Το τι έχουμε
ακούσει αυτές τις μέρες δεν περιγράφεται. Μάχες με τη Τρόικα. Αγώνας
μέχρι τέλους. Τα μανίκια έχουν σηκωθεί και οι τιτανοτεράστιοι έχουν
βάλει τα στήθη μπροστά για να μας προστατέψουν.
Γι΄αυτό λέω πως πρέπει όλοι να δώσουμε έναν αγώνα για τους αεροψεκασμούς. Γιατί είδατε? Δεν έχουν πειράξει μόνο εμάς στο κεφάλι. Είναι γενικό το κακό. Από τα νύχια μέχρι τη κορυφή του κεφαλιού είμαστε όλοι ψεκασμένοι με πολύ βαριά μέταλλα! Οι δε τηλεοπτικοί αστέρες έχουν πλέον φτάσει σε επίπεδο Όσκαρ και βάλε.
Να προστατευτεί ο ιδιωτικός τομέας. Πείτε μου αν αυτό δεν είναι ανέκδοτο... ποιο είναι. Ξέρετε μιλάνε για το γνωστό ιδιωτικό τομέα, όπως τον ξέρουμε όσοι δουλεύουμε σ΄αυτόν. Που οι εργαζόμενοι βιώνουν ένα δίκαιο καθεστώς, στρωμένο με ροδοπέταλα, δεν τους απειλεί κανείς, πληρώνονται στην ώρα τους, δεν απολύονται χωρίς να πάρουν τη τεράστια αποζημίωση, παίρνουν αυξήσεις σύμφωνα με τριετίες, επιδόματα, κλπ, είναι όλοι ασφαλισμένοι άψογα και τηρούνται κατά γράμμα ωράρια, υπερωρίες, καλή συμπεριφορά και άλλα τέτοια και φυσικά έχουν δουλειά εξασφαλισμένη και σύνταξη παχυλή για τα γεράματα. Οπότε όλα αυτά τώρα δίνεται μια μεγάλη μάχη για να μην τα χάσουμε.
Οι πέντε έξι κούκοι που έχουμε μείνει να δουλεύουμε ακόμα, (οι υπόλοιποι γυρνάνε σαν τις άδικες κατάρες), το μόνο που δεν κάνουμε ακόμα για να κρατήσουμε τη θέση μας είναι να φέρνουμε κι ένα κασελάκι όπως οι λούστροι κάθε πρωί στα πόδια του αφεντικού να του γυαλίζουμε τα παπούτσια. Βέβαια καταλαβαίνω η κατάλυση κάθε εργατικού δικαιώματος αυθαίρετα, ο εκβιασμός, τα σκλαβοπάζαρα με τους ψωρομισθούς, και οι ανεξέλεγκτες απολύσεις που δε δίνει σημασία κανένας, εκτός από τους φουκαριάρηδες που πετιούνται σαν τα σκυλιά στο δρόμο για όποια αφορμή του κ@υλώσει του εργοδότη, έχουν άλλη χάρη να ΄γινονται έτσι με τσαμπουκά κι άλλη μεγαλοπρέπεια να είναι κατοχυρωμένη όλη η αυθαιρεσία με νόμους,.
Άλλο να σου λέει, θες ρε μαλάκα τρία κατοστάρικα τόσα δίνω, κι είναι άλλο να σου λέει "αγαπητέ κύριε Καραγκιοζόπουλε όπως ξέρετε ο βασικός μισθός δια νόμου είναι τρία κατοστάρικα, επίσης δια νόμου τόσα θα παίρνετε μέχρι τη σύνταξη και μετά θα πάρετε ένα ωραίο κατοστάρικο σύνταξη για τα γεράματά σας μετά τα 90 φυσικά!
Ναι η μάχη είναι μεγάλη. Είναι όπως ακριβώς γίνεται στις εκπτώσεις. Βλέπεις ένα παπούτσι 80 ευρώ. Λίγο πριν τις εκπτώσεις το παπουτσάκι φτάνει τα εκατό ευρώ. Και μόλις φτάνουν οι εκπτώσεις το κατεβάζει στην καταπληκτική τιμή των 80 ευρώ!!!Και λες ευκαιρία είναι. Φοβερή τιμή! Έχουμε ένα μισθό χίλια ευρώ. Δεν φτάνει με τίποτα. Όλος ο αγώνας μας θα έπρεπε να είναι αυτό το χιλιάρικο να πάρει αύξηση. Τώρα όμως το χιλιάρικο κατεβαίνει στα πέντε κατοστάρικα. Ε.. αν σου πουν τελικά το σώσαμε και θα είναι έξι, τι όμορφο που θα είναι έτσι?
Σαιξπηρικά δράματα. Ο έμπορος της Βενετίας. Μια λίβρα κρέας.
Δεν θέλουν τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο από μια λίβρα κρέας. Από το σημείο που θα επιλέξουν. Αναρωτιέμαι μόνο στο σώμα της Ελλάδας, ποιο σημείο θα είναι αυτό που θα κόψουν. Και με τι τρόπο. Γιατί κάτι μου λέει πως τίποτα δεν έχουμε δει ακόμα.
Γι΄αυτό λέω πως πρέπει όλοι να δώσουμε έναν αγώνα για τους αεροψεκασμούς. Γιατί είδατε? Δεν έχουν πειράξει μόνο εμάς στο κεφάλι. Είναι γενικό το κακό. Από τα νύχια μέχρι τη κορυφή του κεφαλιού είμαστε όλοι ψεκασμένοι με πολύ βαριά μέταλλα! Οι δε τηλεοπτικοί αστέρες έχουν πλέον φτάσει σε επίπεδο Όσκαρ και βάλε.
Να προστατευτεί ο ιδιωτικός τομέας. Πείτε μου αν αυτό δεν είναι ανέκδοτο... ποιο είναι. Ξέρετε μιλάνε για το γνωστό ιδιωτικό τομέα, όπως τον ξέρουμε όσοι δουλεύουμε σ΄αυτόν. Που οι εργαζόμενοι βιώνουν ένα δίκαιο καθεστώς, στρωμένο με ροδοπέταλα, δεν τους απειλεί κανείς, πληρώνονται στην ώρα τους, δεν απολύονται χωρίς να πάρουν τη τεράστια αποζημίωση, παίρνουν αυξήσεις σύμφωνα με τριετίες, επιδόματα, κλπ, είναι όλοι ασφαλισμένοι άψογα και τηρούνται κατά γράμμα ωράρια, υπερωρίες, καλή συμπεριφορά και άλλα τέτοια και φυσικά έχουν δουλειά εξασφαλισμένη και σύνταξη παχυλή για τα γεράματα. Οπότε όλα αυτά τώρα δίνεται μια μεγάλη μάχη για να μην τα χάσουμε.
Οι πέντε έξι κούκοι που έχουμε μείνει να δουλεύουμε ακόμα, (οι υπόλοιποι γυρνάνε σαν τις άδικες κατάρες), το μόνο που δεν κάνουμε ακόμα για να κρατήσουμε τη θέση μας είναι να φέρνουμε κι ένα κασελάκι όπως οι λούστροι κάθε πρωί στα πόδια του αφεντικού να του γυαλίζουμε τα παπούτσια. Βέβαια καταλαβαίνω η κατάλυση κάθε εργατικού δικαιώματος αυθαίρετα, ο εκβιασμός, τα σκλαβοπάζαρα με τους ψωρομισθούς, και οι ανεξέλεγκτες απολύσεις που δε δίνει σημασία κανένας, εκτός από τους φουκαριάρηδες που πετιούνται σαν τα σκυλιά στο δρόμο για όποια αφορμή του κ@υλώσει του εργοδότη, έχουν άλλη χάρη να ΄γινονται έτσι με τσαμπουκά κι άλλη μεγαλοπρέπεια να είναι κατοχυρωμένη όλη η αυθαιρεσία με νόμους,.
Άλλο να σου λέει, θες ρε μαλάκα τρία κατοστάρικα τόσα δίνω, κι είναι άλλο να σου λέει "αγαπητέ κύριε Καραγκιοζόπουλε όπως ξέρετε ο βασικός μισθός δια νόμου είναι τρία κατοστάρικα, επίσης δια νόμου τόσα θα παίρνετε μέχρι τη σύνταξη και μετά θα πάρετε ένα ωραίο κατοστάρικο σύνταξη για τα γεράματά σας μετά τα 90 φυσικά!
Ναι η μάχη είναι μεγάλη. Είναι όπως ακριβώς γίνεται στις εκπτώσεις. Βλέπεις ένα παπούτσι 80 ευρώ. Λίγο πριν τις εκπτώσεις το παπουτσάκι φτάνει τα εκατό ευρώ. Και μόλις φτάνουν οι εκπτώσεις το κατεβάζει στην καταπληκτική τιμή των 80 ευρώ!!!Και λες ευκαιρία είναι. Φοβερή τιμή! Έχουμε ένα μισθό χίλια ευρώ. Δεν φτάνει με τίποτα. Όλος ο αγώνας μας θα έπρεπε να είναι αυτό το χιλιάρικο να πάρει αύξηση. Τώρα όμως το χιλιάρικο κατεβαίνει στα πέντε κατοστάρικα. Ε.. αν σου πουν τελικά το σώσαμε και θα είναι έξι, τι όμορφο που θα είναι έτσι?
Σαιξπηρικά δράματα. Ο έμπορος της Βενετίας. Μια λίβρα κρέας.
Δεν θέλουν τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο από μια λίβρα κρέας. Από το σημείο που θα επιλέξουν. Αναρωτιέμαι μόνο στο σώμα της Ελλάδας, ποιο σημείο θα είναι αυτό που θα κόψουν. Και με τι τρόπο. Γιατί κάτι μου λέει πως τίποτα δεν έχουμε δει ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου