Ανήκομεν εις τη Δύση τελικά, θέλουμε δε θέλουμε, με όρους πια όχι γεωπολιτικούς αλλά εμπορικούς!
Οι δανειστές, και τυπικά πλέον, κατέχουν το ταμείο της χώρας, εξυπηρετούνται από αυτό κατά προτεραιότητα και κάθε φορά που αυτό το οποίο βρίσκουν εκεί μέσα δεν επαρκεί αυτόματα θα κόβονται μισθοί, συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες και θα βγαίνει στο σφυρί δημόσια περιουσία για να το γεμίσει. Χωρίς να μεσολαβεί καμία θεσμική διαδικασία.
Καμία πολιτική πλέον δεν θα υφίσταται στη χώρα καθώς οι πάντες και τα πάντα υπάγονται στη συνθήκη των εισπρακτικών αναγκών της τρόικας. Όλοι και όλα, με άλλα λόγια δουλεύουν για την εξυπηρέτηση των δανειστών και την αποπληρωμή του χρέους. Με εξαίρεση ίσως ένα τμήμα της ελίτ που ζει στον κόσμο του και ενίοτε βρίσκεται στις υπηρεσίες των δανειστών στους οποίους κάθε τόσο υποδεικνύει που βρίσκεται το «λίπος»… των άλλων.
Βέβαια, από τον Μάιο του 2010 έχει υπογραφεί μια συμφωνία – μαμούθ, η δανειακή συμφωνία, για την οποία ελάχιστα είναι γνωστά, ωστόσο οι υπόνοιες ότι εκεί μέσα έχει συμφωνηθεί το ξεπούλημα των πάντων επιβεβαιώνεται μέρα με τη μέρα. Μια τέτοια συμφωνία εξ ορισμού θίγει εθνικές κυριαρχίες, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, σαρώνει την πολιτική την ίδια. Όσοι την έχουν αποδεχτεί, έχουν αποδεχτεί και όλα τα υπόλοιπα.
Με άλλα λόγια εφόσον η συστημική επιλογή έχει γίνει κι έχουν πέσει οι υπογραφές, ήταν εξ αρχής αναμενόμενο ότι δεν θα κολλήσουν στους θεσμούς και τις δημοκρατικές διαδικασίες. Η Δημοκρατία έχει ακυρωθεί από εκείνη τη στιγμή. Απλώς σήμερα αυτό δεν κρύβεται άλλο.
Το ερώτημα, «τώρα τι γίνεται» πάντως ακόμα δεν έχει απαντηθεί. Η κοινωνία καταλαβαίνει τι συμβαίνει γιατί το βιώνει πρώτα απ΄όλους η ίδια, όμως από εκεί και πέρα σε μεγάλο βαθμό βρίσκεται υπό σύγχυση(άλλωστε καθημερινό της άγχος είναι οι κάθε είδους λογαριασμοί και χαράτσια και λοιπές συμφορές όπως, η ανεργία, κ.λπ.) και είναι πολιτικά απροσανατόλιστη.
Πλέον χρειάζεται μια πολύ μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που θα αγωνιστεί όσο το δυνατόν οργανωμένα για την ανατροπή αυτής της κατάστασης (με ή χωρίς εκλογές), που δεν θα είναι χωρίς συνέπειες. Και αυτό μάλλον είναι πια το μεγάλο στοίχημα για όποιον υποστηρίζει ότι μέλημά του είναι η ανατροπή …
Οι δανειστές, και τυπικά πλέον, κατέχουν το ταμείο της χώρας, εξυπηρετούνται από αυτό κατά προτεραιότητα και κάθε φορά που αυτό το οποίο βρίσκουν εκεί μέσα δεν επαρκεί αυτόματα θα κόβονται μισθοί, συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες και θα βγαίνει στο σφυρί δημόσια περιουσία για να το γεμίσει. Χωρίς να μεσολαβεί καμία θεσμική διαδικασία.
Καμία πολιτική πλέον δεν θα υφίσταται στη χώρα καθώς οι πάντες και τα πάντα υπάγονται στη συνθήκη των εισπρακτικών αναγκών της τρόικας. Όλοι και όλα, με άλλα λόγια δουλεύουν για την εξυπηρέτηση των δανειστών και την αποπληρωμή του χρέους. Με εξαίρεση ίσως ένα τμήμα της ελίτ που ζει στον κόσμο του και ενίοτε βρίσκεται στις υπηρεσίες των δανειστών στους οποίους κάθε τόσο υποδεικνύει που βρίσκεται το «λίπος»… των άλλων.
Βέβαια, από τον Μάιο του 2010 έχει υπογραφεί μια συμφωνία – μαμούθ, η δανειακή συμφωνία, για την οποία ελάχιστα είναι γνωστά, ωστόσο οι υπόνοιες ότι εκεί μέσα έχει συμφωνηθεί το ξεπούλημα των πάντων επιβεβαιώνεται μέρα με τη μέρα. Μια τέτοια συμφωνία εξ ορισμού θίγει εθνικές κυριαρχίες, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, σαρώνει την πολιτική την ίδια. Όσοι την έχουν αποδεχτεί, έχουν αποδεχτεί και όλα τα υπόλοιπα.
Με άλλα λόγια εφόσον η συστημική επιλογή έχει γίνει κι έχουν πέσει οι υπογραφές, ήταν εξ αρχής αναμενόμενο ότι δεν θα κολλήσουν στους θεσμούς και τις δημοκρατικές διαδικασίες. Η Δημοκρατία έχει ακυρωθεί από εκείνη τη στιγμή. Απλώς σήμερα αυτό δεν κρύβεται άλλο.
Το ερώτημα, «τώρα τι γίνεται» πάντως ακόμα δεν έχει απαντηθεί. Η κοινωνία καταλαβαίνει τι συμβαίνει γιατί το βιώνει πρώτα απ΄όλους η ίδια, όμως από εκεί και πέρα σε μεγάλο βαθμό βρίσκεται υπό σύγχυση(άλλωστε καθημερινό της άγχος είναι οι κάθε είδους λογαριασμοί και χαράτσια και λοιπές συμφορές όπως, η ανεργία, κ.λπ.) και είναι πολιτικά απροσανατόλιστη.
Πλέον χρειάζεται μια πολύ μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που θα αγωνιστεί όσο το δυνατόν οργανωμένα για την ανατροπή αυτής της κατάστασης (με ή χωρίς εκλογές), που δεν θα είναι χωρίς συνέπειες. Και αυτό μάλλον είναι πια το μεγάλο στοίχημα για όποιον υποστηρίζει ότι μέλημά του είναι η ανατροπή …
Γράφει το Μαρικάκι για την εφημερίδα "Το ποντίκι"
Πηγή: Ανήκουμε στην... Άγρια Δύση - RAMNOUSIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου