ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑΕΙ ΔΕΜΕΝΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ?

Η Μέρκελ ήρθε, είδε, συνομίλησε μ΄αυτούς που ήθελε για μπίζνες κι έφυγε.

Κι εμείς αισθανθήκαμε προσβεβλημένοι με την επισκεψή της. Αγριέψαμε γιατί δεν την θέλαμε εδώ. Εστιάσαμε όλα τα θανάσιμα αμαρτήματά μας στο πρόσωπό της. Ηταν ο σάκος του μποξ για τα νεύρα μας που έχουν γίνει κουρέλια.

Η Μέρκελ και η κάθε Μέρκελ, θέλουν να κάνουν καλές μπίζνες, θέλουν να φέρουν λεφτά στα ταμεία των κρατών τους, και δόξα στις προσωπικές πολιτικές καριέρες. Πολλοί από αυτούς τους ηγέτες και κυρίαρχους των παγκόσμιων εξελίξεων μπορεί να θέλουν και κάτι παραπάνω, να γίνουν Θεοί ίσως ή Δαίμονες ή ότι άλλο γουστάρουν.

Επειδή όμως αν τα εξετάσουμε όλα μαζί θα γίνει ένας αχταρμάς χωρίς άκρη στο μυαλό μας, ας εστιάσουμε μια στιγμή στο δικό μας θέμα. Εδώ στην Ελλάδα. Η Μέρκελ ήρθε.

Ε και? Τι περισσότερο πρόσθεσε ή αφαίρεσε από το αίσχος που ζούμε? Πόσο περισσότερο ή λιγότερο μας ξεφτίλισε η επίσκεψή της από όσο ξεφτιλισμένοι είμαστε ήδη?

Η απλή, ελάχιστη λογική που φωνάζει μέσα μας λέει πως, για το χάλι που έχουμε σήμερα και επιδεικνύουμε σαν χώρα και σαν πολίτες, φταίμε εμείς. Από όποια μεριά κι αν το κοιτάξει κανείς. Αν ήμασταν λαμόγια φταίμε, αν ήμασταν αγαθιάρηδες φταίμε, αν ήμασταν αδιάφοροι φταίμε, αν ήμασταν βολεψάκηδες φταίμε, αν ήμασταν κλέφτες, απατεώνες, προδότες διπλά και τριπλά φταίμε.

Ενα κράτος δεν είναι κάτι αφηρημένο. Είναι μια γεωγραφική τοποθεσία μέσα σε συγκεκριμένα σύνορα και σ΄αυτό κατοικούν άνθρωποι που διαμορφώνουν την εικόνα του προς τα μέσα και προς τα έξω. Αν σ΄αυτό το κράτος υπάρχουν κανίβαλλοι θα λενε η χώρα των κανιβάλλων, αν υπάρχουν φιλόσοφοι θα λένε η χώρα των φιλοσόφων, αν υπάρχουν καλές μπίζνες θα λένε η χώρα που κάνεις καλές μπίζνες, αν είναι γεμάτη μπουρδέλα και πουτάνες θα λένε η χώρα που έχει άνετο γ@μήσι.

Ολα όμως αυτά δεν συμβαίνουν στη φαντασία μας. Ανθρωποι, κάτοικοι ενός κράτους έχουν ένα πνευματικό επίπεδο, μια νοοτροπία, ταλέντα, δυνατότητες, συναισθήματα, ένστικτα, παραδόσεις,  θρησκεία, οικονομικό σύστημα, κοινωνικούς κανόνες, νόμους και βάση όλων αυτών διαμορφώνουν τη ζωή τους και ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ αυτούς που θέλουν να τους κυβερνούν και ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ το τι είδους ποιότητα θέλει να έχει η ζωή τους, και ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ τις αξίες που θέλουν να λειτουργούν στις ζωές τους.

Μαζί δεν τα φάγαμε όλοι. Ομως όλοι μαζί βλέπαμε τι γινόταν. Ολοι μαζί βλέπαμε τον ευτελισμό της ανθρώπινης ζωής, τον υποβιβασμό μιας ολόκληρης χώρας σε ένα νεκροταφείο πολιτισμού, ένα νεκροταφείο ανάπτυξης και προόδου. Ολοι μαζί βλέπαμε μπροστά μας ένα ξεφτιλισμένο  αντίγραφο του ήδη ευτελούς αμερικάνικου, γερμανικού, εγγλέζικου ή οτιδήποτε άλλου ξενόφερτου μοντέλου του σχιζοφρενικού φιλελευθερισμού της ελεύθερης αγοράς ψυχών και ανθρώπινων ζωών. 

Και κοιτάζαν  μαζί και όσοι μπορούν να αντιληφθούν άλλες πραγματικότητες, άλλο τρόπο σκέψης, με διαφορετικό επίπεδο σκέψης κι εκείνοι που δεν μπορούν να δουν πέρα από τη σόλα των παπουτσιών τους. Δηλαδή  κοιτάζαμε όλοι και οι συνειδητά φυλακισμένοι και οι ασυνείδητα.

Πόσοι ενδιαφέρθηκαν για κάτι διαφορετικό στη ζωή τους? Και δεν μιλάω με βάση τι κόμμα ψήφιζαν αλλά με βάση το τι υπήρχε στ΄αλήθεια στη κεφάλα τους. Τα κοπάδια άσχετα από το τι έριχναν στη κάλπη ακολουθούσαν τον ίδιο δρόμο. ΑΓΟΡΑΖΩ, ΑΠΟΚΤΑΩ, ΘΕΛΩ ΚΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΦΤΑΝΟΥΝ.  Πολλές φορές έχω εκφράσει την ίδια απορία τι διαφορά έχει ένας δεξιός ας πούμε από έναν αριστερό που είναι γείτονες στην ίδια γειτονιά, μένουν σε παρόμοια σπίτια, αγοράζουν αυτοκίνητο, ανακαινίζουν το εξοχικό, στέλνουν τα παιδιά τους στα ίδια σχολεία, σπουδάζουν τα ίδια πράγματα, γεμίζουν το σπίτι με τις ίδιες αηδίες, τρώνε τα ίδια σκατά, διασκεδάζουν στα ίδια μέρη, είναι εθισμένοι καταναλωτές και οι δύο, απολαμβάνουν τα ίδια αγαθά, βαφτίζουν τα παιδιά τους, τα παντρεύουν με τα ίδια ευαγγέλια, θάβουν τους ανθρώπους τους με τις ίδιες ψαλμωδίες, τα σπρώχνουν να κάνουν αυτά που από το σύστημα είναι κοινώς αποδεκτά (για να μην μείνουν απέξω) ζουν οι ίδιοι υποταγμένοι σε όλες τις εντολές του συστήματος. ΣΕ ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ?

Σ΄αυτό που κάπου κάποτε θα συμβεί και ο καθένας το οραματίζεται κάπως?.... Δηλαδή ο ένας ονειρεύεται τη συνέχιση του υπάρχοντος συστήματος και γι΄αυτό αγωνίζεται να το κρατήσει όρθιο καταπίνωντας ότι του πετάει στη μούρη κι  ο άλλος μέχρι να έρθει η ώρα της αλλαγής καταπίνει επίσης τα ίδια σκατά? Και δηλαδή αν έρθει αυτή η αλλαγή, η επανάσταση, η ανατροπή όπως θέλετε πείτε το, τότε όλοι αυτοί οι εθισμένοι στις ηλίθιες συνήθειες, στις ανούσιες αξίες, στα άχρηστα πράγματα που έχουν φορτώσει τη ζωή τους και το μυαλό τους ξαφνικά θα μετατραπούν σε πνευματικούς ανθρώπους, σε Μαρίες Τερέζες που θα αγωνίζονται ανιδιοτελώς για το κοινό καλό και τη πρόοδο της πατρίδας τους και των συνανθρώπων? Και τι θα ήταν το νέο σύστημα το αναμορφωμένο, το επαναστατικό σε σχέση με το προηγούμενο? Η κεντρική ιδέα δεν θα ήταν πάλι το κέρδος, το χρήμα, η μετάθεση απλά του πλούτου από εδώ - εκεί. Η κατευθυνόμενη μόρφωση δεν θα υπήρχε πάλι, η υποχρεωτική αποδοχή μιας θρησκείας ή η υποχρεωτική απόρριψή της. Δεν θα υπήρχε πάλι κρατικός μηχανισμός που να καθορίζει τις αξίες? Δεν θα ήταν πάλι οι άνθρωποι σκλάβοι στο να δουλεύουν ασταμάτητα, να παράγουν ασταμάτητα και να αγοράζουν ότι τους προωθεί το σύστημα? Μπορούμε να αντιληφθούμε επί τέλους το γελοίο του θέματος και την αληθινή ρίζα της αρρώστιας μας?

Η Μέρκελ ήρθε. Ε και?

Αφού έχουμε ακόμα επάνω όλους εκείνους που μας κατάντησαν έτσι,  και τους οποίους εκλέξαμε προσφάτως ενώ μας δόθηκε η ευκαιρία να διαπραγματευτούμε με άλλα πρόσωπα, νέα και αδοκίμαστα,  αφού η αγανάκτιση σ΄αυτό το τόπο είναι επιλλεκτική και κατευθυνόμενη όπως επιτάσσει η ειδησεογραφία, αφού αύριο το πρωί αν μας χάριζαν το χρέος και μας έδιναν ένα τσουβάλι λεφτά πάλι το ίδια πράγματα θα κάνανε οι περισσότεροι. Πάλι στην ίδια προσωπική μιζέρια, στα ίδια αδιέξοδα και με τις ίδιες αλυσίδες θα ζούσαν οι πιο πολλοί, προς τι αυτή η αίσθηση προσβολής? Αφού όπου και να πάμε κουβαλάμε μαζί μας το κ@λο μας. Σε ποια αλλαγή να ελπίζουμε μένοντας οι ίδιοι?

Η Μέρκελ σας γρατζούνισε την αποκοιμισμένη συνείδηση? Ολο το υπόλοιπο αίσχος που ζείτε και που μεγαλώνετε τα παιδιά σας δεν σαν γρατζουνάει?  Δεν σας σκίζει τη ψυχή? Η δεν το κάνει τόσο έντονα ώστε να σηκωθείτε από το καθισιό του «γιες μαν» Ο σκοταδισμός που παρελάζει αιώνες τώρα πάνω στα κεφάλια μας και στις πατρίδες μας δεν υπάρχει στα άμεσα πλάνα μας? Ολη αυτή η γελοιότητα που ονομάζεται δυτικός πολιτισμός, όλα αυτά τα απάνθρωπα συστήματα, οι κούφιοι νόμοι, οι απειλητικές εξουσίες, τα απειλητικά ιεραρχεία, οι εκτελεστές της λογικής όλων των ανθρώπων, οι καταστροφείς της αληθινής αξίας της ζωής και της ομορφιάς της δεν σας καίει? Δεν σας τσακίζει? Δεν γεννάει μέσα σας τη λαχτάρα να ανοίξετε ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΦΟΡΑ έστω τα μάτια στο φως και να νοιώσετε την ευλογία της ζωής και την ομορφιά της πίσω από τη λάσπη που της έχουν ρίξει επάνω της.

Να πετάξετε τα άχρηστα αντικείμενα στα σκουπίδια, να πετάξετε τους άχρηστους βρυκόλακες στους τάφους τους, να κλείσετε τη πόρτα της ζωής σας και της ζωής των πάιδιών σας σε όλη αυτή τη μόλυνση και να μάθετε μαζί τους να ανασαίνετε καθαρά από την αρχή. Να τα μάθετε όλα από την αρχή σαν νεογέννητα παιδιά.

Καλώς να έρθει η κα Μέρκελ, κι όποιος άλλος θέλει. Ο Τόμσεν, η Τρόικα που γυρνάει μέσα στα Υπουργεία, η task force, εκατοντάδες ξενόφερτοι ελεγκτές που τριγυρνάνε σαν στο σπίτι τους με τους παρατρεχάμενους ιθαγενείς από πίσω να τους ξεσκονίζουν, δεν είναι ζήτημα για να είμαστε όλοι κάτω συνέχεια στους δρόμους ασταμάτητα? Το μεγάλο «σύμβολο» μας χτύπησε άσχημα? Λες και το όνειρο ενός φυλακισμένου που θέλει να δραπετεύσει και να τρέξει ελεύθερος αυξομιώνεται ανάλογα από το αν  βλέπει ή δεν βλέπει τον διευθυντή των φυλακών του....

Τι να πω.. Φαίνεται ότι οι άνθρωποι τελικά γουστάρουν σε όλα τα θέματα την εκδοχή του Αι Βασίλη. Θέλουν βρε παιδί μου να πιστεύουν πως η κοκκινοσκουφίτσα σώνεται, η χιονάτη καλοπαντρέυεται, η πεντάμορφη ερωτεύεται το τέρας, τα κουνέλια μιλάνε κι οι κλέφτες είναι μόνο σαράντα.....

Ας το πιστεύουν.  Ερχεται η Μέρκελ. Ε και?  Πατριωτισμός δεν είναι να διώξεις τους ξένους ηγέτες που επιβουλεύονται την ελευθερία σου και επιθυμούν να κερδοσκοπίσουν πάνω στην υποδούλωσή της, αλλά να ξεσκεπάσεις και να τιμωρήσεις  επι τέλους,  τους ντόπιους ηγέτες που επιτρέπουν κάτι τέτοιο, κι εκείνο το κομμάτι του λαού που συνεχίζει να τους παραδίνει την εξουσία.

Πατριωτισμός δεν είναι οι σημαίες τα ταμπούρλα και οι κορώνες. Είναι η αγάπη για τη πατρίδα, για τη πρόοδο της και τη πρόδο των ανθρώπων που την κατοικούν. Τη παιδεία τους, την υγεία τους, το πνευματικό τους επίπεδο, τις αξίες τους, το αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης και τον αξιοπρεπή τρόπο συνεργασίας με τους συνανθρώπους που θα μάθουν να έχουν. Και πατρίδα είναι κάθε μέρος που μπορεί να κατοικεί η αγάπη, η ομορφιά, η αρμονία, η δικαιοσύνη για όλα τα πλάσματα της φύσης. Πατρίδα είναι η καθαρή καρδιά, το δημιουργικό πνεύμα, η ανάλαφρη ψυχή.

Ελεύθερη είναι μια πατρίδα όταν οι κάτοικοι της είναι ελεύθερα πνεύματα, απαλλαγμένα από τα επτά κακά της μοίρας τους, τη κακομοιριά, τη μιζέρια, τη πονηριά, την απατεωνιά, τη τεμπελιά, το εύκολο χρήμα, τις επιφανειακές σχέσεις, την αδιαφορία για ουσιαστική παιδεία, πολιτισμό, την αδιαφορία για την επιστήμη, την έρευνα, το περιβάλλον. Οταν οι άνθρωποί της ονειρεύονται και δημιουργούν. Οταν πλάθουν τη γη με τα χέρια τους, όταν λαξεύουν το μάρμαρο, όταν μελετάνε το σύμπαν, όταν εξερευνούν τον άνθρωπο, το μυστήριο της ζωής, τα θαύματα της δημιουργίας, τη χαρά του δώρου που τους δόθηκε.

Οχι, δεν γίνεται συνέχεια οι ελάχιστοι πρόθυμοι και αξιοπρεπείς να είναι το μόνιμο αποκούμπι των ξαφνικών εξεγέρσεων του κ@λου της πλειοψηφίας που θυμάται τις μεγάλες έννοιες όταν η αδικία γίνεται τόσο μεγάλη ώστε να αγγίξει τη βολεμένη ζωούλα τους. Οχι, δεν γίνεται κτηνάνθρωποι, αστοιχείωτοι, βάρβαροι να γελάνε αισχρά και να θεωρούν μαλάκα το τάδε συγγραφέα ή ποιητή που λέει μαλακίες, τον τάδε επιστήμονα που μας τα έχει πρήξει, τον τάδε λειτουργό που δεν είναι της πιάτσας, τον τάδε ιδεολόγο που μας ζαλίζει τα ούμπαλα, τον τάδε οικογενειάρχη που δεν συχνάζει στα κωλάδικα της ευτυχίας των πολλών κι όταν τρέμει λιγάκι η φωλίτσα τους, να θυμούνται τους στίχους του ποιητή και να τους παπαγαλίζουν, να θυμούνται τον επιστήμονα που διώχτηκε και διέπρεψε στο εξωτερικό τελικά, να θυμούνται τον τάδε λειτουργό που φώναζε για τη διαφθορά και αλλά τον είχαν χώσει σε ένα υπόγειο να σαπίζει, τον τάδε καλλιτέχνη που φώναζε όταν όλοι σιωπούσαν αλλά τον θυμήθηκαν μετά θάνατον, τον τάδε φίλο οικογενειάρχη που τα έλεγε αλλά τον έλεγαν κορόϊδο και αγαθιάρη, το δάσκαλο που ήθελε να διδάξει νέα πράγματα στα παιδιά και τον μετάθεσαν σε τόπους μακρινούς...

Ερχεται η Μέρκελ. Δε πα να έρθει κι ο Πάπας κι ο Θεός ο ίδιος. Κι αν δεν έρθει? Θα αλλάξει τίποτα? Αλλαξε τόσα χρόνια? Αλλαξε τα τελευταία χρόνια? Αλλαξαν νοοτροπία, ηθική και αρχές όλοι οι ανήθικοι και ανάξιοι που οδήγησαν βήμα βήμα την Ελλάδα στο χάλι που είναι σήμερα?

Δηλαδή αν δεν έρθει η Μέρκελ ο Μανωλιός θα βάλει τα ρούχα του αλλιώς? Η για να το πω πιο σκληρά, η επίσκεψη του κατακτητή σε προσβάλλει και σε διεγείρει ή το γεγονός των άπειρων ντόπιων εμπόρων της ανθρώπινης ζωής που εκτρέφεις χωρίς τύψεις, χωρίς να προσβάλεσαι, χωρίς να σε νοιάζει η ίδια σου η ζωή να είναι η τροφή που τους κρατάει ζωντανούς. Χωρίς να νοιάζεσαι αν υπάρχει κάτι περισσότερο σ΄αυτό το κόσμο από φαί , σκατό , καψούρα, γ@μήσι, αναπαραγωγή  και χρήμα....

Ανθρωποι της επιδερμίδας. Κάποιος λόγος θα υπάρχει που η φύση δεν μας έφτιαξε γεμάτους μ΄αχυρα κι έβαλε αίμα να κυλάει μέσα μας, καρδιά να χτυπάει, μυαλό να σκέφτεται , καρδιά να αφουγκράζεται και ψυχή να ονειρεύεται. Κάποιος λόγος σημαντικότερος από πλαστικά και παλιοσίδερα.

Εχετε δει εκείνο το κόλπο που ο μάγος ανθυποβάλλει κάποιον πως τα χέρια του είναι δεμένα, και τον προσκαλεί να τα λύσει. Δεν υπάρχουν σχοινιά, δεν υπάρχουν αλυσίδες αλλά το υποκείμενο της ανθυποβολλής δεν μπορεί να λύσει τα χέρια. Είναι αδύνατον. Μέχρι να του αφήσει ελεύθερο το μυαλό ο μάγος και τότε έρχεται το «λύσιμο»

Ποιος νομίζετε πως μας κρατάει δεμένα τα χέρια?  Ποιος άλλος εκτός από την πεποίθηση πως όλα είναι έτσι όπως τα βλέπουμε.....

vasiliskos