ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΡΟΤΣΙΑ ΓΕΜΑΤΑ...

Ήμουν στην ουρά στο σούπερ μάρκετ. Ναι στην ουρά. Υπήρχε μια μεγάλη ουρά σε όλα τα ταμεία. Όχι στη Κηφισιά. Σε μια περιοχή της δυτικής Αθήνας. Μπροστά μου μια "κλασική" οικογένεια. Μπαμπάς, μαμά και δυο παιδιά που περίμεναν να βοηθήσουν στο φόρτωμα. Στο καρότσι τα πράγματα ισορρούσαν με δυσκολία γιατί ήταν...βουνό! Έριξα τη ματιά μου σκεπτόμενη πως έχω μπροστά μου κάποιους φοβισμένους οικογενειάρχες που κάνουν απόθεμα. Μπα...

Το καρότσι περιείχε από τα απαραίτητα μέχρι αηδίες κάθε είδους. Είχε το καλάθι της νοικοκυράς και γαρίδες και πέντε είδη τυριών, ποικιλίες από κουτιά κορν φλέικς κέικ, μπισκοτάκια, για κάθε γούστο. Σάλτσες , μαγιονέζες, κρέατα, λαχανικά, φρούτα, αφρόλουτρα, είδη καθαρισμού, πίτσες, τόνους, μπίρες, κρασιά.....

240 λέει η ταμίας και βγαίνει μια κάρτα με άνεση κι ένα χαρτάκι για το γκαράζ.... Ο μπαμπάς μίλαγε σ΄ενα τελευταίου τύπου κινητό, η μαμά είχε φρεσκοφτιαγμένη χαίτη από το κομμωτήριο με σετ μανικιούρ - πεντικιούρ, τα παιδιά αθλητικά επώνυμα κι εγώ σκέφτηκα εκείνο το "άνετο" 240 ευρώπουλα για σάλτσες και γαρνιρίσματα...

Ένοιωσα ηλίθια να περιμένω σ΄εκείνη την ουρά ενώ μπορούσα να είμαι στο ταμείο για 10 τεμάχια. Τι δουλειά είχα πίσω από τις γαρίδες και τα επώνυμα κρασιά? Και δεν ήταν θέμα λεφτών, ήταν θέμα ηλιθιότητας. Τι δουλειά είχα στην ουρά μαζί με μια οικογένεια άρρωστων καταναλωτών? Ύστερα σκέφτηκα πως δεν είχα καν δουλειά να βρίσκομαι σ΄ενα τεράστιο σούπερ μάρκετ όπου διάφοροι εθισμένοι των καροτσιών αδυνατούν να διακρίνουν τι τους είναι τελικά χρήσιμο και ουσιώδες να ρίξουν στο στομάχι τους και στο σπίτι τους?

Κοιτώντας και κάτι γιαγιάδες στην άλλη άκρη να περιμένουν κουρασμένοι με μια σαλάτα κι ένα γιαούρτι στο καλάθι, ένοιωσα σαν έναν βλάκα που για να ακούσει ένα αξιόλογο τραγούδι μπουκάρει σ΄ενα σκυλάδικο τρισάθλιο της εθνικής. Σαν κάποιον που θέλει να βρει μια ωραία ταινία και ψάχνει στα φαστφουντάδικα του κινηματογράφου με τις πολυαίθουσες....

Δεν ήταν ζήτημα χρημάτων. Μπορεί και να είχα τη δυνατότητα να αγοράσω διάφορα καταναλωτικά τριπάκια, αλλά γιατί να το κάνω αφού δεν είμαι πρεζάκι της αγοράς? Λάθος. Δεν αρκεί να κάνεις αυτό που σε παίρνει να κάνεις, η ουσία είναι να κάνεις αυτό που χρειάζεσαι. Κι όλοι αυτοί που μας κρατάνε δεμένους χειροπόδαρα με ένα σωρό τεχνάσματα κι απατεωνιές το κάνουν γιατί ξέρουν πως απευθύνονται σε πρεζάκηδες χωρίς λογική, χωρίς δύναμη να "καθαρίσουν", χωρίς δυνατότητα να διακρίνουν τι υπάρχει έξω από τον εθισμό τους.

Όσο υπάρχουν ακόμα άνθρωποι εθισμένοι να στραγγίζουν ότι παρουσιάζεται μπροστά τους, θα υπάρχουν αναγκαστικά άλλοι που θα στραγγίζει η ζωή τους στη έλλειψη ακόμα και των βασικών αγαθών επιβίωσης. Οσο θα υπάρχουν πελάτες στα μπουρδέλα, θα υπάρχουν νταβατζήδες και πουτάνες. Οσο θα υπάρχουν άνθρωποι που έχουν περιορίσει το σκοπό της ζωής τους στο να αγοράζουν θα υπάρχουν έμποροι που θα καθορίζουν τι είναι ζωή.....

Το πρόβλημα είναι πως κι αν ακόμα μαζευτούμε εκατομμύρια στους δρόμους, η πλειοψηφία θα φωνάξει για να της επιστρέψουν πίσω το γεμάτο καρότσι. Πόσοι είναι αυτοί που θα φωνάξουν τιμωρία όχι για εκείνους που τους αφαίρεσαν το δικαίωμα να αγοράζουν, αλλά για εκείνους που τους αφαίρεσαν το δικαίωμα να σκέπτονται....

vasiliskos