπλα.)
Ένας πολιτικός συνελήφθη, ένας μεγαλοεπιχειρηματίας και τραπεζίτης συνελήφθη, πότε θα συλληφθεί και ένας δημοσιογράφος;
Μα οι δημοσιογράφοι είναι αθώοι.
pitsirikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου