Κουρασμένοι, σχεδόν αποκαμωμένοι, ακούμε, βλέπουμε, «ενημερωνόμαστε». Τις τελευταίες μέρες στο μέσο του φθινοπώρου στους 25 βαθμούς κελσίου, πιστεύουμε όλα όσα ακούμε.
Εκκένωση των νησιών, περιπολίες τραμπούκων, αρχηγοί κι αρχηγίσκοι, φαιδροί, βουλευτές νομοθετούν τσαλαπατώντας το Σύνταγμα.
Πρόσωπα σκυθρωπά, ετοιμάζονται για τον πρώτο χειμώνα Κατοχής.
Τα νοικοκυριά μαζεύουν ξύλα, ο ένας τόνος πετρελαίου είναι τρεις μισθοί, ο λογαριασμός του ρεύματος ένας και παντού οι φωτεινές πινακίδες να σου υπενθυμίζουν πως μπορείς κι αυτόν το χειμώνα να ζεσταθείς, αρκεί ν αξιοποιήσεις τα χρυσά δώρα του γάμου σου ή τα κειμήλια της οικογένειας σου.
Η σουρεαλιστική Ελλάδα ψωνίζει στα «ληγμένα» των σούπερ μάρκετ, θεραπεύεται με γενόσημα φάρμακα, ενώ τα φαιδρά ανθρωπάκια επιμένουν πως «ανακτήσαμε την αξιοπιστία μας».
Την ίδια ώρα βέβαια απωλέσαμε την αξιοπρέπεια μας. Μη κυβερνητικές οργανώσεις δραστηριοποιούνται παντού κι ο πολίτης επιμένει ν αναρωτιέται: κοινωνικό ιατρείο, κοινωνικό φαρμακείο, κοινωνικό παντοπωλείο, κοινωνικό φροντιστήριο, αλλά πουθενά κοινωνικό κράτος.
Για το ελληνικό κράτος, οι πολίτες του, εμείς όλοι δηλαδή δεν είμαστε παρά «αριθμοί». Κάτι σαν τους Εβραίους του Άουσβιτς. Το κράτος μας αναγνωρίζει μόνο ως «εγγύηση» για τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα. Δεν υπάρχουμε πλέον παρά σαν ΑΦΜ, σαν αριθμοί και κωδικοί πληρωμών κάθε είδους φόρου και εισφοράς που επιβάλλουν όλοι αυτοί οι ανισόρροποι, που δεν κατανοούν την απλή αριθμητική. Πρέπει να είσαι πολύ σαδιστής και δύσνους, όταν επιχειρείς να πάρεις 10 απ αυτόν που έχει 2. Αλλά η «αξιοπιστία» «αξιοπιστία», όλα κι όλα.
Ο κόσμος μουδιασμένος, στηριζόταν σε λίγες οικονομίες που είχε για να σπουδάσει ή να παντρέψει τα παιδιά του. Τώρα καταλαβαίνει πως τα παιδιά αυτά θα ζήσουν μια Κατοχή, πολύ σκληρή και δυστυχώς αυτός ο κατακτητής δεν έχει όπλα να του απαντήσεις μ αυτά. Ένας φασίστας πρωθυπουργός είπε κάποτε «ΟΧΙ» σ έναν άλλο φασίστα. Ιστορική φάρσα. Τούτοι δω απλά διαπραγματεύονται, μέχρι να δεχτούν κάθε παράνοια που αφορά το λαό τους. Αλλά τούτοι εδώ δεν είναι φασίστες. Έχουν τη λαϊκή νομιμοποίηση των εκλογών- όχι βίας και νοθείας- αλλά ψεύδους και τρόμου. Κάπως έτσι ξεκίνησαν κι άλλοι πολλοί. Ψέματα και τρόμος είναι τα πιο σίγουρα συστατικά για να «πολτοποιήσεις» μια κοινωνία.
Η αποικιοκρατία πέθανε, ζήτω η νεοαποικιοκρατία. Υποδούλωση όχι με όπλα, αλλά με το χρήμα. Δεν χρειάζονται σφαίρες, οβίδες, βόμβες, παρά μόνο αριθμοί. Πολλοί αριθμοί, ώστε να μην καταλαβαίνει κανείς τίποτα. Το μόνο κοινό είναι τα πτώματα και τα θύματα.
Όλοι μεταξύ μας βράζουμε από οργή, από ντροπή-γιατί χρόνια τώρα δώσαμε δύναμη σε δαύτους-, από αγωνία, κυρίως για τα παιδιά μας. Περιμένουμε κάτι απροσδιόριστα ηχηρό ν αντιδράσουμε, να φωνάξουμε, να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας. Κανείς δεν πιστεύει πια ότι οδηγεί κάπου το στημένο πολιτικό ριάλιτυ που το μόνο όφελος του είναι η υψηλή τηλεθέαση των εισόδων και εξόδων στο υπουργείο του Τόμσεν και Στουρνάρα.
Μέσα σ όλα αυτά η αγωνία, για το αν θα περάσουν τα μέτρα. Αμφιβάλλει κανείς γι αυτό; Βασικό πλέον γνώρισμα ο πολιτικός παχυδερμισμός, αδιαφορεί για όλα, προκειμένου ν απολαύσει το ισχυρό ναρκωτικό της εξουσίας. Σε κατάσταση εξάρτησης απ αυτήν, ζούνε οι πολιτικοί σ ένα φαντασιακό ψεύτικο κόσμο, που μπορεί να τον βλέπουν και ως παράδεισο.
Η Ελλάδα ζει το μεσοπόλεμο της, η μπελ-επόκ τελείωσε εδώ και τρία τέσσερα χρόνια, και όσοι υποτιμούν όσα έρχονται μάλλον θα εκπλαγούν δυσάρεστα προσεχώς.
Ως κατακλείδα, θα μπορούσα ν απευθυνθώ στους «κυβερνητικούς» βουλευτές του νομού και να τους προέτρεπα να μην συναινέσουν στην πλήρη διάλυση της ίδιας τους της χώρας. Τον αντίλογο τους τον ξέρω ήδη και θεωρώ πως αν είχαν το πολιτικό ανάστημα, μόνο με μια βόλτα στο κέντρο της πόλης τους θ αντιδρούσαν στο αυτοκαταστροφικό έργο που έχουν επιδοθεί.
Μακάρι να μείνουμε στις «εκκενώσεις» νησιών, στα καυσόξυλα του χειμώνα και στα «ληγμένα» των σούπερ-μάρκετ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου