Τρία χρόνια τώρα
έχουμε εστιάσει τα κραξίματα (γιατί ο σύγχρονος τρόπος αντίστασης είναι
απλά το κράξιμο από ότι καταλαβαίνω) σε δυο παράγοντες του πολιτεύματος.
Τη κυβέρνηση και το λαό. Μούντζα στη κυβέρνηση, γιουχάρισμα στην
απραξία μας. Ανίκανος ή προδότης ο τάδέ Πρωθυπουργός, ανίκανοι ή
προδότες οι τάδε υπουργοί. Στο ναό της δημοκρατίας που είναι φυσικά το
Κοινοβούλιο έχουμε κάνει τις απόλυτες εκπτώσεις λέγοντας ξερά. Το
μπουρδέλο! Ο δε Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι κάτι σαν εικόνισμα που
και λέξη να πει κάποιος μπορεί να πάει μέσα λόγω βλασφημίας στα θεία!
Η μούτζα προς τη φάτσα μας συνοδεύεται πάντα από την ίδια φράση. Να! αφού τους ψήφισες. Ποιους ψήφισε όμως ο ελληνικός λαός? Τους τρεις καμπαλέρος? Αν δεν κάνω λάθος στις εκλογές ο λαός επέλεξε 300, όχι 3. Ο αληθινός ξεφτιλισμός της δημοκρατίας δεν είναι μόνο το γεγονός πως ο αρχηγός τρελάθηκε και τα δίνει όλα τσάμπα, κι οι δυο συνεταίροι λένε ναι σε όλα. Είναι πως εκείνα τα δυο 00 που περισσεύουν τα θεωρούμε ανούσια λόγου. Ντε φάκτο παπαγάλους των 3, εφόσον ανήκουν στη συμπολίτευση και φωνή βοώντος εν τη ερήμω αν ανήκουν στην αντιπολίτευση.
Στην ουσία η δημοκρατία μας πλέον έχει πάρει την εξής μορφή. Πολίτες ψηφίζουν 300 άτομα και κάποιο κόμμα πλειοψηφεί ή γίνεται ένας συνασπισμός και σχηματίζεται μια κυβέρνηση. Σ΄αυτό το σημείο οι κυβερνώντες ενημερώνουν τους βουλευτές τους πως, μια στιγμή πάμε να κάνουμε διαπραγματεύσεις με την ουσιαστική κυβέρνηση που είναι η Τρόικα και θα σας ενημερώσουμε μόλις αποφασίσει τι θα πρέπει να κάνουμε. Μπλα, μπλα, μπλα... Η Τρόικα αποφάσισε να κόψουμε τα κεφάλια στο μισό πληθυσμό επί του παρόντος και σε μια δεύτερη φάση θα κόψουμε και τα υπόλοιπα. Τότε οι βουλευτές λένε ένα ξεψυχισμένο, μα...κακό δεν είναι αυτό? Σκάσε λέει η κυβέρνηση, αν δε σ΄αρέσει να πας σπίτι σου ηλίθιε. Όσοι βγάζουν λοιπόν το σκασμό παίρνουν το τσαντάκι τους κατεβαίνουν στη ψηφοφορία και παρακολουθούμε μια καταμέτρηση ΝΑΙ, ΟΧΙ, ΝΑΙ ΟΧΙ και στο τέλος μετά τα μεσάνυχτα μια συζήτησης φαστ φουντ δυο τριών ημερών το πολύ, ο νυσταγμένος Πρόεδρος λέει.
ΝΑΙ είπε η πλειοψηφία των βουλευτών (στ' @ρχίδια μας τι είπα οι υπόλοιποι συμπεριλαμβανομένων εκείνων που μας ψήφισαν) και τα μέτρα ψηφίστηκαν. Σηκώνονται όρθιοι οι "νικητές" χειροκροτάνε όπως τα παιδάκια στη παιδική χαρά και πάνε σπίτια τους. Ούτε σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας δεν περνάει πλέον από το μυαλό μας πως θα γίνει μια έκπληξη. Δέκα - είκοσι άτομα βρε αδερφέ που θα πουν ΟΧΙ. Που θα αντιδράσουν γερά, με τσαμπουκά. Θα φωνάξουν. Τι λες ρε, εγώ πήρα τόσες χιλιάδες ψήφους από ανθρώπους που τους υποσχέθηκα το τάδε πράγμα, τους διαβεβαίωσα για το τάδε πως θα γυρίσω σπίτι μου σαν απατεώνας? Κιχ. Λες και ο ρόλος ενός βουλευτή είναι να τσοντάρει στις ψήφους για να βγάλει τον αρχηγό του κόμματός του. Λες και οι εκλογές είναι εσωτερική υπόθεση ανάδειξης αρχηγού κι όχι Ο ΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ και η ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ.
Κι εμείς τα κοιτάμε όλα αυτά και λέμε, εντάξει μωρέ και τι να γίνει. Και το χειρότερο. Εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρων πάνε στη κάλπη με ακριβώς αυτή τη νοοτροπία. Λες κι είναι μέλη ενός κόμματος κι όχι πολίτες ενός κράτους.... Και μου λέτε εμένα πως αυτό όλο το πράγμα είναι δημοκρατία. Εγώ ειλικρινά δεν έχω καταλάβει ακόμα γιατί δεν το γυρνάμε σε αμερικανικό στυλ. Να επιλέγουν πέντε δέκα πολυεθνικές μια φάτσα που θα χρηματοδοτήσουν, και να τη στέλνουν στον ανάλογο Λευκό Οίκο να παριστάνει το Πρόεδρο. Αφού έτσι κι αλλιώς το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η Τρόικα, οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης , οι Τράπεζες και οι πολυεθνικές αποφασίζουν τι θα γίνει και στα οικονομικά μας, και στη κρατική μας περιουσία, και στα κεφάλαια που έχουμε ή δεν έχουμε, και για τα φιλέτα της επικράτειας, και για τους εργαζόμενους και για το πόσες επικύψεις πρέπει να κάνουμε ημερησίως.
Γιατί το παιδεύουμε πλέον το θέμα με περιττές διαδικασίες με τη νέα τάξη πραγμάτων? Πλάκα κάνουμε? Ολα λειτουργούν υπό τους νόμους της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών Ευρώπης, επί μέρους κυβερνήσεις γιατί βγάζουμε? Αφού ο Πρωθυπουργός είναι απλά ο Κυβερνήτης της Πολιτείας της Ελλάδας. Οι υπόλοιποι γιατί μιλάνε? ΗΠΑ αυτοί ΗΠΕ εμείς κι ο λαός χωρισμένος όπως ακριβώς πρέπει. Πέντε δέκα οικογένειες σε χλιδάτους ουρανοξύστες να παίζουν παιχνίδι και τα ερείπια από κάτω στα σκαλιά να ψάχνουν τα σκουπίδια για φαί. Να κάνουμε τη Γουολ Στρητ μας και τα γκέτο μας, να έχουν επί τέλους τη χλιδή που τους αρμόζει οι καρχαρίες και το σκουπιδότοπο που ανήκουν οι κατιμάδες της πυραμίδας. Ολα όμορφα, τακτοποιημένα μήπως και φτιάξουμε κι ένα Χόλυγουντ να έχουν και τα κορίτσια μας τη δυνατότητα να ονειρεύονται να γίνουν στάρλετ ρε γαμώτο!
Η μούτζα προς τη φάτσα μας συνοδεύεται πάντα από την ίδια φράση. Να! αφού τους ψήφισες. Ποιους ψήφισε όμως ο ελληνικός λαός? Τους τρεις καμπαλέρος? Αν δεν κάνω λάθος στις εκλογές ο λαός επέλεξε 300, όχι 3. Ο αληθινός ξεφτιλισμός της δημοκρατίας δεν είναι μόνο το γεγονός πως ο αρχηγός τρελάθηκε και τα δίνει όλα τσάμπα, κι οι δυο συνεταίροι λένε ναι σε όλα. Είναι πως εκείνα τα δυο 00 που περισσεύουν τα θεωρούμε ανούσια λόγου. Ντε φάκτο παπαγάλους των 3, εφόσον ανήκουν στη συμπολίτευση και φωνή βοώντος εν τη ερήμω αν ανήκουν στην αντιπολίτευση.
Στην ουσία η δημοκρατία μας πλέον έχει πάρει την εξής μορφή. Πολίτες ψηφίζουν 300 άτομα και κάποιο κόμμα πλειοψηφεί ή γίνεται ένας συνασπισμός και σχηματίζεται μια κυβέρνηση. Σ΄αυτό το σημείο οι κυβερνώντες ενημερώνουν τους βουλευτές τους πως, μια στιγμή πάμε να κάνουμε διαπραγματεύσεις με την ουσιαστική κυβέρνηση που είναι η Τρόικα και θα σας ενημερώσουμε μόλις αποφασίσει τι θα πρέπει να κάνουμε. Μπλα, μπλα, μπλα... Η Τρόικα αποφάσισε να κόψουμε τα κεφάλια στο μισό πληθυσμό επί του παρόντος και σε μια δεύτερη φάση θα κόψουμε και τα υπόλοιπα. Τότε οι βουλευτές λένε ένα ξεψυχισμένο, μα...κακό δεν είναι αυτό? Σκάσε λέει η κυβέρνηση, αν δε σ΄αρέσει να πας σπίτι σου ηλίθιε. Όσοι βγάζουν λοιπόν το σκασμό παίρνουν το τσαντάκι τους κατεβαίνουν στη ψηφοφορία και παρακολουθούμε μια καταμέτρηση ΝΑΙ, ΟΧΙ, ΝΑΙ ΟΧΙ και στο τέλος μετά τα μεσάνυχτα μια συζήτησης φαστ φουντ δυο τριών ημερών το πολύ, ο νυσταγμένος Πρόεδρος λέει.
ΝΑΙ είπε η πλειοψηφία των βουλευτών (στ' @ρχίδια μας τι είπα οι υπόλοιποι συμπεριλαμβανομένων εκείνων που μας ψήφισαν) και τα μέτρα ψηφίστηκαν. Σηκώνονται όρθιοι οι "νικητές" χειροκροτάνε όπως τα παιδάκια στη παιδική χαρά και πάνε σπίτια τους. Ούτε σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας δεν περνάει πλέον από το μυαλό μας πως θα γίνει μια έκπληξη. Δέκα - είκοσι άτομα βρε αδερφέ που θα πουν ΟΧΙ. Που θα αντιδράσουν γερά, με τσαμπουκά. Θα φωνάξουν. Τι λες ρε, εγώ πήρα τόσες χιλιάδες ψήφους από ανθρώπους που τους υποσχέθηκα το τάδε πράγμα, τους διαβεβαίωσα για το τάδε πως θα γυρίσω σπίτι μου σαν απατεώνας? Κιχ. Λες και ο ρόλος ενός βουλευτή είναι να τσοντάρει στις ψήφους για να βγάλει τον αρχηγό του κόμματός του. Λες και οι εκλογές είναι εσωτερική υπόθεση ανάδειξης αρχηγού κι όχι Ο ΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ και η ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ.
Κι εμείς τα κοιτάμε όλα αυτά και λέμε, εντάξει μωρέ και τι να γίνει. Και το χειρότερο. Εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρων πάνε στη κάλπη με ακριβώς αυτή τη νοοτροπία. Λες κι είναι μέλη ενός κόμματος κι όχι πολίτες ενός κράτους.... Και μου λέτε εμένα πως αυτό όλο το πράγμα είναι δημοκρατία. Εγώ ειλικρινά δεν έχω καταλάβει ακόμα γιατί δεν το γυρνάμε σε αμερικανικό στυλ. Να επιλέγουν πέντε δέκα πολυεθνικές μια φάτσα που θα χρηματοδοτήσουν, και να τη στέλνουν στον ανάλογο Λευκό Οίκο να παριστάνει το Πρόεδρο. Αφού έτσι κι αλλιώς το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η Τρόικα, οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης , οι Τράπεζες και οι πολυεθνικές αποφασίζουν τι θα γίνει και στα οικονομικά μας, και στη κρατική μας περιουσία, και στα κεφάλαια που έχουμε ή δεν έχουμε, και για τα φιλέτα της επικράτειας, και για τους εργαζόμενους και για το πόσες επικύψεις πρέπει να κάνουμε ημερησίως.
Γιατί το παιδεύουμε πλέον το θέμα με περιττές διαδικασίες με τη νέα τάξη πραγμάτων? Πλάκα κάνουμε? Ολα λειτουργούν υπό τους νόμους της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών Ευρώπης, επί μέρους κυβερνήσεις γιατί βγάζουμε? Αφού ο Πρωθυπουργός είναι απλά ο Κυβερνήτης της Πολιτείας της Ελλάδας. Οι υπόλοιποι γιατί μιλάνε? ΗΠΑ αυτοί ΗΠΕ εμείς κι ο λαός χωρισμένος όπως ακριβώς πρέπει. Πέντε δέκα οικογένειες σε χλιδάτους ουρανοξύστες να παίζουν παιχνίδι και τα ερείπια από κάτω στα σκαλιά να ψάχνουν τα σκουπίδια για φαί. Να κάνουμε τη Γουολ Στρητ μας και τα γκέτο μας, να έχουν επί τέλους τη χλιδή που τους αρμόζει οι καρχαρίες και το σκουπιδότοπο που ανήκουν οι κατιμάδες της πυραμίδας. Ολα όμορφα, τακτοποιημένα μήπως και φτιάξουμε κι ένα Χόλυγουντ να έχουν και τα κορίτσια μας τη δυνατότητα να ονειρεύονται να γίνουν στάρλετ ρε γαμώτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου