Τρελαίνομαι
να διαβάζω βαθυστόχαστες αναλύσεις αυτές της μέρες. Η παθογέννεση της
ελληνικής οικονομίας (τώρα που τη θυμηθήκαμε στο κόσμο γενικότερα έχει
αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, αμήν) ή να βλέπω πολίτες γεμάτους ενοχές
«φταίω εγώ» «είμαι ένας κακός άνθρωπος, ένας πολύ κακός άνθρωπος» σαν
νέοι ήρωες του υπογείου του Ντοστογιέφσκι που αυτομαστιγώνονται σαν τον
Σίλας στο κώδικα Ντα Βίντσι. Η το άλλο το καταπληκτικό, πρέπει όλοι να
σκεφτούμε σοβαρά το ρόλο μας και την ευθύνη μας απέναντι στο υπόλοιπο
κοινωνικό σύνολο (το κοινωνικό σύνολο εν τω μεταξύ ακονίζει μαχαίρια κι
ετοιμάζεται για κανιβαλιστικές επιδείξεις)
Εντάξει παιδιά φταίω κι εγώ, φταις κι εσύ, φταίει κι ο Χατζηπετρής αλλά αυτές τις κουβέντες τις κάνει κάποιος όταν υπάρχει μια διάθεση από τους γύρω και τους κάτω και τους επάνω να συνειδητοποιήσουν τα λάθη, να ξεκινήσει το μπάλωμα, και να φτιάξουμε το νέο κουστούμι. Βλέπετε εσείς κάτι τέτοιο και δεν το αντιλαμβάνομαι εγώ? Γιατί εγώ αυτό που βλέπω στη μαγική μου σφαίρα είναι ένα χωρίς προηγούμενο μακελειό σε παγκόσμιο επίπεδο και σε τοπικό επίπεδο σκηνές χάους.
34% βλέπει η ΓΣΕΕ να σκαρφαλώνει η ανεργία τον επόμενο χρόνο . Αυτή η αισιοδοξία θα τους φάει. Γιατί δεν λέτε πως η δουλειά στο άμεσο μέλλον θα είναι όπως εκείνη η διαφήμιση για το λαχείο «ο ένας στους δυο...»
Το ερώτημα λοιπόν πλανάται καλυμμένο από μυστήριο πάνω από τις κεφάλες μας. Τι θα γίνει με τις στρατιές των ανέργων? Πως σκοπεύουν να επιβιώσουν? Γιατί όταν ένα κράτος δέκα εκατομμυρίων φτάνει να έχει στους κόλπους του πέντε εκατομμύρια μη απασχολούμενους σε τίποτα... κάτι θα συμβεί. Απλή λογική έτσι? Από κάπου πρέπει να βγάλουν ένα χαρτζιλίκι όλοι αυτοί για ένα πιάτο φαΐ, μια στέγη, να ζήσουν τα παιδιά τους, να ρίξουν ένα ρούχο επάνω τους.
Φαβέλες στην Ελλάδα? Δίπλα στου Καλατράβα το μαραφέτι? Στα σκυλάδικα της εθνικής? Στις χασαποταβέρνες και τα συνεργεία αυτοκινήτων? Στις αλυσίδες με τις τηλεοράσεις πλάσμα και τις καφετιέρες εσπρέσο? Στα δεκάδες κομμωτήρια, σπα, γυμναστήρια και μανικιούρ πεντικιούρ όλα σε ένα? Στις καφετέριες με το φρέντο ακόμα παγωμένο ανάμεσα στα κρουασανάκια και τις μηλόπιτες? Στους διαιτολόγους και τους πλαστικούς με την αγωνία για τα δυο ποντάκια που λείπουν ή που περισσεύουν ακόμα να πλανάται στον αέρα? Στα μπαράκια με τις τεκίλες να τρέχουν μεθυσμένες με τις μουσικές να βαράνε τέρμα ακόμα?
Και καλά πες ότι στριμώξαμε τους άθλιους των Αθηνών (και της υπόλοιπης χώρας) σε φαβέλες. Και τα πρώην ενοικιαζόμενα σπίτια νυν χάβω μύγες... τι θα τα κάνουν οι ιδιοκτήτες? Θα τα ξεσκονίζουν για να πληρώνουν τα χαράτσια? Και όλα αυτά τα σκυλάδικα-αλυσίδες-μπαράκια-ναοί ομορφιάς-μάσας και ρεμούλας? Και τα πρώην γεμάτα σουπερ μάρκετ? Θα κάνουν δουλειές όλα αυτά με τις συμμορίες που θα έχουν μείνει να έχουν λεφτά -γιατί αν σε ένα κράτος δέκα εκατομμυρίων τα τέσσερα-πέντε είναι ζητιάνοι και ένα-δυο τα κουτσοφέρνουν με το ζόρι, να είστε βέβαιοι πως όσοι μείνουν να καλοπερνάνε, είναι σε κάποια συμμορία– και μην σουφρώνεις τη μούρη εσύ καθως πρέπει ανθρωπάκι - γιατί και οι μαυραγορίτες που εξαργυρώνουν δόντια και σταυρουδάκια, και οι λαδέμποροι που βγάζουν το λάδι από το ξύγκι του κοσμάκη, και τα κοράκια που παίρνουν για ένα κομμάτι ψωμί τα σπίτια των χρεοκοπημένων, κι οι επιχειρηματίες που πληρώνουν ένα ξεφτιλισμένο μεροκάματο κι έχουν τους εργάτες τους σαν σκλάβους, κι οι αετονύχηδες που εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο, τους φόβους ή τις αδυναμίες για να κερδίζουν, και ο κάθε βλαμμένος και η κάθε καριόλα που περιφέρεται αναισθήτως ενώ γύρω πέθαίνουν άνθρωποι, κουμάσια και συμμορίες είναι όλοι, άσχετα αν κυκλοφορούν με θράσος στο φως της μέρας. Ιδια και χειρότερα με τις επίσημες μαφίες της νύχτας, ένα παρακλάδι τους είναι. Οταν έχεις ένα σπίτι είσαι νοικοκύρης όταν έχεις εκατό σπίτια είσαι απλά καριόλης. Όταν έχεις ένα μαγαζί και με μεράκι προσπαθείς να εξυπηρετείς το κόσμο είσαι μερακλής όταν έχεις μια τεράστια αλυσίδα από μαγαζιά με σκλάβους να σου δουλεύουν και τα καρτέλ να τα εξυπηρετείς και να σε εξυπηρετούν είσαι καριόλης. Όταν είσαι γιατρός, νομικός, μηχανικός, καθηγητής, δικαστικός, κλπ και τιμάς τη δουλειά σου σαν λειτούργημα είσαι επιστήμων, όταν χρησιμοποιείς τις γνώσεις με γνώμονα μόνο το χρήμα και τη ματαιοδοξία, είσαι καριόλης. Και πάει λέγοντας...
Όλοι αυτοί λοιπόν που εξυπηρετούσαν κάθε βίτσιο που είχαν τα πλήθη από ξέγνοιαστα – δε βαριέσαι – ανθρωπάκια , θα αντέξουν χωρίς όλους αυτούς τους καταναλωτές , θα τη βγάλουν καθαρή με τα εναπομείναντα βολεμένα ανθρωπάκια σαν πελάτες, ή θα βάζουν λουκέτα ένα ένα και θα κλείνουν θέσεις στους υπονόμους των αθλίων?
Το φλέγον ζήτημα λοιπόν είναι τι θα γίνουν τόσα εκατομμύρια νεο-πτωχοι ανάμεσα σε τόσους καριόληδες που θα έχουν απομείνει στον 21ο αιώνα. Κι αυτό το τελευταίο έχει σημασία, γιατί είναι άλλο να μην έχεις λαδώσει ποτέ το αντεράκι και να αποδέχεσαι τη μοίρα σου σαν σκλάβος κι εξαθλιωμένος, πεπεισμένος ότι ακολουθείς κάποια θεϊκή τιμωρία (τότε που οι σκλάβοι έβλεπαν τους βασιλιάδες τους σαν απεσταλμένους εξ ουρανών και προσκυνάγανε) κι είναι άλλο να ζεις στους πάνω ορόφους, τον αιώνα που το cyriosity μας μεταδίδει εικόνες από τον Άρη , όταν ακόμα κι οι γιαγιάδες έχουν μάθει να χειρίζονται κινητά και υπολογιστές, και ξαφνικά να σε τραβάνε με τη μούρη μέσα στον υπόνομο...
Όλοι οι νεο έλληνες εκείνοι που βρίσκονται στη παραγωγική ηλικία δεν είχαν βάλει μέσα στη προοπτική τους ούτε τη πείνα ούτε τη φαβέλα. Και τα παιδιά των τελευταίων γενιών έχουν μεγαλώσει αποθεώνοντας γκατζετιές και υπερήρωες του Χόλιγουντ ή ξενυχτώντας στις μεγάλες μάχες που διεξάγονται στις παιχνιδο-κονσόλες....
Ολοι αυτοί οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τη πείνα, το σπίτι χωρίς θέρμανση, το φαΐ που έχει λίγη μούχλα, το μπαλωμένο παπούτσι ή ρούχο, την αρρώστια χωρίς γιατρό και φάρμακα, το σκοτάδι χωρίς φως... στην ατόφια του μορφή....(όπως βέβαια δεν γνωρίζουν και ποίο φως διαλύει το σκοτάδι εκτός από εκείνο της ΔΕΗ...)
φαι όπου και όπως νάναι. Για να εξασφαλίσουν στέγη με το έτσι θέλω. Για να φυλάξουν τα παιδιά τους με όποιο τρόπο. Κουβαλώντας μέσα τους το μίσος που θα έχει γεννηθεί για ότι κινείται γύρω τους και κυρίως για το κράτος που μοιάζει πλέον να έχει λόγο υπάρξης μόνο για μερικές οικογένειες και τους πάρατρεχάμενους. Δεν θα είναι η επανάσταση του πεινασμένου. Θα είναι η επανάσταση του ξεπεσμένου – πρωην χορτάτου - που είναι τελείως διαφορετικό πράγμα....
Η μετατροπή της ελληνικής κοινωνίας σε ζούγκλα ήδη συμβαίνει κι όλο και θα δυναμώνει ο ήχος της βίας και του μίσους. Στο γνωστό πείραμα του εκατοστού πιθήκου (που θεωρείται επίσης γραφικό , άλλη μια θεωρία συνωμοσίας για τους οπαδούς της στεγνής λογικής ) , οι πίθηκοι ξεκίνησαν να πλένουν όλοι τις πατάτες όταν το έκανε ο εκατοστός πίθηκος.
Στην Ελλάδα ο εκατοστός πίθηκος θα ανέβει στα κάγκελα. Και τότε θα σκαρφαλώσουν και όλοι οι άλλοι προκαλώντας μια αλυσιδωτή αντίδραση που δεν θα είναι οπαδός καμιάς λογικής.
Εντάξει παιδιά φταίω κι εγώ, φταις κι εσύ, φταίει κι ο Χατζηπετρής αλλά αυτές τις κουβέντες τις κάνει κάποιος όταν υπάρχει μια διάθεση από τους γύρω και τους κάτω και τους επάνω να συνειδητοποιήσουν τα λάθη, να ξεκινήσει το μπάλωμα, και να φτιάξουμε το νέο κουστούμι. Βλέπετε εσείς κάτι τέτοιο και δεν το αντιλαμβάνομαι εγώ? Γιατί εγώ αυτό που βλέπω στη μαγική μου σφαίρα είναι ένα χωρίς προηγούμενο μακελειό σε παγκόσμιο επίπεδο και σε τοπικό επίπεδο σκηνές χάους.
34% βλέπει η ΓΣΕΕ να σκαρφαλώνει η ανεργία τον επόμενο χρόνο . Αυτή η αισιοδοξία θα τους φάει. Γιατί δεν λέτε πως η δουλειά στο άμεσο μέλλον θα είναι όπως εκείνη η διαφήμιση για το λαχείο «ο ένας στους δυο...»
Το ερώτημα λοιπόν πλανάται καλυμμένο από μυστήριο πάνω από τις κεφάλες μας. Τι θα γίνει με τις στρατιές των ανέργων? Πως σκοπεύουν να επιβιώσουν? Γιατί όταν ένα κράτος δέκα εκατομμυρίων φτάνει να έχει στους κόλπους του πέντε εκατομμύρια μη απασχολούμενους σε τίποτα... κάτι θα συμβεί. Απλή λογική έτσι? Από κάπου πρέπει να βγάλουν ένα χαρτζιλίκι όλοι αυτοί για ένα πιάτο φαΐ, μια στέγη, να ζήσουν τα παιδιά τους, να ρίξουν ένα ρούχο επάνω τους.
Φαβέλες στην Ελλάδα? Δίπλα στου Καλατράβα το μαραφέτι? Στα σκυλάδικα της εθνικής? Στις χασαποταβέρνες και τα συνεργεία αυτοκινήτων? Στις αλυσίδες με τις τηλεοράσεις πλάσμα και τις καφετιέρες εσπρέσο? Στα δεκάδες κομμωτήρια, σπα, γυμναστήρια και μανικιούρ πεντικιούρ όλα σε ένα? Στις καφετέριες με το φρέντο ακόμα παγωμένο ανάμεσα στα κρουασανάκια και τις μηλόπιτες? Στους διαιτολόγους και τους πλαστικούς με την αγωνία για τα δυο ποντάκια που λείπουν ή που περισσεύουν ακόμα να πλανάται στον αέρα? Στα μπαράκια με τις τεκίλες να τρέχουν μεθυσμένες με τις μουσικές να βαράνε τέρμα ακόμα?
Και καλά πες ότι στριμώξαμε τους άθλιους των Αθηνών (και της υπόλοιπης χώρας) σε φαβέλες. Και τα πρώην ενοικιαζόμενα σπίτια νυν χάβω μύγες... τι θα τα κάνουν οι ιδιοκτήτες? Θα τα ξεσκονίζουν για να πληρώνουν τα χαράτσια? Και όλα αυτά τα σκυλάδικα-αλυσίδες-μπαράκια-ναοί ομορφιάς-μάσας και ρεμούλας? Και τα πρώην γεμάτα σουπερ μάρκετ? Θα κάνουν δουλειές όλα αυτά με τις συμμορίες που θα έχουν μείνει να έχουν λεφτά -γιατί αν σε ένα κράτος δέκα εκατομμυρίων τα τέσσερα-πέντε είναι ζητιάνοι και ένα-δυο τα κουτσοφέρνουν με το ζόρι, να είστε βέβαιοι πως όσοι μείνουν να καλοπερνάνε, είναι σε κάποια συμμορία– και μην σουφρώνεις τη μούρη εσύ καθως πρέπει ανθρωπάκι - γιατί και οι μαυραγορίτες που εξαργυρώνουν δόντια και σταυρουδάκια, και οι λαδέμποροι που βγάζουν το λάδι από το ξύγκι του κοσμάκη, και τα κοράκια που παίρνουν για ένα κομμάτι ψωμί τα σπίτια των χρεοκοπημένων, κι οι επιχειρηματίες που πληρώνουν ένα ξεφτιλισμένο μεροκάματο κι έχουν τους εργάτες τους σαν σκλάβους, κι οι αετονύχηδες που εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο, τους φόβους ή τις αδυναμίες για να κερδίζουν, και ο κάθε βλαμμένος και η κάθε καριόλα που περιφέρεται αναισθήτως ενώ γύρω πέθαίνουν άνθρωποι, κουμάσια και συμμορίες είναι όλοι, άσχετα αν κυκλοφορούν με θράσος στο φως της μέρας. Ιδια και χειρότερα με τις επίσημες μαφίες της νύχτας, ένα παρακλάδι τους είναι. Οταν έχεις ένα σπίτι είσαι νοικοκύρης όταν έχεις εκατό σπίτια είσαι απλά καριόλης. Όταν έχεις ένα μαγαζί και με μεράκι προσπαθείς να εξυπηρετείς το κόσμο είσαι μερακλής όταν έχεις μια τεράστια αλυσίδα από μαγαζιά με σκλάβους να σου δουλεύουν και τα καρτέλ να τα εξυπηρετείς και να σε εξυπηρετούν είσαι καριόλης. Όταν είσαι γιατρός, νομικός, μηχανικός, καθηγητής, δικαστικός, κλπ και τιμάς τη δουλειά σου σαν λειτούργημα είσαι επιστήμων, όταν χρησιμοποιείς τις γνώσεις με γνώμονα μόνο το χρήμα και τη ματαιοδοξία, είσαι καριόλης. Και πάει λέγοντας...
Όλοι αυτοί λοιπόν που εξυπηρετούσαν κάθε βίτσιο που είχαν τα πλήθη από ξέγνοιαστα – δε βαριέσαι – ανθρωπάκια , θα αντέξουν χωρίς όλους αυτούς τους καταναλωτές , θα τη βγάλουν καθαρή με τα εναπομείναντα βολεμένα ανθρωπάκια σαν πελάτες, ή θα βάζουν λουκέτα ένα ένα και θα κλείνουν θέσεις στους υπονόμους των αθλίων?
Το φλέγον ζήτημα λοιπόν είναι τι θα γίνουν τόσα εκατομμύρια νεο-πτωχοι ανάμεσα σε τόσους καριόληδες που θα έχουν απομείνει στον 21ο αιώνα. Κι αυτό το τελευταίο έχει σημασία, γιατί είναι άλλο να μην έχεις λαδώσει ποτέ το αντεράκι και να αποδέχεσαι τη μοίρα σου σαν σκλάβος κι εξαθλιωμένος, πεπεισμένος ότι ακολουθείς κάποια θεϊκή τιμωρία (τότε που οι σκλάβοι έβλεπαν τους βασιλιάδες τους σαν απεσταλμένους εξ ουρανών και προσκυνάγανε) κι είναι άλλο να ζεις στους πάνω ορόφους, τον αιώνα που το cyriosity μας μεταδίδει εικόνες από τον Άρη , όταν ακόμα κι οι γιαγιάδες έχουν μάθει να χειρίζονται κινητά και υπολογιστές, και ξαφνικά να σε τραβάνε με τη μούρη μέσα στον υπόνομο...
Όλοι οι νεο έλληνες εκείνοι που βρίσκονται στη παραγωγική ηλικία δεν είχαν βάλει μέσα στη προοπτική τους ούτε τη πείνα ούτε τη φαβέλα. Και τα παιδιά των τελευταίων γενιών έχουν μεγαλώσει αποθεώνοντας γκατζετιές και υπερήρωες του Χόλιγουντ ή ξενυχτώντας στις μεγάλες μάχες που διεξάγονται στις παιχνιδο-κονσόλες....
Ολοι αυτοί οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τη πείνα, το σπίτι χωρίς θέρμανση, το φαΐ που έχει λίγη μούχλα, το μπαλωμένο παπούτσι ή ρούχο, την αρρώστια χωρίς γιατρό και φάρμακα, το σκοτάδι χωρίς φως... στην ατόφια του μορφή....(όπως βέβαια δεν γνωρίζουν και ποίο φως διαλύει το σκοτάδι εκτός από εκείνο της ΔΕΗ...)
φαι όπου και όπως νάναι. Για να εξασφαλίσουν στέγη με το έτσι θέλω. Για να φυλάξουν τα παιδιά τους με όποιο τρόπο. Κουβαλώντας μέσα τους το μίσος που θα έχει γεννηθεί για ότι κινείται γύρω τους και κυρίως για το κράτος που μοιάζει πλέον να έχει λόγο υπάρξης μόνο για μερικές οικογένειες και τους πάρατρεχάμενους. Δεν θα είναι η επανάσταση του πεινασμένου. Θα είναι η επανάσταση του ξεπεσμένου – πρωην χορτάτου - που είναι τελείως διαφορετικό πράγμα....
Η μετατροπή της ελληνικής κοινωνίας σε ζούγκλα ήδη συμβαίνει κι όλο και θα δυναμώνει ο ήχος της βίας και του μίσους. Στο γνωστό πείραμα του εκατοστού πιθήκου (που θεωρείται επίσης γραφικό , άλλη μια θεωρία συνωμοσίας για τους οπαδούς της στεγνής λογικής ) , οι πίθηκοι ξεκίνησαν να πλένουν όλοι τις πατάτες όταν το έκανε ο εκατοστός πίθηκος.
Στην Ελλάδα ο εκατοστός πίθηκος θα ανέβει στα κάγκελα. Και τότε θα σκαρφαλώσουν και όλοι οι άλλοι προκαλώντας μια αλυσιδωτή αντίδραση που δεν θα είναι οπαδός καμιάς λογικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου