Τέσσερα δεύτερα σε τέσσερα χρόνια

Ψήφισα; Ψήφισα.
Έβαλα σταυρό; Φυσικά και έβαλα σταυρό. Έμαθα τους υποψηφίους νωρίτερα από τις εκλογές, έψαξα για τον καθένα ξεχωριστά στο διαδίκτυο, ρώτησα γνωστούς, και αν είχα χρόνο θα τους συναντούσα από κοντά.
Έβγαλα δύο-τρεις που δεν με ικανοποιούσαν, επέλεξα τρεις που κάλυπταν τα κριτήριά μου. Διάβασα κείμενά τους, έλεγξα την όποια κοινοβουλευτική τους πορεία (δεν είχαν πρότερη εκλογή) και όλα αυτά μαζί, καθόρισαν την ψήφο μου.
(Ουδείς εξ αυτών βγήκε βουλευτής. Ήταν άγνωστοι όλοι, και, από ότι φαίνεται, ελάχιστοι προσπάθησαν να τους μάθουν.)
Απλό δεν είναι; Σίγουρα πάντως είναι πολύ ενδιαφέρον, σε διαβεβαιώ.
~

Ψήφισες; Ψήφισες.
Έβαλες σταυρό; Θα υποθέσουμε, χάρη της κουβέντας, ότι έβαλες σταυρό.
Βγήκε κάποιος; Θα υποθέσουμε, χάρη της κουβέντας, ότι βγήκε, έστω και ένας.
Με την δική σου ψήφο, με την δική σου συμμετοχή, με την δική σου απόφαση.
~
Είσαι ικανοποιημένος από τον βουλευτή σου;
Θα πάει να ψηφίσει στην Βουλή. Θα τον ρωτήσουν: θέλετε αυτά τα μέτρα; Δεν θα τον αφορούν ιδιαιτέρως, (καλώς ή κακώς, δεν έχει πρόβλημα επιβίωσης, ούτε θα χάσει τον 13ο-14ο μισθό του, ούτε την σύνταξή του θα μειωθεί δραματικά) αλλά θα αφορά, ΣΙΓΟΥΡΑ, εσένα.
Θα τον ρωτήσουν, και θα απαντήσει για λογαριασμό σου.
Σκέψου το λίγο.
~
Αν συμφωνείς με το Μνημόνιο, και αρνηθεί τα μέτρα, σκέψου καλά τι σου είπε πριν τον ψηφίσεις. Αν σου είπε “Εγώ συμφωνώ με το μνημόνιο”, ή “δεν συμφωνώ – αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση”, για παράδειγμα, καταστρατηγεί την εντολή που του έδωσες.
Είναι υπόλογος.
Το ίδιο και αν διαφωνείς με το Μνημόνιο, και το δεχθεί, ενώ σου είπε “Δεν πρέπει να κοπούν μισθοί και συντάξεις”, “πρέπει να ενισχυθεί η οικονομία”, “για τα εργασιακά, τραβάω κόκκινες γραμμές”.
Σου είπε ψέματα.
Σκέψου το λίγο.
~
Κανείς, κανείς από αυτούς που ψήφισαν, ούτε εσύ, ούτε η γιαγιά απέναντι, ούτε ο ταξιτζής, ούτε ο εφοπλιστής – κανείς δεν έμεινε άφωνος.
Ψήφισαν ανθρώπους που μίλησαν για λογαριασμό τους.
Έδωσαν την εντολή, με βάση υποσχέσεις και θέσεις, και οι άνθρωποι που εκλέχθηκαν τους αντιπροσωπεύουν.
Κάθε “όχι, σε όλα” και κάθε “ναι, σε όλα” δεν λέγεται από έναν άνθρωπο. Λέγεται από όλους τους ψηφοφόρους του. Αν αυτοί οι ψηφοφόροι δεν του ζητήσουν τον λόγο, αν δεν πάρουν, ακόμα και για πρώτη φορά, τηλέφωνο στο γραφείο του, να διαμαρτυρηθούν αν θεωρούν ότι παραπλανήθηκαν, ότι τους είπε ψέματα, ότι υφάρπαξε την ψήφο τους, τότε θα αισθάνεται δικαιωμένος.
Σκέψου το.
~
Αν αυτός στην βουλή, μπήκε με δική σου ψήφο, εκλέχθηκε για λογαριασμό σου, αλλά δεν λέει αυτά που θέλεις να πεις, αντέδρασε.
Τηλεφώνησέ του, βρες τον από κοντά, εξήγησέ του ότι δεν είναι αυτό που θέλεις, δεν είναι η εντολή που του έδωσες, δεν κάνει αυτό που τον διόρισες να κάνει. Ρώτησέ τον ‘γιατί’, ‘τι άλλαξε’, μίλα μαζί του, άκου, μα πιο σημαντικό μίλα, ξεκαθάρισε την θέση σου.
Επικοινώνησε με όσους ξέρεις πως τον ψήφισαν και δες αν, μόνο εσύ δεν κατάλαβες καλά, ή ξεγελαστήκατε όλοι. Αν αυτός καλά τα είπε, ή σας κορόιδεψε. Αν εσείς ονειρευόσασταν άλλα, ή αυτός, θρασύτατα, σας έκλεψε την ψήφο και την έκανε εργαλείο για την προσωπική του ευμάρεια.
Η δημοκρατία μας επιτρέπει την αντίδραση στους δρόμους, αλλά επιβάλλει την προσωπική μας ενασχόληση. Δεν σταματά σε 4″ κάθε 4 χρόνια. Διαρκώς πρέπει να σιγουρευόμαστε ότι, η λαϊκή εντολή που δίνουμε, είναι μία λαϊκή εντολή που μας εκφράζει.
Μία πορεία είναι δυναμική, μα ανώνυμη. Μία άμεση διαμαρτυρία όμως στον εκπρόσωπό μας, αν αυτός δεν κάνει καλά την δουλειά του, είναι ΑΠΕΙΡΩΣ ισχυρότερη.
Σκέψου το.

arkoudos