Κάπως έτσι βλέπουμε τις εξελίξεις…

Το ίδιο σκηνικό. Το κλίμα παρουσιάζεται θετικό, μέχρι να ξεσπάσει το επόμενο κύμα άγχους για τους πολίτες. Θα πάρουμε, υποτίθεται τα 44,7 δισ. ευρώ σε 1+3 δόσεις. Υποτίθεται, πάλι, το χρέος θα μειωθεί κατά 40 δις ευρώ μαζί με τα επιτόκια. Βέβαια τα παραπάνω θα υλοποιηθούν, με την βασική προϋπόθεση, ότι η Ελλάδα θα τηρήσει τα συμφωνηθέντα.
Ας πούμε, λοιπόν, ότι Γερμανία, και ΔΝΤ έκαναν αμοιβαίες υποχωρήσεις, προκειμένου να φτάσουμε σε προσωρινή συμφωνία και όχι στην κατάρρευση της Ευρωζώνης...

Η Ελλάδα σ’ αυτά τα πλαίσια κερδίζει χρόνο για να επανασχεδιάσει την εθνική παραγωγή και να χρησιμοποιήσει (αναγκαστικά) γεωπολιτικά ατού. Μακάρι! Δεδομένο είναι ότι κανείς δεν σώθηκε με δανεικά, χωρίς να κινηθεί και ο ίδιος.
Το ελληνικό χρέος, ωστόσο, δεν είναι βιώσιμο και αποκλείεται να γίνει, όσο κι αν μειωθεί. Άλλωστε και να γινόταν να μειωθεί, δεν συμφέρει αυτούς που προσπαθούν να βάλουν χέρι στην πλούτο της χώρας. Αυτό σημαίνει, ότι με τα τωρινά δεδομένα η Ελλάδα παραμένει δεμένη στο ΔΝΤ (ήδη μας λένε μέχρι το 2060!).

Άρα Ελλάδα και δανειστές κερδίζουν στην ουσία χρόνο, χωρίς πλάνο για την επόμενη μέρα και την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Επιπρόσθετα υπάρχουν και τα προβλήματα των υπολοίπων χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου, τα οποία διογκώνουν το γενικότερο πρόβλημα, ειδικά σε περίπτωση που ξεκινήσει συζήτηση για «γενναία» πακέτα βοηθείας και εκεί.
Το συγκεκριμένο κλίμα αβεβαιότητας που έχει δημιουργηθεί στην Ευρώπη εντείνει την ύφεση καθώς και την κοινωνική ανέχεια, δίνοντας την ευκαιρία σε μεγάλο-»νυφίτσες» να διεισδύουν σιγά-σιγά στα κράτη.

 Παράδειγμα η πρόθεση του Σόρος να ιδρύσει παράρτημα του κοινωφελούς ιδρύματός του στην Ελλάδα, με το πρόσχημα της ανθρωπιστικής κρίσης. Ούτως ή άλλως οι μεγάλο-ιδιώτες έχουν ήδη στο χέρι κομμάτια από περιουσίες κρατών. Απλά τώρα έρχονται με τον μανδύα του σωτήρα, έτσι ώστε σε περίπτωση οικονομικού κραχ να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

Αργά ή γρήγορα το ζήτημα του ελληνικού χρέους θα επανέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα να περιμένει, όπως πάντα, τις αποφάσεις των ξένων, με την ελπίδα ότι θα τηρήσουν αυτοί τα συμφωνηθέντα και δεν θα κλείσουν την «κάνουλα» χρημάτων. Παράλληλα θα εντείνονται τα προβλήματα σ’ όλον τον κόσμο με τις κοινωνίες σε πλήρη αναταραχή και περιφερειακές εστίες πολέμου έτοιμες να ξεσπάσουν.

Τότε  θα πέσει στο τραπέζι η λύση της παγκόσμιας κυβέρνησης από τεχνοκράτες και μεγάλο-ιδιώτες, η οποία με την σειρά της δεν θα μπορεί να βρει λύση και τότε, πάντα προς όφελος του πλανήτη και του περιβάλλοντος (για να μην ξεχνιόμαστε), θα προωθηθεί η ίδρυση της υπέρ-πολυεθνικής εταιρείας, που θα «δώσει» οικονομικές «διεξόδους» στο πρόβλημα που τεχνηέντως έχει δημιουργηθεί. Σημαντικό εμπόδιο για την παγκόσμια διαπλοκή αποτελεί στην παρούσα φάση η στάση της Ρωσίας, που αν συνεχιστεί, ίσως οδηγήσεις τις εξελίξεις σε διαφορετική κατεύθυνση.

Μέχρι τότε η σύγκρουση συμφερόντων, που βρίσκεται σε εξέλιξη, δίνει χρόνο στους Έλληνες να αντιληφθούν πλήρως την πραγματικότητα, αποκτώντας έτσι σωστά αντανακλαστικά. Αυτό θα βοηθήσει στα χειρότερα που έρχονται και πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία, αφού το μόνο που πρέπει να φοβόμαστε είναι ο ίδιος ο φόβος. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι απευθυνόμαστε σε δυνατούς ανθρώπους, αλλιώς να σταματήσουμε να τα λέμε έξω από τα δόντια και να γράφουμε για πεταλούδες και γιασεμιά. Το ότι προβλέπονται κάποια δυσάρεστα πράγματα δεν σημαίνει πως το τέλος θα είναι «μαύρο».

ΠΥΓΜΗ.gr